< Psalms 102 >
1 A prayer from someone who is suffering and is tired out, pouring out their troubles to the Lord. Lord please hear my prayer, my cry for help!
Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
2 Don't hide your face from me in my time of trouble! Turn and listen to me, and answer me quickly when I call.
Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
3 My life is disappearing like smoke; my body feels like it's on fire!
Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
4 I'm like grass that's dried up, withered away—I even forget to eat!
Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
5 All my groaning has worn me out; my bones show through my skin.
Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
6 I'm like a desert owl, like a little owl among the ruins.
Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
7 I can't sleep. I'm like a lonely bird on a rooftop.
Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
8 My enemies taunt me all day long. They mock me and swear at me.
Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
9 Ashes are the food I eat; my tears drip into my drink,
Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
10 because of your anger and hostility, for you have picked me up and tossed me away.
Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
11 My life is fading away like a shadow that lengthens—I'm withering away like grass.
Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
12 But you, Lord, reign forever, your fame will last for all generations.
Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
13 You will take action and have pity on Jerusalem, for it's time to be kind to the city, the time has come.
Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
14 For the people who follow you love its stones; they value even its dust!
Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
15 Then the nations will be in awe of who you are, Lord; all the kings of the earth will be in awe of your glory.
Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
16 For the Lord will rebuild Jerusalem; he will appear in glory.
Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
17 He will pay attention to the prayers of the homeless; he will not disregard their requests.
Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
18 Let this be recorded for generations to come, so that people yet to be born may praise the Lord:
Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
19 The Lord looked down from above, from the heights of his holy place; he looked down from heaven to the earth,
Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
20 to respond to the groans of prisoners, to set free the children of death.
Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
21 As a result the wonderful nature of the Lord will be celebrated with praise in Jerusalem,
Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
22 when the people of many kingdoms gather together to worship the Lord.
Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
23 But as for me, he broke my health while I was still young, cutting my life short.
Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
24 I cried out, “My God, don't take my life while I'm young! You are the one who lives forever.
Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
25 Long ago you created the earth; you made the heavens.
Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
26 They will come to an end, but you will not. They will all wear out, like clothes—you will change them, and throw them away.
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
27 But you are the one who always is; your years never come to an end.
Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
28 Our children will live with you, and our children's children will grow in your presence.”
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.