Psalms 102
1 A prayer from someone who is suffering and is tired out, pouring out their troubles to the Lord. Lord please hear my prayer, my cry for help!
| دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده! |
2 Don't hide your face from me in my time of trouble! Turn and listen to me, and answer me quickly when I call.
| وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما! |
3 My life is disappearing like smoke; my body feels like it's on fire!
| عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد. |
4 I'm like grass that's dried up, withered away—I even forget to eat!
| دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام. |
5 All my groaning has worn me out; my bones show through my skin.
| با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است. |
6 I'm like a desert owl, like a little owl among the ruins.
| همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام. |
7 I can't sleep. I'm like a lonely bird on a rooftop.
| مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود. |
8 My enemies taunt me all day long. They mock me and swear at me.
| هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند. |
9 Ashes are the food I eat; my tears drip into my drink,
| به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی. |
10 because of your anger and hostility, for you have picked me up and tossed me away.
11 My life is fading away like a shadow that lengthens—I'm withering away like grass.
| عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام. |
12 But you, Lord, reign forever, your fame will last for all generations.
| اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند. |
13 You will take action and have pity on Jerusalem, for it's time to be kind to the city, the time has come.
| تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی. |
14 For the people who follow you love its stones; they value even its dust!
| بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند! |
15 Then the nations will be in awe of who you are, Lord; all the kings of the earth will be in awe of your glory.
| قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد. |
16 For the Lord will rebuild Jerusalem; he will appear in glory.
| او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد. |
17 He will pay attention to the prayers of the homeless; he will not disregard their requests.
| به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود. |
18 Let this be recorded for generations to come, so that people yet to be born may praise the Lord:
| آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند: |
19 The Lord looked down from above, from the heights of his holy place; he looked down from heaven to the earth,
| «خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.» |
20 to respond to the groans of prisoners, to set free the children of death.
21 As a result the wonderful nature of the Lord will be celebrated with praise in Jerusalem,
| بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد. |
22 when the people of many kingdoms gather together to worship the Lord.
23 But as for me, he broke my health while I was still young, cutting my life short.
| خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است. |
24 I cried out, “My God, don't take my life while I'm young! You are the one who lives forever.
| ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی! |
25 Long ago you created the earth; you made the heavens.
| تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی. |
26 They will come to an end, but you will not. They will all wear out, like clothes—you will change them, and throw them away.
| آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند. |
27 But you are the one who always is; your years never come to an end.
| اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد. |
28 Our children will live with you, and our children's children will grow in your presence.”
| فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد. |
