Luke 4
1 Jesus, full of the Holy Spirit, returned from the Jordan River and was led by the Spirit into the desert,
តតះ បរំ យីឝុះ បវិត្រេណាត្មនា បូណ៌ះ សន៑ យទ៌្ទននទ្យាះ បរាវ្ឫត្យាត្មនា ប្រាន្តរំ នីតះ សន៑ ចត្វារិំឝទ្ទិនានិ យាវត៑ ឝៃតានា បរីក្ឞិតោៜភូត៑,
2 where he was tempted by the devil for forty days. He didn't eat anything during that whole time, so at the end he was starving.
កិញ្ច តានិ សវ៌្វទិនានិ ភោជនំ វិនា ស្ថិតត្វាត៑ កាលេ បូណ៌េ ស ក្ឞុធិតវាន៑។
3 The devil said to him, “If you are the Son of God, command this stone to become bread.”
តតះ ឝៃតានាគត្យ តមវទត៑ ត្វំ ចេទីឝ្វរស្យ បុត្រស្តហ៌ិ ប្រស្តរានេតាន៑ អាជ្ញយា បូបាន៑ កុរុ។
4 “It is written in Scripture, ‘You shall not live on bread alone,’” Jesus answered.
តទា យីឝុរុវាច, លិបិរីទ្ឫឝី វិទ្យតេ មនុជះ កេវលេន បូបេន ន ជីវតិ កិន្ត្វីឝ្វរស្យ សវ៌្វាភិរាជ្ញាភិ រ្ជីវតិ។
5 The devil led him up to a high place, and in a rapid view showed him all the kingdoms of the world.
តទា ឝៃតាន៑ តមុច្ចំ បវ៌្វតំ នីត្វា និមិឞៃកមធ្យេ ជគតះ សវ៌្វរាជ្យានិ ទឝ៌ិតវាន៑។
6 Then the devil said to Jesus, “I will give you authority over all of them, and their glory. This authority has been given to me, and I can give it to anyone I want.
បឝ្ចាត៑ តមវាទីត៑ សវ៌្វម៑ ឯតទ៑ វិភវំ ប្រតាបញ្ច តុភ្យំ ទាស្យាមិ តន៑ មយិ សមប៌ិតមាស្តេ យំ ប្រតិ មមេច្ឆា ជាយតេ តស្មៃ ទាតុំ ឝក្នោមិ,
7 Bow down and worship me and you can have it all.”
ត្វំ ចេន្មាំ ភជសេ តហ៌ិ សវ៌្វមេតត៑ តវៃវ ភវិឞ្យតិ។
8 “It is written in Scripture, ‘You shall worship the Lord your God, and you shall serve only him,’” Jesus replied.
តទា យីឝុស្តំ ប្រត្យុក្តវាន៑ ទូរី ភវ ឝៃតាន៑ លិបិរាស្តេ, និជំ ប្រភុំ បរមេឝ្វរំ ភជស្វ កេវលំ តមេវ សេវស្វ ច។
9 The devil took Jesus to Jerusalem, set him on the top of the Temple, and told him, “If you are the Son of God, then jump!
អថ ឝៃតាន៑ តំ យិរូឝាលមំ នីត្វា មន្ទិរស្យ ចូឌាយា ឧបរិ សមុបវេឝ្យ ជគាទ ត្វំ ចេទីឝ្វរស្យ បុត្រស្តហ៌ិ ស្ថានាទិតោ លម្ផិត្វាធះ
10 For it is written in Scripture, ‘He will order his angels to care for you,
បត យតោ លិបិរាស្តេ, អាជ្ញាបយិឞ្យតិ ស្វីយាន៑ ទូតាន៑ ស បរមេឝ្វរះ។
11 holding you up to protect you from stumbling over a stone.’”
រក្ឞិតុំ សវ៌្វមាគ៌េ ត្វាំ តេន ត្វច្ចរណេ យថា។ ន លគេត៑ ប្រស្តរាឃាតស្ត្វាំ ធរិឞ្យន្តិ តេ តថា។
12 “It is written in Scripture, ‘You shall not tempt the Lord your God,’” Jesus replied.
តទា យីឝុនា ប្រត្យុក្តម៑ ឥទមប្យុក្តមស្តិ ត្វំ ស្វប្រភុំ បរេឝំ មា បរីក្ឞស្វ។
13 When the devil had completed all his temptations, he waited for another opportunity.
បឝ្ចាត៑ ឝៃតាន៑ សវ៌្វបរីក្ឞាំ សមាប្យ ក្ឞណាត្តំ ត្យក្ត្វា យយៅ។
14 Jesus returned to Galilee, full of the Spirit's power. News about him spread everywhere.
តទា យីឝុរាត្មប្រភាវាត៑ បុនគ៌ាលីល្ប្រទេឝំ គតស្តទា តត្សុខ្យាតិឝ្ចតុទ៌ិឝំ វ្យានឝេ។
15 Jesus taught in their synagogues, and everyone praised him.
ស តេឞាំ ភជនគ្ឫហេឞុ ឧបទិឝ្យ សវ៌្វៃះ ប្រឝំសិតោ ពភូវ។
16 When he arrived in Nazareth, where he had grown up, he went to the synagogue on the Sabbath day as usual.
អថ ស ស្វបាលនស្ថានំ នាសរត្បុរមេត្យ វិឝ្រាមវារេ ស្វាចារាទ៑ ភជនគេហំ ប្រវិឝ្យ បឋិតុមុត្តស្ថៅ។
17 The scroll of the prophet Isaiah was handed to him. Jesus unrolled the scroll and found the place where it's written:
តតោ យិឝយិយភវិឞ្យទ្វាទិនះ បុស្តកេ តស្យ ករទត្តេ សតិ ស តត៑ បុស្តកំ វិស្តាយ៌្យ យត្រ វក្ឞ្យមាណានិ វចនានិ សន្តិ តត៑ ស្ថានំ ប្រាប្យ បបាឋ។
18 “The Spirit of the Lord is upon me, for he has anointed me to announce good news to the destitute. He has sent me to proclaim that prisoners will be released, the blind will see, the oppressed will be freed,
អាត្មា តុ បរមេឝស្យ មទីយោបរិ វិទ្យតេ។ ទរិទ្រេឞុ សុសំវាទំ វក្តុំ មាំ សោភិឞិក្តវាន៑។ ភគ្នាន្តះ ករណាល្លោកាន៑ សុស្វស្ថាន៑ កត៌្តុមេវ ច។ ពន្ទីក្ឫតេឞុ លោកេឞុ មុក្តេ រ្ឃោឞយិតុំ វចះ។ នេត្រាណិ ទាតុមន្ធេភ្យស្ត្រាតុំ ពទ្ធជនានបិ។
19 and to proclaim the time of the Lord's favor.”
បរេឝានុគ្រហេ កាលំ ប្រចារយិតុមេវ ច។ សវ៌្វៃតត្ករណាត៌្ហាយ មាមេវ ប្រហិណោតិ សះ៕
20 He rolled up the scroll and gave it back to the attendant. Then he sat down. Everybody in the synagogue was staring at him.
តតះ បុស្តកំ ពទ្វ្វា បរិចារកស្យ ហស្តេ សមប៌្យ ចាសនេ សមុបវិឞ្ដះ, តតោ ភជនគ្ឫហេ យាវន្តោ លោកា អាសន៑ តេ សវ៌្វេៜនន្យទ្ឫឞ្ដ្យា តំ វិលុលោកិរេ។
21 “This Scripture you've just heard has been fulfilled today!” he told them.
អនន្តរម៑ អទ្យៃតានិ សវ៌្វាណិ លិខិតវចនានិ យុឞ្មាកំ មធ្យេ សិទ្ធានិ ស ឥមាំ កថាំ តេភ្យះ កថយិតុមារេភេ។
22 Everybody expressed their approval of him, amazed at the gracious words that came from his lips. “Isn't this Joseph's son?” they wondered.
តតះ សវ៌្វេ តស្មិន៑ អន្វរជ្យន្ត, កិញ្ច តស្យ មុខាន្និគ៌តាភិរនុគ្រហស្យ កថាភិឝ្ចមត្ក្ឫត្យ កថយាមាសុះ កិមយំ យូឞផះ បុត្រោ ន?
23 Jesus replied, “I'm sure you'll repeat this proverb to me, ‘Physician, heal yourself!’ and ask, ‘Why don't you do here in your own hometown what we heard you did in Capernaum?’
តទា សោៜវាទីទ៑ ហេ ចិកិត្សក ស្វមេវ ស្វស្ថំ កុរុ កផន៌ាហូមិ យទ្យត៑ ក្ឫតវាន៑ តទឝ្រៅឞ្ម តាះ សវ៌ាះ ក្រិយា អត្រ ស្វទេឝេ កុរុ កថាមេតាំ យូយមេវាវឝ្យំ មាំ វទិឞ្យថ។
24 But I tell you the truth, no prophet is accepted in his hometown.
បុនះ សោវាទីទ៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ, កោបិ ភវិឞ្យទ្វាទី ស្វទេឝេ សត្ការំ ន ប្រាប្នោតិ។
25 I guarantee that there were many widows in Israel during the time of Elijah when there was a drought for three and a half years, causing a great famine throughout the country.
អបរញ្ច យថាត៌្ហំ វច្មិ, ឯលិយស្យ ជីវនកាលេ យទា សាទ៌្ធត្រិតយវឞ៌ាណិ យាវត៑ ជលទប្រតិពន្ធាត៑ សវ៌្វស្មិន៑ ទេឝេ មហាទុព៌្ហិក្ឞម៑ អជនិឞ្ដ តទានីម៑ ឥស្រាយេលោ ទេឝស្យ មធ្យេ ពហ្វ្យោ វិធវា អាសន៑,
26 Yet Elijah wasn't sent to any of them. He was sent to a widow in Zarephath in the region of Sidon!
កិន្តុ សីទោន្ប្រទេឝីយសារិផត្បុរនិវាសិនីម៑ ឯកាំ វិធវាំ វិនា កស្យាឝ្ចិទបិ សមីបេ ឯលិយះ ប្រេរិតោ នាភូត៑។
27 Even though there were many lepers in Israel in the time of Elisha, the only one who was healed was Naaman the Syrian!”
អបរញ្ច ឥលីឝាយភវិឞ្យទ្វាទិវិទ្យមានតាកាលេ ឥស្រាយេល្ទេឝេ ពហវះ កុឞ្ឋិន អាសន៑ កិន្តុ សុរីយទេឝីយំ នាមាន្កុឞ្ឋិនំ វិនា កោប្យន្យះ បរិឞ្ក្ឫតោ នាភូត៑។
28 When they heard this everyone in the synagogue became furious.
ឥមាំ កថាំ ឝ្រុត្វា ភជនគេហស្ថិតា លោកាះ សក្រោធម៑ ឧត្ថាយ
29 They jumped to their feet and threw him out of the town. Then they dragged him to the top of the hill on which the town was built in order to throw him off the cliff.
នគរាត្តំ ពហិឞ្ក្ឫត្យ យស្យ ឝិខរិណ ឧបរិ តេឞាំ នគរំ ស្ថាបិតមាស្តេ តស្មាន្និក្ឞេប្តុំ តស្យ ឝិខរំ តំ និន្យុះ
30 But he walked right through them and went on his way.
កិន្តុ ស តេឞាំ មធ្យាទបស្ឫត្យ ស្ថានាន្តរំ ជគាម។
31 Jesus went down to Capernaum, a town in Galilee. On Sabbath he started teaching them.
តតះ បរំ យីឝុគ៌ាលីល្ប្រទេឝីយកផន៌ាហូម្នគរ ឧបស្ថាយ វិឝ្រាមវារេ លោកានុបទេឞ្ដុម៑ អារព្ធវាន៑។
32 They were amazed at what he taught them for he spoke with authority.
តទុបទេឝាត៑ សវ៌្វេ ចមច្ចក្រុ រ្យតស្តស្យ កថា គុរុតរា អាសន៑។
33 In the synagogue there was a man who was possessed by a demon. He cried out,
តទានីំ តទ្ភជនគេហស្ថិតោៜមេធ្យភូតគ្រស្ត ឯកោ ជន ឧច្ចៃះ កថយាមាស,
34 “So, what do you want with us, Jesus of Nazareth? Have you come to destroy us? I know who you are: God's Holy One!”
ហេ នាសរតីយយីឝោៜស្មាន៑ ត្យជ, ត្វយា សហាស្មាកំ កះ សម្ពន្ធះ? កិមស្មាន៑ វិនាឝយិតុមាយាសិ? ត្វមីឝ្វរស្យ បវិត្រោ ជន ឯតទហំ ជានាមិ។
35 Jesus interrupted him, saying. “Be quiet!” Then he ordered the demon, “Come out of him!” Throwing him to the ground right before them, the demon left the man without injuring him.
តទា យីឝុស្តំ តជ៌យិត្វាវទត៑ មៅនី ភវ ឥតោ ពហិព៌្ហវ; តតះ សោមេធ្យភូតស្តំ មធ្យស្ថានេ បាតយិត្វា កិញ្ចិទប្យហិំសិត្វា តស្មាទ៑ ពហិគ៌តវាន៑។
36 They were all amazed and asked each other, “What is this teaching? With power and authority he orders evil spirits to leave—and they do!”
តតះ សវ៌្វេ លោកាឝ្ចមត្ក្ឫត្យ បរស្បរំ វក្តុមារេភិរេ កោយំ ចមត្ការះ។ ឯឞ ប្រភាវេណ បរាក្រមេណ ចាមេធ្យភូតាន៑ អាជ្ញាបយតិ តេនៃវ តេ ពហិគ៌ច្ឆន្តិ។
37 News about Jesus spread throughout the nearby region.
អនន្តរំ ចតុទ៌ិក្ស្ថទេឝាន៑ តស្យ សុខ្យាតិវ៌្យាប្នោត៑។
38 Leaving the synagogue, Jesus went to Simon's house. Simon's mother-in-law was sick with a high fever and those who were there asked Jesus to help.
តទនន្តរំ ស ភជនគេហាទ៑ ពហិរាគត្យ ឝិមោនោ និវេឝនំ ប្រវិវេឝ តទា តស្យ ឝ្វឝ្រូជ៌្វរេណាត្យន្តំ បីឌិតាសីត៑ ឝិឞ្យាស្តទត៌្ហំ តស្មិន៑ វិនយំ ចក្រុះ។
39 Jesus went and stood over her. He told the fever to leave her—which it did. She got up right away and prepared a meal for them.
តតះ ស តស្យាះ សមីបេ ស្ថិត្វា ជ្វរំ តជ៌យាមាស តេនៃវ តាំ ជ្វរោៜត្យាក្ឞីត៑ តតះ សា តត្ក្ឞណម៑ ឧត្ថាយ តាន៑ សិឞេវេ។
40 When the sun set, they brought to him all who were sick, suffering from various diseases. Jesus placed his hands on them, one after the other, and he healed them.
អថ សូយ៌្យាស្តកាលេ ស្វេឞាំ យេ យេ ជនា នានារោគៃះ បីឌិតា អាសន៑ លោកាស្តាន៑ យីឝោះ សមីបម៑ អានិន្យុះ, តទា ស ឯកៃកស្យ គាត្រេ ករមប៌យិត្វា តានរោគាន៑ ចការ។
41 Demons came out of many people, shouting, “You are the Son of God.” But Jesus stopped them and refused to let them speak because they knew he was the Christ.
តតោ ភូតា ពហុភ្យោ និគ៌ត្យ ចីត្ឝព្ទំ ក្ឫត្វា ច ពភាឞិរេ ត្វមីឝ្វរស្យ បុត្រោៜភិឞិក្តត្រាតា; កិន្តុ សោភិឞិក្តត្រាតេតិ តេ វិវិទុរេតស្មាត៑ ការណាត៑ តាន៑ តជ៌យិត្វា តទ្វក្តុំ និឞិឞេធ។
42 Early the following morning Jesus left to find some peace and quiet. But the crowds went out looking for him, and finally found him. They tried to stop him leaving because they did not want him to go.
អបរញ្ច ប្រភាតេ សតិ ស វិជនស្ថានំ ប្រតស្ថេ បឝ្ចាត៑ ជនាស្តមន្វិច្ឆន្តស្តន្និកដំ គត្វា ស្ថានាន្តរគមនាត៌្ហំ តមន្វរុន្ធន៑។
43 But he told them, “I have to go to other towns to tell them the good news of the kingdom of God too, because that is what I was sent to do.”
កិន្តុ ស តាន៑ ជគាទ, ឦឝ្វរីយរាជ្យស្យ សុសំវាទំ ប្រចារយិតុម៑ អន្យានិ បុរាណ្យបិ មយា យាតវ្យានិ យតស្តទត៌្ហមេវ ប្រេរិតោហំ។
44 So Jesus went on traveling around, teaching the good news in the synagogues of Judea.
អថ គាលីលោ ភជនគេហេឞុ ស ឧបទិទេឝ។
