Luke 24
1 Very early on the first day of the week, the women went to the tomb, taking the spices they'd prepared.
Әнди һәптиниң биринчи күнидә таң юрай дәп қалғанда, аяллар өзлири тәйярлиған әтирләрни елип, қәбиргә кәлди.
2 They found that the stone had been rolled away from the entrance to the tomb,
Улар қәбирниң ағзидики ташниң домилитиветилгәнлигини көрди;
3 but when they went in they didn't find the body of the Lord Jesus.
вә қәбиргә кирип қаривиди, Рәб Әйсаниң җәсити йоқ туратти.
4 While they were wondering what was going on, two men suddenly appeared dressed in clothes that shone brilliantly.
Вә шундақ болдики, улар буниңдин патипарақ болуп турғанда, мана, нур чақнап туридиған кийимләрни кийгән икки зат уларниң йенида туюқсиз пәйда болди.
5 The women were terrified and bowed down, their faces on the ground. They said to the women, “Why are you looking for someone who is alive among the dead?
Аяллар қаттиқ вәһимгә чүшүп, йүзлирини йәргә йеқишти. Икки зат уларға: — Немә үчүн тирик болғучини өлгәнләрниң арисидин издәйсиләр?
6 He's not here; he's risen from the dead! Remember what he told you while you were still in Galilee:
У бу йәрдә әмәс, бәлки у тирилди! У техи Галилийәдә турған вақтида, униң силәргә немини ейтқинини, йәни: «Инсаноғлиниң гунакар адәмләрниң қолиға тапшурулуп, крестлинип, үчинчи күни қайта тирилиши муқәррәрдур» дегәнлирини әсләп беқиңлар! — деди.
7 ‘The Son of man must be betrayed into the hands of evil men, be crucified, and on the third day rise again.’”
8 Then they remembered what he'd said.
Вә улар униң [дәл] шундақ дегинини есигә елишти;
9 When they returned from the tomb they reported all that had happened to the eleven disciples and to all the others.
вә қәбирдин қайтип, бу ишларниң һәммисини он бирәйләнгә, шундақла қалған мухлисларниң һәммисигә йәткүзди.
10 Those who told the apostles what had happened were Mary Magdalene, Joanna, Mary the mother of James, and other women with them.
Расулларға бу ишларни йәткүзгүчиләр болса Магдаллиқ Мәрйәм, Йоанна вә Яқупниң аниси Мәрйәм һәмдә улар билән биллә болған башқа аяллар еди.
11 But it seemed like nonsense to them, so they didn't believe the women.
Лекин [аялларниң бу ейтқанлири] уларға әпсанидәк билинди, улар уларниң сөзлиригә ишәнмиди.
12 However, Peter got up and ran to the tomb. Bending down, he looked in and saw only the linen grave-clothes. So he went back home, wondering what had happened.
Бирақ Петрус орнидин туруп, қәбиргә жүгүрүп барди. У еңишип қәбир ичигә қаривиди, ялғуз канап кепәнликниң тилим-тилим парчилирини көрүп, йүз бәргән ишларға тәәҗҗүплинип өйгә қайтип кәтти.
13 The same day two disciples were on their way to a village called Emmaus, about seven miles from Jerusalem.
Вә мана, шу күндә улардин иккилән Йерусалимдин он бир чақирим жирақлиқтики Емаюс дегән кәнткә кетип баратти.
14 They were talking about all that had happened.
Улар йүз бәргән барлиқ ишлар тоғрисида сөзлишип кетивататти.
15 As they discussed and debated, Jesus came up and fell into step with them.
Вә шундақ болдики, улар сөзлишип-мулаһизилишип кетиватқанда, мана Әйса өзи уларға йеқинлишип келип, улар билән биллә маңди;
16 But they were kept from recognizing him.
лекин уларниң көзлири уни тонуштин тутулди.
17 “What are you discussing as you walk along?” he asked them. They stopped, their faces sad.
У улардин: — Кетиветип немә ишлар тоғрилиқ муназирә қилишиватисиләр? — дәп сориди. Улар қайғулуқ қияпәттә тохтап,
18 One of them, called Cleopas, replied, “Are you just visiting Jerusalem? You must be the only person who doesn't know the things that have happened in the past few days.”
улардин Клийопас исимлиқ бири җавап берип: — Йерусалимда турупму, мошу күнләрдә шу йәрдә йүз бәргән вақиәләрдин бирдин-бир хәвәр тапмиған мусапир сән охшимамсән?! — деди.
19 “What things?” Jesus asked. “About Jesus of Nazareth,” they replied. “He was a prophet who spoke powerfully and performed great miracles before God and all the people.
Вә у улардин: — Немә вақиәләр болди? — дәп сориди. «Насарәтлик Әйсаға мунасивәтлик вақиәләр!» — деди улар, — «У өзи Худаниң алдидиму, барлиқ хәлиқниң алдидиму әмәлдә вә сөздә қудрәтлик бир пәйғәмбәр болуп,
20 But our high priests and leaders handed him over to be condemned to death, and they crucified him.
баш каһинлар вә һөкүмдарлиримиз уни өлүм һөкүмигә тапшуруп, крестләтти.
21 We had hoped he was the one who was going to rescue Israel. It's been three days now since all this happened.
Биз әслидә уни Исраилға һәмҗәмәт болуп азат қилидиған зат екән, дәп үмүт қилған едуқ. Лекин ишлар шундақ болди, һазир бу вақиәләр йүз бәргинигә үчинчи күн болди;
22 But then some of the women in our group surprised us.
йәнә келип, аримиздики бир нәччә аял һәм бизни һаң-таң қалдурувәтти. Чүнки улар бүгүн таң сәһәрдә қәбиргә бериптикән,
23 At dawn they went to the tomb and they didn't find his body. They came back saying that they'd seen a vision of angels who told them he's alive.
униң җәситини тапалмай қайтип келип: «Бизгә бир нәччә пәриштә ғайипанә көрүнүштә аян болуп, «У тирик!» деди» дәп ейтипту.
24 Some of us went to the tomb, and found it just as the women said—but they didn't see him.”
Буниң билән аримиздин бир нәччәйлән қәбиргә берип, әһвалниң дәл аялларниң ейтқинидәк екәнлигини байқапту. Лекин уни уларму көрмәпту».
25 Jesus told them, “You're so dull! How slow you are to trust in all that the prophets said!
Әйса уларға: — Әй наданлар, пәйғәмбәрләрниң ейтқанлириниң һәммисигә ишинишкә қәлби галлар!
26 Didn't the Messiah have to suffer before he could enter into his glory?”
Мәсиһниң өзигә хас шан-шәривигә кириштин бурун, мошу җапа-мушәққәтләрни бешидин өткүзүши муқәррәр әмәсмиди? — деди.
27 Then, starting with Moses and all the prophets, he explained to them everything that was said in Scripture about himself.
Андин пүтүн Тәврат-Зәбурдин, Муса вә башқа барлиқ пәйғәмбәрләрниң язмилиридин башлап у өзи һәққидә алдин пүтүлгәнлирини уларға шәрһ берип чүшәндүрди.
28 As they approached the village they were going to, Jesus made it seem as if he was going farther.
Улар баридиған кәнткә йеқинлашқанда, у жирақрақ бир йәргә баридиғандәк туратти.
29 But they urged him, saying, “Please come and stay with us. It's getting late—the day is almost over.” So he went to stay with them.
Лекин улар уни тутувелип: — Кәч кирип қалди, һелила күн олтириду. Биз билән биллә қонуп қалғин, — дәп өтүнди. Шуниң билән у улар билән қонғили өйгә кирди.
30 When he sat down to eat with them, he took the bread and gave thanks, broke it, and gave it to them.
Вә шундақ болдики, у улар билән дәстиханда олтарғанда, нанни қолиға елип, Худаға тәшәккүр ейтти, андин нанни уштуп уларға тутти.
31 Their eyes were opened, and they recognized him. Then he disappeared from view.
Уларниң көзлири шуан ечилип, уни тонуди; шуниң билән у уларниң алдидин ғайип болди.
32 The two disciples said to each other, “Weren't our thoughts on fire when he spoke to us, as he explained the Scriptures to us?”
Улар бир-биригә: — У йолда биз билән параңлишип, бизгә муқәддәс язмиларға шәрһ бәргәндә, жүрәк-бағримиз гоя оттәк янмидиму?! — дейишти.
33 They got up right away and returned to Jerusalem. There they found the eleven disciples and those who were with them meeting together,
Вә улар шу һаман туруп Йерусалимға қайтип кәлди. Улар иккиси он бирәйлән билән уларниң һәмраһлириниң бир йәргә жиғилип турғининиң үстигила чүшти, улар: «Рәб растин тирилипту. У Симонға көрүнүпту!» дейишивататти.
34 who said, “The Lord has really risen again! He has appeared to Simon.”
35 Then those who had just arrived explained to the other disciples what had happened to them on the road, and how they had recognized Jesus when he broke bread.
Шуниң билән улар иккиләнму йолда йүз бәргән ишларни вә у нанни уштуватқанда униң өзлиригә қандақ тонулғинини көпчиликкә сөзләп бәрди.
36 While they were talking, Jesus himself stood among them, and said, “Peace to you!”
Вә улар бу ишлар үстидә сөзлишиватқанда, [Әйса] өзи тосаттин уларниң оттурисида пәйда болуп: — Силәргә аман-хатирҗәмлик болғай! — деди.
37 They were startled and afraid, thinking they were seeing a ghost.
Улар бирәр роһни учраттуқму немә, дәп хиял қилип, алақзадә болушуп вәһимигә чүшти.
38 “Why are you frightened? Why are you doubting?” he asked them.
У уларға: — Немигә шунчә алақзадә болуп кәттиңлар? Немишкә қәлбиңларда шәк-гуман чиқип туриду?
39 “Look at my hands and my feet—you can see it's me. Touch me and you'll be certain, for a spirit doesn't have flesh and bones, as you see I have.”
Қоллиримға вә путлиримға қарап беқиңлар! Мениң өзүм екәнлигимни билиңлар! Мени тутуп көрүңлар, роһниң әт билән сүйиги йоқ, лекин мәндә барлиғини көрисиләр, — деди.
40 Having said this, he showed them his hands and feet.
Вә шундақ дегәч уларға пут-қолини көрсәтти.
41 But they still couldn't believe it because they were so elated and amazed. He asked them, “Do you have anything to eat?”
Улар хушлуқтин [көзлиригә] ишәнгүси кәлмәй һәйрануһәс турғинида у улардин: — Силәрниң бу йәрдә йегидәк нәрсәңлар барму? — дәп сориди.
42 They gave him a piece of cooked fish,
Улар бир парчә белиқ кавиви вә бир парчә һәсәл көнигини униңға сунувиди,
43 and he took it and ate it in front of them.
у елип уларниң алдида йеди.
44 Then Jesus said to them, “This is what I explained to you while I was still with you. Everything written about me in the law of Moses, the prophets, and the psalms, had to be fulfilled.”
Андин у уларға: — Мана бу мән силәр билән болған вақтимда силәргә ейтқан: «Муса хатирилигән Тәврат қануни, пәйғәмбәрләрниң язмилири вә Зәбурда мениң тоғрамда пүтүлгәнниң һәммиси чоқум әмәлгә ашурулмай қалмайду» дегән сөзлирим әмәсму? — деди.
45 Then he opened their minds so they were able to understand the Scriptures.
Шуниң билән у муқәддәс язмиларни чүшиниши үчүн уларниң зеһинлирини ачти
46 He told them, “It was written like this: the Messiah would suffer and rise from the dead on the third day, and in his name
вә уларға мундақ деди: — [Муқәддәс язмиларда] шундақ алдин пүтүлгәнки вә шу иш Мәсиһниң өзигә тоғра кәлдики, у азап чекип, үчинчи күнидә өлгәнләр арисидин тирилиду,
47 repentance for the forgiveness of sins would be preached to all nations, beginning in Jerusalem.
андин униң нами билән «Товва қилиңлар, гуналарниң кәчүрүмигә муйәссәр болуңлар» дегән хәвәр Йерусалимдин башлап барлиқ әлләргә җакалиниду.
48 You are witnesses of all this.
Силәр әнди бу ишларға гувачидурсиләр.
49 Now I'm going to send you what my Father promised—but wait in the city until you receive power from heaven.”
Вә мана, мән Атамниң вәдә қилғинини вуҗудуңларға әвәтимән. Лекин силәр жуқуридин чүшидиған күч-қудрәт билән кийгүзүлгичә, шәһәрдә күтүп туруңлар».
50 Then he led them out until they were near Bethany, and lifting up his hands, he blessed them.
Вә у уларни Бәйт-Ания йезисиғичә башлап барди вә қоллирини көтирип уларни бәрикәтлиди.
51 While he was blessing them, he left them, and was taken up to heaven.
Вә шундақ болдики, уларни бәрикәтлигәндә у улардин айрилип асманға көтирилди.
52 They worshiped him, and then they returned to Jerusalem full of joy.
Улар униңға сәҗдә қилишти вә зор хошал-хурамлиқ ичидә Йерусалимға қайтип келип,
53 They spent all their time in the Temple praising God.
һәрдайим ибадәтханида туруп Худаға шүкүр-сана оқушуп турди.
