Lamentations 3
1 I am the man who has experienced suffering under the rod of God's anger.
Ako ang tao na nakakita ng pagdadalamhati sa pamalo ng iyong poot.
2 He has driven me away, forcing me to walk in darkness instead of the light.
Ako'y kaniyang pinatnubayan at pinalakad sa kadiliman, at hindi sa liwanag.
3 In fact he hits me again and again all day long.
Tunay na laban sa akin ay kaniyang iginagalaw ang kaniyang kamay na muli't muli buong araw.
4 He has worn me out; he has broken me in pieces.
Ang aking laman at aking balat ay pinatanda niya; kaniyang binali ang aking mga buto.
5 He has besieged me, surrounding me with bitterness and misery.
Ako'y kinalaban niya, at kinulong ako ng hirap at pagdaramdam.
6 He has forced me to live in darkness like those long dead.
Kaniyang pinatahan ako sa mga madilim na dako, gaya ng nangamatay nang malaon.
7 He has built a wall around me so I can't escape; he has bound me with heavy chains.
Kaniyang binakuran ako na anopa't ako'y hindi makalabas; kaniyang pinabigat ang aking tanikala.
8 Even when I keep on crying out for help, he refuses to listen to my prayer.
Oo, pagka ako'y dumadaing, at humihinging tulong, kaniyang pinagsasarhan ang aking daing.
9 He has put stone blocks in my way and sends me down crooked paths.
Kaniyang binakuran ang aking mga daan ng tinabas na bato, kaniyang iniliko ang aking mga landas.
10 He is a bear that lies in wait for me, a lion in hiding ready to attack,
Siya'y parang oso na nagaabang sa akin, parang leon sa mga kubling dako.
11 He dragged me from my path and ripped me to pieces, leaving me helpless.
Kaniyang iniligaw ang aking mga lakad, at ako'y pinagwaraywaray niya; kaniyang ipinahamak ako;
12 He loaded his bow with an arrow and used me as his target,
Kaniyang iniakma ang kaniyang busog, at ginawa akong pinaka tanda sa pana.
13 He shot me in my kidneys with his arrows.
Ang mga pana ng kaniyang lalagyan ng pana ay kaniyang isinasaksak sa aking mga bato ng katawan.
14 Now everyone laughs at me, singing songs that mock me all day long.
Ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
15 He has filled me with bitterness; he has filled me up with bitter wormwood.
Kaniyang pinuspos ako ng kapanglawan, kaniyang sinuya ako ng ajenjo.
16 He has broken my teeth with grit; he has trampled me in the dust.
Kaniya namang biningot ang aking mga ngipin ng mga maliliit na grava; kaniyang tinabunan ako ng mga abo.
17 Peace has been torn away from me; I've forgotten all that's good in life.
At iyong inilayo ang aking kaluluwa sa kapayapaan; ako'y nakalimot ng kaginhawahan.
18 That's why I say, “My expectation of a long life is gone, along with all that I hoped for from Lord.
At aking sinabi, Ang lakas ko'y nawala, at ang aking pagasa sa Panginoon.
19 Don't forget everything I've suffered in my wandering, as bitters as wormwood and poison.
Alalahanin mo ang aking pagdadalamhati at ang aking karalitaan, ang ajenjo at ng apdo.
20 I certainly haven't forgotten. I remember it all too well, so I sink into depression.
Ang kaluluwa ko'y naaalaala pa nila, at napangumbaba sa loob ko.
21 But I still hope when I think about this:
Ito ang ginugunita ko sa aking pagiisip; kaya't may pagasa ako.
22 It's because of the Lord's trustworthy love that our lives are not finished, for through his merciful actions he never lets us down.
Sa mga kaawaan nga ng Panginoon ay hindi tayo nalipol, sapagka't ang kaniyang mga habag ay hindi nauubos.
23 He renews them every morning. How wonderfully trustworthy you are, Lord!
Ang mga yao'y bago tuwing umaga, dakila ang inyong pagtatapat.
24 The Lord is all I need,” I tell myself, “so I will put my hope in him.”
Ang Panginoon ay aking bahagi, sabi ng aking kaluluwa; kaya't ako'y aasa sa kaniya.
25 The Lord is good to those who trust in him, to anyone who seeks to follow him.
Ang Panginoon ay mabuti sa kanila na nangaghihintay sa kaniya, sa kaluluwa na humahanap sa kaniya.
26 It is good to wait quietly for the Lord's salvation.
Mabuti nga na ang tao ay umasa at maghintay na tahimik sa pagliligtas ng Panginoon.
27 It is good for people to learn to patiently bear discipline while they're still young.
Mabuti nga sa tao na magpasan ng pamatok sa kaniyang kabataan.
28 They should sit by themselves in silence, because it's God who has disciplined them.
Maupo siyang magisa at tumahimik, sapagka't kaniyang iniatang sa kaniya.
29 They should bow low with their faces to the ground, for there may still be hope.
Sumubsob siya sa alabok, kung gayo'y magkakaroon siya ng pagasa.
30 They should turn a cheek to someone who wants to slap them; they should take the insults of others.
Ibigay niya ang kaniyang pisngi sa sumasakit sa kaniya; mapuspos siya ng kadustaan.
31 For the Lord won't abandon us forever.
Sapagka't ang Panginoon ay hindi magtatakuwil magpakailan man.
32 Even though he may bring sadness, he shows us mercy because his trustworthy love is so great.
Sapagka't bagaman siya'y nagpapapanglaw, gayon ma'y magpapakita siya ng habag ayon sa kasaganaan ng kaniyang mga kaawaan.
33 For he doesn't willingly hurt people, or cause them grief.
Sapagka't siya'y hindi kusang dumadalamhati, o nagpapapanglaw man sa mga anak ng mga tao.
34 Whether it's mistreating all the prisoners of the land,
Na yapakan sa ilalim ng paa ang lahat ng bihag sa lupa.
35 Or denying someone their rights as the Most High watches,
Na iliko ang matuwid ng tao sa harap ng mukha ng Kataastaasan,
36 Or cheating someone in their legal case—these things the Lord doesn't approve of.
Na iligaw ang tao sa kaniyang usap, hindi kinalulugdan ng Panginoon.
37 Who spoke and it came into existence? Wasn't it the Lord who commanded it?
Sino siya na nagsasabi, at nangyayari, kung hindi iniuutos ng Panginoon?
38 When the Most High speaks it can be a disaster or a blessing.
Hindi baga sa bibig ng Kataastaasan nanggagaling ang masama't mabuti?
39 Why should any human being complain about the results of their sins?
Bakit dumadaing ang taong may buhay, ang tao dahil sa parusa sa kaniyang mga kasalanan?
40 We should look at ourselves, examine what we're doing, and return to the Lord.
Ating usisain at suriin ang ating mga lakad, at manumbalik sa Panginoon.
41 Let's not just hold up our hands to God in heaven, but our minds as well, saying,
Igawad natin ang ating puso sangpu ng ating mga kamay sa Dios sa langit.
42 “We are the ones who sinned; we are the ones who rebelled; and you haven't forgiven us!”
Kami ay sumalangsang at nanghimagsik; ikaw ay hindi nagpatawad.
43 You have wrapped yourself in anger and chased us down, killing without mercy. You have killed without pity.
Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol mo kami; ikaw ay pumatay, ikaw ay hindi naawa.
44 You have wrapped yourself with a cloud that no prayer can penetrate.
Tinakpan mo ang iyong sarili ng alapaap, na anopa't hindi makadaan ang anomang panalangin.
45 You have made us waste and refuse to the nations around.
Iyong ginawa kaming parang tapon at dumi sa gitna ng mga bayan.
46 All our enemies open their mouths to criticize us.
Ibinukang maluwang ng lahat naming kaaway ang kanilang bibig laban sa amin.
47 We're terrified and trapped, devastated and destroyed.
Takot at ang hukay ay dumating sa amin, ang pagkasira at pagkagiba.
48 Tears stream from my eyes over the death of my people.
Ang mata ko'y dumadaloy ng mga ilog ng tubig, dahil sa pagkapahamak ng anak na babae ng aking bayan.
49 My eyes overflow with tears all the time. They won't stop
Ang mata ko'y dinadaluyan at hindi naglilikat, na walang pagitan.
50 Until the Lord looks down from heaven and sees what's going on.
Hanggang sa ang Panginoon ay tumungo, at tumingin mula sa langit.
51 What I've seen torments me because of what's happened to all the women in my city.
Kinikilos ng aking mata ang aking kaluluwa, dahil sa lahat na anak na babae ng aking bayan.
52 For no reason my enemies trapped me like a bird.
Lubha nila akong hinahabol na parang ibon, na mga kaaway kong walang kadahilanan.
53 They tried to kill me by tossing me into a pit and throwing stones at me.
Kanilang pinaikli ang aking buhay sa bilangguan at hinagis ako ng bato.
54 Water flooded over my head, and I thought I was going to die.
Tubig ay nagsisihuho sa aking ulo; aking sinabi, Ako'y nahiwalay.
55 I called out for you, Lord, from deep inside the pit.
Ako'y tumawag sa iyong pangalan, Oh Panginoon, mula sa kababababaang hukay.
56 You heard me when I prayed, “Please don't ignore my cry for help.”
Iyong dininig ang aking tinig; huwag mong ikubli ang iyong pakinig sa aking hingal, sa aking daing.
57 You came to me when I called you, and you told me, “Don't be afraid!”
Ikaw ay lumapit sa araw na ako'y tumawag sa iyo; iyong sinabi, Huwag kang matakot.
58 You have taken my case and defended me; you have saved my life!
Oh Panginoon, iyong ipinagsanggalang ang mga usap ng aking kaluluwa; iyong tinubos ang aking buhay.
59 Lord, you have seen the injustices done to me; please vindicate me!
Oh Panginoon, iyong nakita ang aking pagkakamali; hatulan mo ang aking usap.
60 You have observed how vengeful they are and how often they've plotted against me.
Iyong nakita ang lahat nilang panghihiganti, at ang lahat nilang pasiya laban sa akin.
61 Lord, you have heard how they've insulted me, and what they've plotted against me,
Iyong narinig ang kanilang pagduwahagi, Oh Panginoon, at lahat nilang pasiya laban sa akin,
62 How my enemies talk against me and complain about me all the time!
Ang mga labi ng nagsisibangon laban sa akin, at ang kanilang pasiya laban sa akin buong araw.
63 Just look! Whether they're sitting down and or standing up, they go on making fun of me in their songs.
Masdan mo ang kanilang pagupo, at ang kanilang pagtayo; ako ang kanilang awit.
64 Pay them back as they deserve, Lord, for all they've done!
Ikaw ay magbibigay sa kanila ng kagantihan, Oh Panginoon, ayon sa gawa ng kanilang mga kamay.
65 Give them a covering for their minds! May your curse be on them!
Iyong papagmamatigasin ang kanilang puso, ang iyong sumpa sa kanila.
66 Chase them down in your anger, Lord, and get rid of them from the earth!
Iyong hahabulin sila sa galit, at iyong lilipulin sila mula sa silong ng langit ng Panginoon.
