Job 9
1 Job replied,
Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
2 “Yes, I know all that! But how can anyone be right before God?
Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
3 If you wanted to argue with God, God could ask a thousand questions that no-one could answer.
Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
4 God is so wise and so powerful that no-one could challenge him and win.
Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
5 God moves the mountains suddenly; he overturns them in his anger.
Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
6 He shakes the earth, making its foundations quake.
Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
7 He is the one who can command the sun not to rise and the stars not to shine.
Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
8 He alone is the one who stretches out the heavens and walks on the waves of the sea.
Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
9 He made the constellations of the Bear, Orion, the Pleiades, and the stars of the southern sky.
Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
10 He is the one who does incredible things that are beyond our understanding, marvelous things that are uncountable.
Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
11 But when he passes by me, I don't see him; when he moves on, he is invisible to me.
Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
12 If he takes away, who can prevent him? Who is going to ask him, ‘What are you doing?’
Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
13 God does not restrain his anger; he crushes Rahab's helpers underfoot.
Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
14 So how much less could I answer God, or choose my words to argue with him!
Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
15 Even though I'm right, I can't answer him. I must plead for mercy from my judge.
Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
16 Even if I called him to come and he responded, I don't believe he would listen to me.
Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
17 He pounds me with the winds of a storm; he wounds me time and again, without giving a reason.
Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
18 He doesn't give me a chance even to catch my breath; instead he fills my life with bitter suffering.
Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
19 If it's a question of strength, then God is the strongest. If it's a question of justice, then who will set a time for my case?
Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
20 Even though I am right, my own mouth would condemn me; even though I am innocent, he would prove me wrong.
Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
21 I am innocent! I don't care what happens to me. I hate my life!
Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
22 That's why I say, ‘It makes no difference to God. He destroys both the innocent and the wicked.’
Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
23 When disaster strikes suddenly he mocks the despair of the innocent.
Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
24 The earth has been handed over to the wicked; he blinds the eyes of the judges—if it's not him who does this, then who is it?
Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
25 The days of my life race by like a runner, rushing past without me seeing any happiness.
Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
26 They pass by like fast sailing ships, like an eagle swooping down on its prey.
Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
27 If I said to myself, ‘I will forget my complaints; I will stop crying and be happy,’
Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
28 I would still be terrified at all my suffering because you, God, will not say I'm innocent.
Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
29 Since I'm condemned, what's the point in arguing?
Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
30 Even if I wash myself with pure mountain water and clean my hands with soap,
Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
31 you would toss me into a slime pit so that even my own clothes would hate me!
Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
32 For God is not a mortal being like me, I can't defend myself or take him to court.
Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
33 If only there was an arbitrator who could bring us both together!
Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
34 I wish God would stop beating me with his rod and terrifying me!
Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
35 Then I could speak up without being afraid—but since I am, I can't!”
Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
