Job 7

1 “Isn't life for human beings like serving a sentence of hard labor? Don't their days pass like those of a hired laborer?

Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?

2 Like some slave longing for a bit of shade, like a hired hand anxiously waiting for pay day,

Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?

3 I've been given months of emptiness and nights of misery.

Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.

4 When I go to bed I ask, ‘When shall I get up?’ But the night goes on and on, and I toss and turn until dawn.

Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.

5 My body is covered with maggots and caked in dirt; my skin is cracked, with oozing sores.

Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.

6 My days pass quicker than a weaver's shuttle and they come to an end without hope.

Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.

7 Remember that my life is just a breath; I will not see happiness again.

Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.

8 Those watching me won't see me anymore; your eyes will be looking for me, but I will be gone.

Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.

9 When a cloud disappears, it's gone, just as anyone who goes down to Sheol does not come back up. (Sheol h7585)

Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)

10 They will never return home, and the people they knew will forget them.

Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.

11 So, no, I won't hold my tongue—I will speak in the agony of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

12 Am I the sea or a sea monster that you have to guard me?

Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?

13 If I tell myself, ‘I'll feel better if I lie down in my bed,’ or ‘it will help me to lie down on my couch,’

Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,

14 then you scare me so much with dreams and terrify me with visions

pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,

15 that I would rather be strangled—I would rather die than become just a bag of bones.

kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.

16 I hate my life! I know I won't live long. Leave me alone because my life is just a breath.

Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.

17 Why are human beings so important to you; why are you so concerned about them

Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,

18 that you inspect them every morning and test them every moment? Won't you ever stop staring at me?

na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?

19 Won't you ever leave me alone long enough to catch my breath?

Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?

20 What have I done wrong? What have I done to you, Watcher of Humanity? Why have you made me your target, so that I'm a burden even to myself?

Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?

21 If so why don't you pardon my sins, and take away my guilt? Right now I'm going to lie down in the dust, and though you will look for me, I will be gone.”

Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”