Job 6
1 Then Job responded:
Аюп җававән мундақ деди: —
2 “If my grief could be weighed and my troubles placed on the scales
«Аһ, мениң дәрдлик зарлирим таразида өлчәнсә! Аһ, бешимға чүшкән барлиқ балаю-қаза булар билән биллә таразиланса!
3 they would be heavier than the sand of the sea. That's why I spoke so rashly.
Шундақ қилинса у һазир деңиздики қумдин еғир болуп чиқиду; Шуниң үчүн сөзлирим тәлвиләрчә болуватиду.
4 For the arrows of the Almighty are in me; their poison saps my spirit. God's terrors are lined up against me.
Чүнки Һәммигә Қадирниң оқлири маңа санҗилип ичимдә туруватиду, Уларниң зәһирини роһум ичмәктә, Тәңриниң вәһимилири маңа қарши сәп түзүп һуҗум қиливатиду.
5 Don't wild donkeys bray when their grass is gone? Don't cattle groan when they don't have food!
Явайи ешәк от-чөп тапқанда һаңрамду? Кала болса йәм-хәшәк үстидә мөрәмду?
6 Can something that's tasteless be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Туз болмиса тәмсиз нәрсини йегили боламду? Хам тухумниң еқиниң тәми барму?
7 I just can't touch any food—even the thought makes me feel sick!
Җеним уларға тәгсиму сәскинип кетиду, Улар маңа жиркиничлик тамақ болуп туюлиду.
8 Oh, if only I could have what I really want, that God would give me what I most desire—
Аһ, мениң тәшна болғиним кәлсиди! Тәңри интизаримни иҗабәт қилсиди!
9 that God would be willing to crush me to death, that he would just let me die!
Аһ, Тәңри мени янчип ташлисун! У қолини қоюветип җенимни үзүп ташлашқа мувапиқ көрсиди!
10 But it still comforts me to know, making me happy through the never-ending pain, that I have never rejected the words of God.
Шундақ болса, маңа тәсәлли болатти, Һәтта рәһимсиз ағриқларда қийналсамму, шатлинаттим; Чүнки Муқәддәс Болғучиниң сөзлиридин танмиған болаттим!
11 Why should I go on waiting when I don't have the strength? Why should I keep going when I don't know what is going to happen to me?
Мәндә өлүмни күткидәк йәнә қанчилик мағдур қалди? Мениң сәвир-тақәтлик болуп һаятимни узартишимниң немә нәтиҗиси болар?
12 Am I as strong as rock? Am I made out of bronze?
Мениң күчүм таштәк чиңму? Мениң әтлирим мистин ясалғанмиди?
13 How can I help myself now that any chance of success is ripped away from me?
Өзүмгә ярдәм бәргидәк мағдурум қалмиди әмәсму? Һәр қандақ әқил-тәдбир мәндин қоғливетилгән әмәсму?
14 Anyone who isn't kind to a friend has given up respecting the Almighty.
Үмүтсизлинип кетиватқан кишигә дости меһриванлиқ көрсәтмики зөрүрдур; Болмиса у Һәммигә қадирдин қорқуштин ваз кечиши мүмкин.
15 My brothers have acted as deceptively as a desert stream, rushing waters in the desert that vanish.
Бирақ бурадәрлирим вақитлиқ «алдамчи ериқ» сүйидәк, Маңа һелигәрлик билән муамилә қилмақта; Улар сулири еқип түгигән ериққа охшайду.
16 The stream floods when it is full of dark ice and melting snow,
Еригән муз сулири ериққа киргәндә улар қаридап кетиду, Қарлар уларниң ичидә йоқилип кетиду,
17 but in the heat it dries up and disappears, vanishing from where it once was.
Улар пәсилниң иллиши билән қуруп кетиду; Һава иссип кәткәндә, изидин йоқилип кетиду.
18 Camel caravans turn aside to look for water, but don't find any and they die.
Сәпәрдашлар маңған йолидин чиқип, ериққа бурулиду; Улар ериқни бойлап меңип, чөлдә езип өлиду.
19 Caravans from Tema looked, travelers from Sheba were confident,
Темалиқ карванларму ериқ издәп маңди; Шебалиқ содигәрләрму уларға үмүт билән қариди;
20 but their hopes were dashed—they came and found nothing.
Бирақ улар ишәнгинидин үмүтсизлинип номуста қалди; Улар әшу йәргә келиши билән паракәндичиликкә учриди.
21 Now you are no help, just like that—you see my trouble and you're afraid.
Мана силәр уларға охшаш [маңа тайини] йоқ болуп қалдиңлар; Силәр қорқунучлуқ бир вәһимини көрүпла қорқуп кетиватисиләр.
22 Have I asked you for anything? Have I told you to bribe anyone for me from your wealth?
Мән силәргә: «Маңа бериңлар», Яки: «Маңа мал-мүлүклириңлардин һәдийә қилиңлар?» — дегәнни қачан дәп баққан?
23 Have I asked you to rescue me from an enemy? Have I told you to save me from my oppressors?
Яки: «Мени езитқучиниң қолидин қутқузуңлар!» Яки «Зораванларниң қолидин гөрүгә пул бәрсәңлар!» дәп баққанму?
24 Explain this to me, and I'll be quiet. Show me where I'm wrong.
Маңа үгитип қоюңлар, сүкүт қилимән; Нәдә йолдин чиққанлиғимни маңа көрситип бериңлар.
25 Honest words are painful, but what do your arguments prove?
Тоғра сөзләр немидегән өткүр-һә! Бирақ әйиплириңлар зади немини испатлалайду?!
26 Are you going to argue over what I said, when the words of someone in despair should be left to blow away in the wind?
Үмүтсизләнгән кишиниң гәплири өтүп кетидиған шамалдәк турса, Пәқәт сөзләрнила әйиплимәкчимусиләр?
27 You would play dice to win an orphan; you would bargain away your friend!
Силәр житим-йесирларниң үстидә чәк ташлишисиләр! Дост-бурадириңлар үстидә содилишисиләр!
28 Look me in the eye and see if I'm lying to your face!
Әнди маңа йүз туранә қарап беқиңлар; Алдиңлардила ялған сөз қилаламдим?
29 Don't talk like this! Don't be unjust! What I'm saying is right.
Өтүнимән, болди қилиңлар, гуна болмисун; Раст, қайтидин ойлап беқиңлар, Чүнки өзүмниң тоғрилиғим [таразида] туриду.
30 I'm not telling lies—don't you think I wouldn't know if I was wrong?”
Тилимда хаталиқ барму? Тилим яманлиқни зади теталмасму?
