Job 6
1 Then Job responded:
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 “If my grief could be weighed and my troubles placed on the scales
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 they would be heavier than the sand of the sea. That's why I spoke so rashly.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Almighty are in me; their poison saps my spirit. God's terrors are lined up against me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Don't wild donkeys bray when their grass is gone? Don't cattle groan when they don't have food!
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Can something that's tasteless be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 I just can't touch any food—even the thought makes me feel sick!
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 Oh, if only I could have what I really want, that God would give me what I most desire—
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 that God would be willing to crush me to death, that he would just let me die!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 But it still comforts me to know, making me happy through the never-ending pain, that I have never rejected the words of God.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 Why should I go on waiting when I don't have the strength? Why should I keep going when I don't know what is going to happen to me?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Am I as strong as rock? Am I made out of bronze?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 How can I help myself now that any chance of success is ripped away from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 Anyone who isn't kind to a friend has given up respecting the Almighty.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My brothers have acted as deceptively as a desert stream, rushing waters in the desert that vanish.
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 The stream floods when it is full of dark ice and melting snow,
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 but in the heat it dries up and disappears, vanishing from where it once was.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 Camel caravans turn aside to look for water, but don't find any and they die.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 Caravans from Tema looked, travelers from Sheba were confident,
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 but their hopes were dashed—they came and found nothing.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 Now you are no help, just like that—you see my trouble and you're afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Have I asked you for anything? Have I told you to bribe anyone for me from your wealth?
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 Have I asked you to rescue me from an enemy? Have I told you to save me from my oppressors?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Explain this to me, and I'll be quiet. Show me where I'm wrong.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 Honest words are painful, but what do your arguments prove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Are you going to argue over what I said, when the words of someone in despair should be left to blow away in the wind?
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 You would play dice to win an orphan; you would bargain away your friend!
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 Look me in the eye and see if I'm lying to your face!
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Don't talk like this! Don't be unjust! What I'm saying is right.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 I'm not telling lies—don't you think I wouldn't know if I was wrong?”
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
