Job 6
1 Then Job responded:
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 “If my grief could be weighed and my troubles placed on the scales
“Kung matimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo; kung ang tanan kong kagul-anan mapahimutang pa sa timbangan!
3 they would be heavier than the sand of the sea. That's why I spoke so rashly.
Kay karon mas bug-at pa kini kay sa balas sa kadagatan. Mao kana ang hinungdan nga sakit ang akong mga pulong.
4 For the arrows of the Almighty are in me; their poison saps my spirit. God's terrors are lined up against me.
Kay ang pana sa Makagagahom mitaop man kanako, miinom sa hilo ang akong espiritu; ang kalisang sa Dios naglaray sa pagpakigbatok kanako.
5 Don't wild donkeys bray when their grass is gone? Don't cattle groan when they don't have food!
Magabahihi ba sa kaguol ang ihalas nga asno kung siya aduna pay sagbot? O magaunga ba ang baka kung siya may kumpay?
6 Can something that's tasteless be eaten without salt? Is there any taste in the white of an egg?
Makaon ba ang walay lami nga pagkaon kung walay asin? O aduna bay lami ang puti sa itlog?
7 I just can't touch any food—even the thought makes me feel sick!
Nagdumili ako sa paghikap niini; sama sila sa kalan-on nga luod alang kanako.
8 Oh, if only I could have what I really want, that God would give me what I most desire—
O, maangkon ko unta ang akong gipangayo; O, nga tumanon unta sa Dios ang butang nga akong gipangandoy:
9 that God would be willing to crush me to death, that he would just let me die!
nga makapahimuot unta kini sa Dios ang pagdugmok kanako, nga buhian unta niya ang iyang kamot ug putlon ako niining kinabuhia!
10 But it still comforts me to know, making me happy through the never-ending pain, that I have never rejected the words of God.
Nga mao na unta kini ang akong ganti—bisan paman kung maglipay ako sa kasakit nga dili mawala: nga wala ko ilimod ang mga pulong sa Balaang Pinili.
11 Why should I go on waiting when I don't have the strength? Why should I keep going when I don't know what is going to happen to me?
Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabot man? Unsa ba ang akong kataposan, nga ako magpakabuhi pa man?
12 Am I as strong as rock? Am I made out of bronze?
Ang kusog ba sa mga bato ang akong kusog? O binuhat ba sa tumbaga ang akong unod?
13 How can I help myself now that any chance of success is ripped away from me?
Dili ba tinuod man kini nga wala akoy ikatabang sa akong kaugalingon, ug ang kaalam gipapahawa na kanako?
14 Anyone who isn't kind to a friend has given up respecting the Almighty.
Ngadto sa tawo nga hapit nang maluya, ang pagkamatinud-anon kinahanglan ipakita sa iyang higala; bisan paman kaniya nga mibiya sa kahadlok sa Makagagahom.
15 My brothers have acted as deceptively as a desert stream, rushing waters in the desert that vanish.
Apan ang akong kaigsoonan nagluib kanako ingon nga ugang sapa, sama sa tubig sa kasapaan nga molabay lamang kadali,
16 The stream floods when it is full of dark ice and melting snow,
nga miitom tungod sa yelo nga mitabon kanila, ug tungod sa niyebe nga nagtago niini.
17 but in the heat it dries up and disappears, vanishing from where it once was.
Sa pagkatunaw niini, mangawala sila; sa dihang ting-init, mangatunaw sila sa ilang dapit.
18 Camel caravans turn aside to look for water, but don't find any and they die.
Ang mga magbabaklay nga nanglakaw sa ilang dalan misimang alang sa tubig; nangasaag sila didto sa mamingaw nga yuta ug unya nangalaglag.
19 Caravans from Tema looked, travelers from Sheba were confident,
Ang mga magbabaklay nga gikan sa Tema mingtan-aw didto, samtang ang kapundokan sa Seba naglaom kanila.
20 but their hopes were dashed—they came and found nothing.
Nasubo sila tungod kay naglaom sila nga makakita ug tubig. Miadto sila didto, apan nalimbongan sila.
21 Now you are no help, just like that—you see my trouble and you're afraid.
Kay karon kamong mga higala wala nay pulos alang kanako; nakakita kamo sa akong makalilisang nga kahimtang ug nangahadlok.
22 Have I asked you for anything? Have I told you to bribe anyone for me from your wealth?
Nag-ingon ba ako kaninyo, 'Hatagi ako ug usa ka butang?' O, 'Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?'
23 Have I asked you to rescue me from an enemy? Have I told you to save me from my oppressors?
O, 'Luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway?' O, 'Bawia ako gikan sa kamot sa mga nagdaogdaog kanako?'
24 Explain this to me, and I'll be quiet. Show me where I'm wrong.
Tudloi ako, ug pagagunitan ko ang akong kalinaw; pasabta ako kung asa ako nasayop.
25 Honest words are painful, but what do your arguments prove?
Pagkasakit gayod sa matuod nga mga pulong! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana kanako?
26 Are you going to argue over what I said, when the words of someone in despair should be left to blow away in the wind?
Naglaraw ba kamo nga dili tagdon ang akong mga pulong, ang pagtagad sama sa hangin sa mga pulong sa tawong nawad-an ug paglaom?
27 You would play dice to win an orphan; you would bargain away your friend!
Tinuod, giripahan ninyo ang mga batang ilo, ug mibaligya sa inyong mga higala sama sa nagpatigayon.
28 Look me in the eye and see if I'm lying to your face!
Busa karon, tan-awa intawon ako, kay sigurado gayod nga dili ako mamakak diha sa inyong atubangan.
29 Don't talk like this! Don't be unjust! What I'm saying is right.
Hunong na, nagpakiluoy ako kaninyo; wad-a ang inyong pagkadili-makatarunganon; Sa pagkatinuod, hunonga na, kay ang akong tinguha matarong.
30 I'm not telling lies—don't you think I wouldn't know if I was wrong?”
Aduna bay daotan sa akong dila? Dili ba ang akong baba makaila man sa malaw-ay nga mga butang?
