Job 39

1 Do you know when the wild goats give birth? Have you watched the birth-pains of the deer?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Do you know how many months they carry their young? Do you know the time when they give birth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They crouch down in labor to deliver their offspring.

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their young grow strong in the open countryside; they leave and never return.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Who gave the wild donkey its freedom? Who set it free from its bonds?

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 I have given it the wilderness as its home, the salt plains as a place to live.

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 It despises the noise of the city; it doesn't need to listen to the shouts of a driver.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 It hunts in the mountains for pastureland, searching for all kinds of green plants to eat.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Is the wild ox willing to serve you? Will it spend the night at your manger?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Can you tie a wild ox to a plow? Can you make it till your fields for you?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Because it's so powerful can you trust it? Can you depend on it to do your heavy work for you?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Are you sure it will gather your grain and bring it to your threshing floor?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 The ostrich proudly flaps her wings, but they are nothing like the flight feathers of the stork.

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 The ostrich abandons her eggs on the ground, leaving them to be warmed in the dust.

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 She doesn't think that they can be crushed underfoot, trampled by a wild animal.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 She is tough towards her young, acting as if they didn't belong to her. She doesn't care that all her work was for nothing.

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 For I, God, made her forget wisdom—she didn't get her share of intelligence.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 But when she needs to, she can jump up and run, mocking a horse and its rider with her speed.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Did you give the horse its strength? Did you place a mane upon its neck?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Did you make it able to jump like a locust? Its loud snorting is terrifying!

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 It paws at the ground, rearing up with power as it charges into battle.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 It laughs at fear; it is not frightened at all.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 The quiver full of arrows rattles against it; the spear and the javelin flash in the sunlight.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 Shaking with rage it gallops across the ground; it cannot remain still when the trumpet sounds.

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 Whenever the trumpet calls, it is ready; he senses the sound of battle from far away, he hears the commanders shouting.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Is it through your wisdom that the hawk soars, spreading its wings towards the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Do you command the eagle to fly high and make its nest in the summits of the mountains?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 It lives among the cliffs, and roosts on a remote rocky crag.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From there it spies its prey from far away, fixing its gaze on its victim. Its chicks eagerly swallow blood.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 Where the carcasses are, that's where birds of prey are found.”

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.