Job 3
1 After this Job began speaking, cursing the day of his birth.
Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.
2 He said,
At si Job ay sumagot, at nagsabi,
3 “Wipe out the day I was born, and the night when it was announced that a boy had been conceived.
Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.
4 Turn that day to darkness. God above should not remember it. Don't let light shine on it.
Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.
5 Take it back, darkness and death-shadow. A black cloud should overshadow it. It should be as terrifying as the darkness of an eclipse during the day.
Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.
6 Blot out that night as if it never existed. Don't count it on the calendar. Don't let it have a day in any month.
Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.
7 Let that night be childless, with no sounds of happiness heard.
Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.
8 Those who place curses on certain days should curse it, those who have the power to raise Leviathan.
Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.
9 Its early morning stars should stay dark. Looking for light, may none come, may it not see the glimmer of dawn
Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:
10 for it did not shut my mother's womb to prevent me from seeing trouble.
Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.
11 Why wasn't I stillborn? Why didn't I die at birth?
Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?
12 Why was there a lap for me to lie on, or breasts for me to suck?
Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?
13 For now I would be lying down in peace. I would be sleeping and at rest,
Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:
14 along with the kings of this world and their officials whose palaces now lie in ruins,
Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;
15 or with noblemen who collected gold and filled their houses with silver.
O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:
16 Why wasn't I a miscarriage, buried in secret, a baby who never saw the light?
O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.
17 There in the grave the wicked give no more trouble, and those whose strength is gone have their rest.
Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.
18 There prisoners take it easy—they don't hear the commands of their oppressors.
Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.
19 Both small and great are there, and slaves are freed from their masters.
Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.
20 Why does God give life to those who are suffering, living bitterly miserable lives,
Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;
21 those who are waiting for death that does not come and who are looking for death more desperately than hunting for treasure?
Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;
22 They're so incredibly happy when the reach the grave!
Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?
23 Why is light given to someone who doesn't know where they're going, someone God has fenced in?
Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?
24 My groans are the bread I eat; my raging tears are the water I drink.
Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.
25 For all that I feared has happened to me; everything that I dreaded has come upon me.
Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.
26 I have no peace, no quiet, no rest. All that comes is rage.”
Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.
