Job 29
1 Job went on speaking.
Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
2 “I wish I was back in the old days when God looked after me!
Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 His light shone above me and lit my way through the darkness.
Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 When I was young and strong, God was my friend and spoke to me in my home.
Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
5 The Almighty was still with me and I was surrounded with my children.
Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
6 My herds produced much milk, and oil flowed freely from my olive presses.
Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
7 I went out to the city gate and took my seat in the public square.
Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
8 The young men saw me and moved out of the way; the elders would stand up for me.
Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
9 The leaders remained silent and covered their mouths with their hands.
Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
10 The voices of the officials were hushed; they held their tongues in my presence.
La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
11 Everyone who listened to me praised me; whoever saw me commended me,
Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
12 because I gave to the poor who called out to me and the orphans who had no one to help them.
Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 Those who were about to die blessed me; I made the widow sing for joy.
Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
14 Being true and acting right were what I wore for clothing.
Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 I was like eyes for the blind and feet for the lame.
Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 I was like a father to the poor, and I defended the rights of strangers.
Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 I broke the jaw of the wicked and made them drop their prey from their teeth.
Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
18 I thought I would die at home, after many years.
Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 Like a tree my roots spread out to the water; the dew rests on my branches overnight.
Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
20 Fresh honors were always being given to me; my strength was renewed like an unfailing bow.
Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
21 People listened carefully to what I had to say; they kept quiet as they listened to my advice.
Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 Once I had spoken they had nothing else to say; what I said was enough.
Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 They waited for me like people waiting for rain; their mouths wide open for the spring rain.
Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
24 When I smiled at them they could hardly believe it; my approval meant all the world to them.
Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
25 I decided the way forward as their leader, living like a king among his soldiers, and when they were sad I comforted them.
Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
