Job 23
1 Job replied,
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 “Just the same, my complaints today remain bitter. In spite of my groaning he is still punishing me.
“Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
3 If only I knew where I could find him so I could go to where he sits in judgment.
Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
4 There I would lay out my case before him and present all my arguments in full.
Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
5 I would discover how he would answer me and learn what he has to say to me.
Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
6 Would he fight against me using his mighty power? No, he would pay attention to what I have to say.
Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
7 There a good person could reason with him, and I would be acquitted forever by my judge.
Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
8 If I go to the east, he's not there; if I go the west, I don't find him.
Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
9 If he's working in the north, I don't perceive him; if he's moving south, I don't see him.
Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
10 Yet he always knows where I'm going. When he has proved me, I will come out shining like gold.
Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
11 I have kept in step with him; I have followed his way without turning aside.
Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
12 I have not neglected his commands, for I value what he has told me to do more than the food I eat every day.
Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
13 But God is unchangeable—who can turn him from his purposes? He does whatever he wants to do.
Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
14 So he will finish whatever he has planned for me—and he has many plans for me.
Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
15 That's why I'm terrified at meeting him; when I think of him I tremble with fear.
Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
16 God has made me faint-hearted; the Almighty has scared me to death.
Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
17 Yet I'm still here despite the dark—even though I can't see through the utter darkness.
Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
