Job 19
1 Job replied,
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 “How long will you go on tormenting me? How long will you go on crushing me with words?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Ten times already you have humiliated me. Aren't you ashamed for treating me so badly?
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Even if I did sin, that's my problem, and has nothing to do with you.
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 You think you're so much better than me, and you use my degradation against me.
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 But you should realize that it's God who has wronged me, he has trapped me in his net.
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Even though I cry for help, I get no answer; even though I shout my objections, I get no justice.
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 God has walled me in so I can't escape; he has plunged my path into darkness.
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 He has stripped my honor from me; he has taken away my reputation.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 He tears me down from all sides until I am finished; he has destroyed my hope like a tree that is uprooted.
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 His anger burns against me; he treats me as one of his enemies.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 God's troops assemble to attack me. They build ramparts against me. They encircle and besiege my home.
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 He has driven my brothers far away from me; all my former friends are estranged from me.
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 My relatives have abandoned me; my close friends have forgotten me.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 My house guests and my maidservants treat me as a stranger—to them I have become a foreigner.
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 I call my servant, but he doesn't reply. I have to beg him!
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 I am repulsive to my wife, and I am loathsome to my own brothers.
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Even young children despise me; when I stand up they ridicule me.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 All my closest friends despise me, and those I loved have turned on me.
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 I've been reduced to skin and bones and I survive by the skin of my teeth.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Have pity on me, my friends, have pity on me, because God has struck me down!
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Why are you persecuting me like God does? Aren't you satisfied with getting your pound of flesh?
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 I wish my words could be written down, recorded in a book,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 or engraved with an iron pen and molten lead in the rock forever.
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 I know my Redeemer is alive, and that he shall finally take the stand for me on the earth.
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Even though my skin is destroyed, in my body I shall see God.
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 I myself will see him—with my own eyes, and not those of someone else! The thought overcomes me!
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 You say to yourselves, ‘How can we make him suffer so he can see he is the source of his problems?’
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 You yourselves should fear being punished by God, for you know anger brings God's punishment that accompanies judgment.”
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
