Job 16
1 Job replied,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 “I've heard all this before. You are comforters who just cause trouble!
| من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید. |
3 Will your windy speeches never cease? What's bothering you that you have to answer me?
| آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟ |
4 I could talk like you do if you were in my place, stringing words together to criticize you, ridiculing you with a toss of my head.
| اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم. |
5 I could build you up by my mouth speaking words; the movement of my lips would ease your pain.
| اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم. |
6 For me, if I speak it doesn't ease my pain, and if I don't speak the pain is still there.
| هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. |
7 God, you have worn me out. You have destroyed my whole family.
| خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای. |
8 You have made me shrivel up, which is a witness against me; my thin body testifies against me.
| ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند. |
9 He has torn me apart in his anger; in his hostility he has gnashed his teeth at me; my enemy pierces me with his fierce look.
| خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد. |
10 People stare at me with their mouths wide open, they slap me on my cheeks to mock me, they crowd around me to attack me.
| مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند. |
11 God has handed me over to evil people; he has thrown me into their hands.
| خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند. |
12 I was living in peace and he smashed me to pieces. He grabbed me by the neck and dashed me to pieces. He set me up as his target.
| من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است. |
13 His archers surround me. His arrows pierce my kidneys without mercy. He pours out my gall on the ground.
| با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد. |
14 Like a wall he breaks me down, breach upon breach, rushing at me like a warrior.
| او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند. |
15 I have sown sackcloth to cover my skin; my strength lies broken in the dust.
| لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام. |
16 My face is red from crying and dark shadows surround my eyes,
| از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است. |
17 although I have done nothing wrong and my prayer is pure.
| ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست. |
18 Earth, do not cover up my blood. May my cry find no place to hide.
| ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد. |
19 Look, right now my witness is in heaven; the one who speaks for me is on high.
| من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند. |
20 My friends scorn me, but my eyes pour out tears to God.
| دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم |
21 I want my witness to speak for me with God as someone does for their friend.
| و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند. |
22 For in a few short years I shall go down that road from which I shall not return.
| زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست. |
