Job 10
1 I hate my life! Let me speak freely about my complaints—I can't keep my bitterness to myself.
| «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم. | ۱ |
2 I will tell God, “Don't just condemn me—tell me what you have against me.
| به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟ | ۲ |
3 Do you enjoy accusing me? Why do you reject me, someone you made with your own hands, and yet smile on the scheming of the wicked?
| آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ | ۳ |
4 Do you have human eyes? Do you see like human beings do?
| آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟ | ۴ |
5 Is your life as short as mortal beings? Are your years as brief as those of humanity,
| آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟ | ۵ |
6 that you have to examine my wrongs and investigate my sins?
| که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟ | ۶ |
7 Even though you know I'm not guilty, no one can save me from you.
| اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست. | ۷ |
8 You made me and shaped me with your own hands, and yet you destroy me.
| «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟ | ۸ |
9 Remember that you shaped me like a piece of clay—are you now going to turn me back into dust?
| به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟ | ۹ |
10 You poured me out like milk, you curdled me like cheese.
| آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟ | ۱۰ |
11 You clothed me with skin and flesh; you wove my body together with bones and muscles.
| مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی. | ۱۱ |
12 You granted me life and showed me your kindness; you have taken great care of me.
| حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود. | ۱۲ |
13 But you kept these things hidden in your heart. I know your purpose was
| اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود. | ۱۳ |
14 to watch me, and if I sinned, then you would not forgive my wrongs.
| اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت. | ۱۴ |
15 If I'm guilty I'm in trouble, if I'm innocent I can't hold my head high because I'm totally disgraced as I look at my sufferings.
| اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم! | ۱۵ |
16 If I do hold my head high you hunt me down like a lion, showing how powerful you are in hurting me.
| و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت. | ۱۶ |
17 You repeat your arguments against me, you pour out more and more of your anger against me, you send fresh armies against me.
| گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند. | ۱۷ |
18 So why did you allow me to be born? I wish that I had died, and nobody had ever seen me!
| پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید. | ۱۸ |
19 It would have been better if I had never existed, taken straight from the womb to the grave.
| پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم. | ۱۹ |
20 I only have a few days left, so why don't you leave me alone so I can have a little peace
| آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم، | ۲۰ |
21 before I go to where I shall never return from, the land of darkness and the shadow of death—
| قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت! | ۲۱ |
22 the land of total darkness where death's shadow lies, a place of chaos where light itself is darkness.”
| به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.» | ۲۲ |
