Isaiah 6
1 In the year that King Uzziah died, I saw the Lord seated in majesty on a high throne, and the train of his robe filled the Temple.
Sa tuig nga namatay si haring Uzia, nakita ko ang Ginoo nga naglingkod sa usa ka trono; hataas siya ug habog, ug ang sidsid sa iyang kupo milukop sa templo.
2 Seraphim stood above him, and each of them had six wings: They used two wings to cover their faces, two to cover their feet, and two to fly.
Adunay mga serafim ibabaw kaniya; ang matag usa adunay unom ka mga pako; ang duha nagtabon sa iyang nawong, ug ang duha nagtabon siya sa iyang mga tiil, ug ang duha gigamit niya sa paglupad.
3 They were calling out to one another: Holy, holy, holy is the Lord Almighty; his glory fills the whole earth.
Nagtinawagay sila sa usag usa ug nag-ingon, “Balaan, balaan, balaan, si Yahweh nga labawng makagagahom! Napuno ang tibuok kalibotan sa iyang himaya.”
4 The sound of their shouts made the doorposts and doorsteps shake, and the Temple was filled with smoke.
Natay-og ang mga pultahan sa mga patukoranan sa mga tingog niadtong nagasinggit, ug nalukop ang balay sa aso.
5 I cried out, “I'm doomed! I'm going to die because I'm a man of unclean lips, and I live among a people of unclean lips, for I've seen the King, the Lord Almighty!”
Unya miingon ako, “Alaot ako! Gilaglag ako tungod kay usa ako ka tawo nga hugaw ug mga ngabil, ug nagpuyo ako uban sa mga tawong hugaw ug mga ngabil. Tungod kay nakita ko ang Hari, si Yahweh, si Yahweh nga labawng makagagahom!”
6 Then one of the seraphim flew over to me. He was holding a glowing coal that he had picked up with tongs from the altar.
Unya milupad ang usa sa mga serafim nganhi kanako; aduna siyay nagbaga nga uling sa iyang kamot, nga gikuha niya pinaagi sa mga kimpit gikan sa halaran.
7 He touched me on my mouth with it and told me, “Look! This has touched your lips, so now your guilt is taken away and your sin is forgiven.”
Gipahid niya kini sa akong baba ug miingon, “Tan-awa, midapat kini sa imong mga ngabil; gikuha na ang imong pagkadaotan, ug gipasaylo na ang imong mga sala.”
8 Then I heard the Lord asking, “Who shall I send? Who will go and speak for us?” So I said, “I'm here! Please send me!”
Nadungog ko ang tingog sa Ginoo nga nag-ingon, “Kinsa man ang akong ipadala; kinsa man ang molakaw alang kanato?” Unya miingon ako, “Ania ako; ipadala ako.”
9 He replied, “Go and tell this people: ‘Keep on listening, but never understanding. Keep on seeing, but never comprehending.’
Miingon siya, “Lakaw ug sultihi kini nga katawhan, 'Naminaw, apan dili makasabot; nagtan-aw, apan walay pagsabot.'
10 Make the minds of this people insensitive; make their ears deaf and shut their eyes. Otherwise they might see with their eyes, hear with their ears, understand with their minds, and repent and be healed.”
Patig-aha ang kasingkasing niining mga tawhana, ug himoang bungol ang ilang mga igdulongog ug butahi ang ilang mga mata. Kay basin ug makakita sila, makadungog, ug makasabot ang ilang mga kasingkasing, ug unya mamalik ug mamaayo.”
11 Then I asked, “How long will this last, Lord?” He replied, “Until towns are ruined and empty, houses are abandoned, and the land is devastated and destroyed;
Unya miingon ako, “Ginoo, hangtod kanus-a man?” Mitubag siya, “Hangtod madugmok ug magun-ob ang mga siyudad ug wala nay mga lumolupyo, ug wala nay mga tawo ang mga balay, ug mahimong hingpit nga biniyaan ang yuta,
12 until the Lord sends the people far away and the country is totally deserted.
ug hangtod abogon ni Yahweh ang katawhan ngadto sa layong dapit, ug maawaaw na sa hingpit ang yuta.
13 Even though a tenth of the population remains in the land, it will be destroyed again. But in the same way as the terebinth and oak trees leave stumps when they're cut down, so the holy seed will remain as stump.”
Bisan pa magpabilin ang ikanapulo ka bahin sa katawhan niini, maguba kini pag-usab; sama sa giputol nga terebinto o akasiya nga mabilin ang punoan niini, ang balaanong binhi anaa sa mga tuod niini.”
