Acts 4
1 While they were talking to the people, the priests, the captain of the Temple guard, and the Sadducees came up to them.
ಯಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಪಿತರಯೋಹನೌ ಲೋಕಾನ್ ಉಪದಿಶತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಯಾಜಕಾ ಮನ್ದಿರಸ್ಯ ಸೇನಾಪತಯಃ ಸಿದೂಕೀಗಣಶ್ಚ
2 They were angry that they were teaching the people, telling them that through Jesus there is resurrection from the dead.
ತಯೋರ್ ಉಪದೇಶಕರಣೇ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯೋತ್ಥಾನಮ್ ಉಪಲಕ್ಷ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಾನಪ್ರಸ್ತಾವೇ ಚ ವ್ಯಗ್ರಾಃ ಸನ್ತಸ್ತಾವುಪಾಗಮನ್|
3 They arrested them and placed them under guard until the following day since it was already evening.
ತೌ ಧೃತ್ವಾ ದಿನಾವಸಾನಕಾರಣಾತ್ ಪರದಿನಪರ್ಯ್ಯನನ್ತಂ ರುದ್ಧ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಿತವನ್ತಃ|
4 But many who had heard the message believed it, and the total number of believers grew to about five thousand.
ತಥಾಪಿ ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಯೋರುಪದೇಶಮ್ ಅಶೃಣ್ವನ್ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಯೇಣ ಪಞ್ಚಸಹಸ್ರಾಣಿ ಜನಾ ವ್ಯಶ್ವಸನ್|
5 The next day, the rulers, elders, and religious leaders met together in Jerusalem.
ಪರೇಽಹನಿ ಅಧಿಪತಯಃ ಪ್ರಾಚೀನಾ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಹಾನನನಾಮಾ ಮಹಾಯಾಜಕಃ
6 They included the high priest Annas, Caiaphas, John, Alexander, and others of the high priest's family.
ಕಿಯಫಾ ಯೋಹನ್ ಸಿಕನ್ದರ ಇತ್ಯಾದಯೋ ಮಹಾಯಾಜಕಸ್ಯ ಜ್ಞಾತಯಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರೇ ಮಿಲಿತಾಃ|
7 They brought Peter and John before them and asked, “By what power or by whose authority have you done this?”
ಅನನ್ತರಂ ಪ್ರೇರಿತೌ ಮಧ್ಯೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾಪೃಚ್ಛನ್ ಯುವಾಂ ಕಯಾ ಶಕ್ತಯಾ ವಾ ಕೇನ ನಾಮ್ನಾ ಕರ್ಮ್ಮಾಣ್ಯೇತಾನಿ ಕುರುಥಃ?
8 Peter, filled with the Holy Spirit, answered them. “Rulers of the people, and elders:
ತದಾ ಪಿತರಃ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಃ ಸನ್ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್, ಹೇ ಲೋಕಾನಾಮ್ ಅಧಿಪತಿಗಣ ಹೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಪ್ರಾಚೀನಾಃ,
9 Are we being interrogated regarding a good deed done to a man who couldn't help himself, and how he came to be healed?
ಏತಸ್ಯ ದುರ್ಬ್ಬಲಮಾನುಷಸ್ಯ ಹಿತಂ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕ್ರಿಯತ, ಅರ್ಥಾತ್, ಸ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಸ್ವಸ್ಥೋಭವತ್ ತಚ್ಚೇದ್ ಅದ್ಯಾವಾಂ ಪೃಚ್ಛಥ,
10 If so, all of you should know, and all the people of Israel, that it was in the name of Jesus Christ of Nazareth, the one you killed on a cross and whom God raised from the dead—it's because of him that this man stands before you completely healed.
ತರ್ಹಿ ಸರ್ವ್ವ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಲೋಕಾ ಯೂಯಂ ಜಾನೀತ ನಾಸರತೀಯೋ ಯೋ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಃ ಕ್ರುಶೇ ಯುಷ್ಮಾಭಿರವಿಧ್ಯತ ಯಶ್ಚೇಶ್ವರೇಣ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉತ್ಥಾಪಿತಃ, ತಸ್ಯ ನಾಮ್ನಾ ಜನೋಯಂ ಸ್ವಸ್ಥಃ ಸನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಮ್ಮುಖೇ ಪ್ರೋತ್ತಿಷ್ಠತಿ|
11 ‘He is the stone you builders rejected, but he has been made the chief cornerstone.’
ನಿಚೇತೃಭಿ ರ್ಯುಷ್ಮಾಭಿರಯಂ ಯಃ ಪ್ರಸ್ತರೋಽವಜ್ಞಾತೋಽಭವತ್ ಸ ಪ್ರಧಾನಕೋಣಸ್ಯ ಪ್ರಸ್ತರೋಽಭವತ್|
12 There is no salvation in anyone else; there is no other name under heaven given to humanity that can possibly save us.”
ತದ್ಭಿನ್ನಾದಪರಾತ್ ಕಸ್ಮಾದಪಿ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ, ಯೇನ ತ್ರಾಣಂ ಪ್ರಾಪ್ಯೇತ ಭೂಮಣ್ಡಲಸ್ಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ತಾದೃಶಂ ಕಿಮಪಿ ನಾಮ ನಾಸ್ತಿ|
13 When they saw Peter and John's confidence, and realized they were uneducated, ordinary men, they were very surprised. They also recognized them as Jesus' companions.
ತದಾ ಪಿತರಯೋಹನೋರೇತಾದೃಶೀಮ್ ಅಕ್ಷೇಭತಾಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಾವವಿದ್ವಾಂಸೌ ನೀಚಲೋಕಾವಿತಿ ಬುದ್ಧ್ವಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಮ್ ಅಮನ್ಯನ್ತ ತೌ ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಙ್ಗಿನೌ ಜಾತಾವಿತಿ ಜ್ಞಾತುಮ್ ಅಶಕ್ನುವನ್|
14 Since they could see the man who had been healed standing right there with them, they had nothing to say in response to what had happened.
ಕಿನ್ತು ತಾಭ್ಯಾಂ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ತಂ ಸ್ವಸ್ಥಮಾನುಷಂ ತಿಷ್ಠನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತೇ ಕಾಮಪ್ಯಪರಾಮ್ ಆಪತ್ತಿಂ ಕರ್ತ್ತಂ ನಾಶಕ್ನುನ್|
15 So they instructed them to wait outside the council while they discussed the matter among themselves.
ತದಾ ತೇ ಸಭಾತಃ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಂ ಗನ್ತುಂ ತಾನ್ ಆಜ್ಞಾಪ್ಯ ಸ್ವಯಂ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಇತಿ ಮನ್ತ್ರಣಾಮಕುರ್ವ್ವನ್
16 “What should we do with these men?” they asked. “We can't deny a significant miracle has happened through them. Everybody living here in Jerusalem knows about it.
ತೌ ಮಾನವೌ ಪ್ರತಿ ಕಿಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ? ತಾವೇಕಂ ಪ್ರಸಿದ್ಧಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವನ್ತೌ ತದ್ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಿವಾಸಿನಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ಪ್ರಾಕಾಶತ ತಚ್ಚ ವಯಮಪಹ್ನೋತುಂ ನ ಶಕ್ನುಮಃ|
17 But to prevent it spreading among the people any further, we should threaten them never to speak to anybody in this name again.”
ಕಿನ್ತು ಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯಮ್ ಏತದ್ ಯಥಾ ನ ವ್ಯಾಪ್ನೋತಿ ತದರ್ಥಂ ತೌ ಭಯಂ ಪ್ರದರ್ಶ್ಯ ತೇನ ನಾಮ್ನಾ ಕಮಪಿ ಮನುಷ್ಯಂ ನೋಪದಿಶತಮ್ ಇತಿ ದೃಢಂ ನಿಷೇಧಾಮಃ|
18 So they called them back in and ordered them never to speak or teach in the name of Jesus again.
ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೇರಿತಾವಾಹೂಯ ಏತದಾಜ್ಞಾಪಯನ್ ಇತಃ ಪರಂ ಯೀಶೋ ರ್ನಾಮ್ನಾ ಕದಾಪಿ ಕಾಮಪಿ ಕಥಾಂ ಮಾ ಕಥಯತಂ ಕಿಮಪಿ ನೋಪದಿಶಞ್ಚ|
19 But Peter and John responded, “Whether it's right in God's eyes to obey you rather than God—you decide.
ತತಃ ಪಿತರಯೋಹನೌ ಪ್ರತ್ಯವದತಾಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾಜ್ಞಾಗ್ರಹಣಂ ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಆಜ್ಞಾಗ್ರಹಣಮ್ ಏತಯೋ ರ್ಮಧ್ಯೇ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಕಿಂ ವಿಹಿತಂ? ಯೂಯಂ ತಸ್ಯ ವಿವೇಚನಾಂ ಕುರುತ|
20 We can't help talking about what we've seen and heard!”
ವಯಂ ಯದ್ ಅಪಶ್ಯಾಮ ಯದಶೃಣುಮ ಚ ತನ್ನ ಪ್ರಚಾರಯಿಷ್ಯಾಮ ಏತತ್ ಕದಾಪಿ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
21 After making more threats they let them go. They couldn't work out how to punish them because everyone was glorifying God for what had happened.
ಯದಘಟತ ತದ್ ದೃಷ್ಟಾ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ಅನ್ವವದನ್ ತಸ್ಮಾತ್ ಲೋಕಭಯಾತ್ ತೌ ದಣ್ಡಯಿತುಂ ಕಮಪ್ಯುಪಾಯಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಯ ತೇ ಪುನರಪಿ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ತಾವತ್ಯಜನ್|
22 For the man who received this miracle of healing was more than forty years old.
ಯಸ್ಯ ಮಾನುಷಸ್ಯೈತತ್ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮಾಕ್ರಿಯತ ತಸ್ಯ ವಯಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ವತ್ಸರಾ ವ್ಯತೀತಾಃ|
23 After the disciples had been released, they went to the other believers and told them everything the chief priests and elders had said to them.
ತತಃ ಪರಂ ತೌ ವಿಸೃಷ್ಟೌ ಸನ್ತೌ ಸ್ವಸಙ್ಗಿನಾಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತ್ವಾ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕೈಃ ಪ್ರಾಚೀನಲೋಕೈಶ್ಚ ಪ್ರೋಕ್ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕಥಾ ಜ್ಞಾಪಿತವನ್ತೌ|
24 When they heard what had happened, they prayed to God together: “Lord, you made heaven and earth and sea, and everything that is in them.
ತಚ್ಛ್ರುತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ಈಶ್ವರಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರೇತತ್ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಗಗಣಪೃಥಿವೀಪಯೋಧೀನಾಂ ತೇಷು ಚ ಯದ್ಯದ್ ಆಸ್ತೇ ತೇಷಾಂ ಸ್ರಷ್ಟೇಶ್ವರಸ್ತ್ವಂ|
25 You spoke by the Holy Spirit through David, our forefather and your servant, saying ‘Why did the people of the other nations become so angry? Why did they plot so foolishly against me?
ತ್ವಂ ನಿಜಸೇವಕೇನ ದಾಯೂದಾ ವಾಕ್ಯಮಿದಮ್ ಉವಚಿಥ, ಮನುಷ್ಯಾ ಅನ್ಯದೇಶೀಯಾಃ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ಕಲಹಂ ಕುತಃ| ಲೋಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಕಿಮರ್ಥಂ ವಾ ಚಿನ್ತಾಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ನಿಷ್ಫಲಾಂ|
26 The kings of the earth prepared for war the rulers united together against the Lord and against his Chosen One.’
ಪರಮೇಶಸ್ಯ ತೇನೈವಾಭಿಷಿಕ್ತಸ್ಯ ಜನಸ್ಯ ಚ| ವಿರುದ್ಧಮಭಿತಿಷ್ಠನ್ತಿ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಪತಯಃ ಕುತಃ||
27 Now this has really happened right here in this city! Both Herod and Pontius Pilate, together with the foreigners and the people of Israel, united together against your holy servant Jesus, whom you anointed as Messiah.
ಫಲತಸ್ತವ ಹಸ್ತೇನ ಮನ್ತ್ರಣಯಾ ಚ ಪೂರ್ವ್ವ ಯದ್ಯತ್ ಸ್ಥಿರೀಕೃತಂ ತದ್ ಯಥಾ ಸಿದ್ಧಂ ಭವತಿ ತದರ್ಥಂ ತ್ವಂ ಯಮ್ ಅಥಿಷಿಕ್ತವಾನ್ ಸ ಏವ ಪವಿತ್ರೋ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಯ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯೇನ ಹೇರೋದ್ ಪನ್ತೀಯಪೀಲಾತೋ
28 They did whatever you had already decided because you had the power and the will to do it.
ಽನ್ಯದೇಶೀಯಲೋಕಾ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಲೋಕಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವ ಏತೇ ಸಭಾಯಾಮ್ ಅತಿಷ್ಠನ್|
29 Now Lord: look at all their threats against us! Help us your servants to speak your word really boldly.
ಹೇ ಪರಮೇಶ್ವರ ಅಧುನಾ ತೇಷಾಂ ತರ್ಜನಂ ಗರ್ಜನಞ್ಚ ಶೃಣು;
30 As you exercise your power to heal, may signs and miracles be done through the name of your holy servant Jesus!”
ತಥಾ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಕರ್ಮ್ಮಣಾ ತವ ಬಾಹುಬಲಪ್ರಕಾಶಪೂರ್ವ್ವಕಂ ತವ ಸೇವಕಾನ್ ನಿರ್ಭಯೇನ ತವ ವಾಕ್ಯಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ತವ ಪವಿತ್ರಪುತ್ರಸ್ಯ ಯೀಶೋ ರ್ನಾಮ್ನಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಾಣ್ಯಸಮ್ಭವಾನಿ ಚ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕರ್ತ್ತುಞ್ಚಾಜ್ಞಾಪಯ|
31 When they had finished praying, the building they were meeting in was shaken. All of them were filled with the Holy Spirit, and spoke the word of God boldly.
ಇತ್ಥಂ ಪ್ರಾರ್ಥನಯಾ ಯತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ತೇ ಸಭಾಯಾಮ್ ಆಸನ್ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಕಮ್ಪತ; ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಾಃ ಸನ್ತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾಮ್ ಅಕ್ಷೋಭೇಣ ಪ್ರಾಚಾರಯನ್|
32 All the believers thought and felt the same way. None of them claimed anything they had as their own, but shared everything with each other.
ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರತ್ಯಯಕಾರಿಲೋಕಸಮೂಹಾ ಏಕಮನಸ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ಸ್ಥಿತಾಃ| ತೇಷಾಂ ಕೇಪಿ ನಿಜಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ಸ್ವೀಯಾಂ ನಾಜಾನನ್ ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಸಮ್ಪತ್ತ್ಯಃ ಸಾಧಾರಣ್ಯೇನ ಸ್ಥಿತಾಃ|
33 The apostles gave their testimony regarding the resurrection of the Lord Jesus with tremendous power, and God greatly blessed them all.
ಅನ್ಯಚ್ಚ ಪ್ರೇರಿತಾ ಮಹಾಶಕ್ತಿಪ್ರಕಾಶಪೂರ್ವ್ವಕಂ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶೋರುತ್ಥಾನೇ ಸಾಕ್ಷ್ಯಮ್ ಅದದುಃ, ತೇಷು ಸರ್ವ್ವೇಷು ಮಹಾನುಗ್ರಹೋಽಭವಚ್ಚ|
34 None of them needed anything because those who had lands or properties sold them.
ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಸ್ಯಾಪಿ ದ್ರವ್ಯನ್ಯೂನತಾ ನಾಭವದ್ ಯತಸ್ತೇಷಾಂ ಗೃಹಭೂಮ್ಯಾದ್ಯಾ ಯಾಃ ಸಮ್ಪತ್ತಯ ಆಸನ್ ತಾ ವಿಕ್ರೀಯ
35 They took the proceeds and presented them to the apostles to be shared with those in need.
ತನ್ಮೂಲ್ಯಮಾನೀಯ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಚರಣೇಷು ತೈಃ ಸ್ಥಾಪಿತಂ; ತತಃ ಪ್ರತ್ಯೇಕಶಃ ಪ್ರಯೋಜನಾನುಸಾರೇಣ ದತ್ತಮಭವತ್|
36 Joseph, the one the apostles called Barnabas (meaning “son of encouragement”), was a Levite, a Cypriot national.
ವಿಶೇಷತಃ ಕುಪ್ರೋಪದ್ವೀಪೀಯೋ ಯೋಸಿನಾಮಕೋ ಲೇವಿವಂಶಜಾತ ಏಕೋ ಜನೋ ಭೂಮ್ಯಧಿಕಾರೀ, ಯಂ ಪ್ರೇರಿತಾ ಬರ್ಣಬ್ಬಾ ಅರ್ಥಾತ್ ಸಾನ್ತ್ವನಾದಾಯಕ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಸಮಾಹೂಯನ್,
37 He sold a field that belonged to him. Then he brought the money and presented it to the apostles.
ಸ ಜನೋ ನಿಜಭೂಮಿಂ ವಿಕ್ರೀಯ ತನ್ಮೂಲ್ಯಮಾನೀಯ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಚರಣೇಷು ಸ್ಥಾಪಿತವಾನ್|
