Acts 20
1 Once the uproar had died down, Paul called the believers together and encouraged them. Then he said goodbye, and left for Macedonia.
| وقتی هیاهو پایان یافت، پولس به دنبال مسیحیان فرستاد و پس از موعظه و تشویق، از آنان خداحافظی کرد و به طرف مقدونیه به راه افتاد. |
2 He passed through the area, sharing many words of encouragement with the believers there, and then traveled on to Greece.
| سر راه خود به هر شهری که می‌رسید، برای مسیحیان موعظه می‌کرد. به این ترتیب، به یونان رسید |
3 After he had spent three months there and just as he was about to sail to Syria, it was discovered that the Jews were plotting against him. So he decided to return through Macedonia.
| و سه ماه در آنجا اقامت گزید. او آماده می‌شد که با کشتی به سوریه برود، اما وقتی پی برد که یهودیان توطئه چیده‌اند او را بکشند، تصمیم گرفت از راه مقدونیه مراجعت کند. |
4 These were the people who traveled with him: Sopater of Berea, the son of Pyrrhus; Aristarchus and Secundus from Thessalonica; Gaius from Derbe; Timothy; Tychicus and Trophimus from the province of Asia.
| چند نفر نیز تا ایالت آسیا همراه او رفتند که عبارت بودند از سوپاترس اهل بیریه، ارسترخوس و سکندس اهل تسالونیکی، گایوس اهل دربه، تیموتائوس، تیخیکوس و تروفیموس که همه به شهرهای خود در آسیا بازمی‌گشتند. |
5 They went on ahead and waited for us at Troas.
| ایشان جلوتر رفتند و در تروآس منتظر ما ماندند. |
6 After the Feast of Unleavened Bread we sailed from Philippi, and met them five days later in Troas, where we spent a week.
| پس از عید پِسَح، از شهر فیلیپی سوار کشتی شدیم و پنج روز بعد به بندر تروآس در آسیا رسیدیم و یک هفته در آنجا ماندیم. |
7 Paul was speaking on the first day of the week as we gathered together to break bread. He was planning to leave in the morning, and went on speaking until midnight.
| در روز اول هفته، برای پاره کردن نان گرد آمدیم و پولس برای مردم سخن می‌گفت؛ و چون قصد داشت روز بعد از آن شهر برود، تا نیمه‌های شب به صحبت کردن ادامه داد. |
8 (The upstairs room where we were meeting was lit by many lamps.)
| در بالاخانه‌ای که جمع بودیم، چراغهای بسیاری روشن بود. |
9 A young man called Eutychus was sitting in the window, and he began feeling very sleepy. As Paul went on speaking he fell sound asleep and tumbled down from the third story. When they picked him up they found he was dead.
| همین‌طور که پولس سخن را طول می‌داد، جوانی به نام اِفتیخُس که کنار پنجره نشسته بود، خوابش برد و از طبقهٔ سوم به پایین افتاد و مرد. |
10 Paul went down, stretched himself out upon him, and hugged him. “Don't worry, he's alive,” he said.
| پولس پایین رفت و خود را روی مرد جوان انداخت و گفت: «ناراحت نباشید. او زنده است!» |
11 Paul went back upstairs, broke bread, and ate together with them. He went on talking with them until dawn came, and then he left.
| آنگاه به بالاخانه بازگشت و نان را پاره کرد و خورد. سپس باز سخن را ادامه داد تا کم‌کم هوا روشن شد. آنگاه ایشان را ترک گفت. |
12 They took the young man home alive and well, and were very thankful for this.
| در این فاصله، آن جوان را صحیح و سالم به خانه بردند و همگی تسلی عظیمی یافتند. |
13 We went on ahead to the ship and sailed to Assos. There we were due to pick up Paul, since that was what he had planned as he decided to travel on foot.
| پولس می‌خواست از راه خشکی به اَسوس برود، ولی ما پیش از او با کشتی به آن شهر رفتیم. |
14 He did indeed meet us at Assos. We picked him up, and went on to Mitylene.
| در اسوس به هم رسیدیم و با کشتی به مِتیلینی رفتیم. |
15 Sailing on from there we arrived off Kios, and the next day we stopped briefly at Samos, and the following day we arrived at Miletus.
| روز بعد، از جزیرهٔ خیوس گذشتیم و روز دوم به بندر ساموس رسیدیم، و روز سوم وارد میلیتوس شدیم. |
16 Paul had planned to sail on past Ephesus so he wouldn't have to spend time in the province of Asia. He was keen to get to Jerusalem in time for the Day of Pentecost.
| پولس نمی‌خواست این بار در شهر افسس توقف نماید، چون عجله داشت که اگر ممکن باشد، برای عید پنتیکاست در اورشلیم باشد. |
17 From Miletus Paul sent a message to the elders of the church in Ephesus.
| اما وقتی در میلیتوس از کشتی پیاده شدیم، برای مشایخ کلیسای افسس پیغام فرستاد که بیایند در کشتی او را ببینند. |
18 When they arrived, he told them, “You know how I always behaved while I was with you from the first day I arrived in the province of Asia.
| وقتی آمدند، به آنان گفت: «شما می‌دانید از روزی که به ایالت آسیا قدم گذاشتم تا به حال، |
19 I served the Lord in humility and in tears. I put up with the troubles and stress caused by the plots of the Jews.
| با کمال فروتنی و اشک و آه به خداوند خدمت کرده و همیشه با خطر مرگ روبرو بوده‌ام، چون یهودیان برای کشتن من توطئه می‌چیدند. |
20 However, I never held back from sharing with you anything that would be to your benefit, and I taught you in public, going from house to house.
| با وجود این، هرگز تردیدی به خود راه نداده‌ام که هرآنچه را که برایتان سودمند بوده، موعظه کنم، بلکه حقیقت را به شما تعلیم داده‌ام، چه در میان مردم و چه در خانه‌ها. |
21 I witnessed both to Jews and Greeks that it was essential to repent and turn to God, and to trust in our Lord Jesus Christ.
| همچنین، چه به یهودیان و چه به یونانیان اعلام کرده‌ام که باید از طریق توبه، به سوی خدا بازگردند، و به خداوندمان، عیسی مسیح، ایمان داشته باشند. |
22 Now the Spirit is insisting that I go to Jerusalem, and I have no idea what will happen to me there.
| «اکنون به دستور روح خداوند می‌خواهم به اورشلیم بروم و نمی‌دانم در آنجا برایم چه پیش خواهد آمد، |
23 All I know is that in every city I visit the Holy Spirit warns me that prison and suffering are waiting for me.
| به‌جز اینکه روح‌القدس در هر شهر به من می‌گوید که زندان و زحمت در انتظارم می‌باشد. |
24 But I don't consider my life as worth anything to me. I only want to finish my mission and the ministry that the Lord Jesus gave to me, to witness to the good news of the grace of God.
| اما جان من برایم ارزشی ندارد مگر اینکه آن را در راه خدمتی که عیسای خداوند به من سپرده است صرف کنم و آن را به کمال انجام دهم، یعنی پیغام خوش انجیل فیض خدا را به دیگران برسانم. |
25 Now I am certain that you will not see my face again, you among whom I shared the news of the kingdom.
| «می‌دانم که بعد از این، هیچ‌کدام از شما که پیغام خدا را بارها به شما اعلام کرده‌ام، دیگر مرا نخواهید دید. |
26 So I declare to you today that I am not responsible if anyone is lost.
| بنابراین، امروز قاطعانه اعلان می‌کنم که چنانچه کسی از میان شما به راه هلاکت رفته، خون او به گردن من نیست. |
27 I didn't hesitate to tell you everything God wants you to know.
| چون در حق کسی کوتاهی نکردم، بلکه پیغام خدا را به همه رساندم. |
28 Take care of yourselves and of all the flock, which the Holy Spirit has given to you to supervise. Feed the Lord's church which he bought with his own blood.
| «پس مراقب خود و قوم خدا باشید. گلۀ خدا یعنی کلیسا را که با خون خود خریده است خوراک دهید و شبانی کنید، کلیسایی که روح‌القدس شما را بر آن ناظر قرار داده است. |
29 I know that after I leave vicious wolves will come among you, and won't spare the flock.
| می‌دانم وقتی بروم معلمین دروغین مانند گرگان درنده به جان شما خواهند افتاد و به گله رحم نخواهند کرد. |
30 From among your own group men will rise up perverting what is right and good so they can lead believers to follow them.
| بعضی از میان خود شما نیز حقیقت را وارونه جلوه خواهند داد تا مردم را به دنبال خود بکشند. |
31 So watch out! Don't forget that for three years I went on instructing all of you night and day, often crying over you.
| پس، مواظب خود باشید! فراموش نکنید در این سه سالی که با شما بودم، پیوسته از شما مواظبت می‌کردم و شبانه روز در دعا برای شما اشک می‌ریختم. |
32 Now I commit you in God's care and to the message of his grace, which is able to build you up and provide you with the inheritance that belongs to all who are kept right with him.
| «و حال شما را به دست خدا و کلام فیض او می‌سپارم که قادر است ایمان شما را بنا کند و به اتفاق همۀ کسانی که تقدیس شده‌اند، به شما نیز میراث بخشد. |
33 I never had any desire for anyone's silver or gold or clothing.
| «می‌بینید که من هرگز به پول و لباس کسی چشم طمع نداشته‌ام، |
34 You know that I worked with my own hands to provide for my own needs, as well as for those who were with me.
| بلکه با این دستها همیشه کار می‌کردم تا خرج خود و همراهانم را تأمین کنم. |
35 I have given you an example in everything: work to help those who are weak, remembering the words of the Lord Jesus: ‘It is more blessed to give than to receive.’”
| از لحاظ کار سخت و کمک به فقرا نیز پیوسته برای شما نمونه بودم، چون کلمات عیسای خداوند را به خاطر داشتم که فرمود: دادن بهتر از گرفتن است.» |
36 When he finished speaking, he kneeled down and prayed with all of them.
| وقتی سخن پولس تمام شد، زانو زد و با ایشان دعا کرد. |
37 They all wept as they hugged and kissed him.
| سپس، همه بسیار گریه کردند و پولس را در آغوش کشیده، بوسیدند. |
38 What upset them the most was what he said about never seeing him again... Then they walked down to the ship with him.
| آنچه که بیشتر از همه آنان را اندوهگین ساخت، این سخن پولس بود که گفته بود: «دیگر مرا نخواهید دید». آنگاه او را تا کشتی بدرقه کردند. |
