< 2 Samuel 22 >

1 David sang the words of this song to the Lord on the day when the Lord saved him from all his enemies, and from Saul.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 He sang: “The Lord is my rock, my fortress, and my Savior.
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 He is my God, my rock who protects me. He shields me from harm, his power saves me, he keeps me safe. He is my protector; he is my savior; he saves me from violence.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 I call for help from the Lord, who should be praised, and he saves me from those who hate me.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 The waves of death swept over me; surging waters of destruction flooded over me;
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
6 The grave wound its ropes around me; death set snares for me. (Sheol h7585)
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 In my despair I called on the Lord; I called out to my God. He heard my voice from his Temple; my cry for help reached his ears.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 The earth shook to and fro; the foundations of the heavens trembled, shaking because of his anger.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Smoke came out of his nostrils, and fire from his mouth, burning coals that blazed before him.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 He pushed aside the heavens and came down, with dark clouds beneath his feet.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 Riding on a heavenly being he flew, swooping on the wings of the wind.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 He hid himself in darkness, covering himself with black rainclouds.
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 Burning coals blazed out of his brightness.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 The Lord thundered from heaven; the voice of the Most High resounded.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 He fired his arrows, scattering his enemies, he routed them with his lightning bolts.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 The Lord roared, and by the wind from the breath of his nostrils the valleys of the sea could be seen and the foundations of the earth were uncovered.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 He reached down his hand from above and grabbed hold of me. He dragged me out of the deep water.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 He rescued me from my powerful enemies, from those who hated me and who were much stronger than me.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 They came at me at my worst possible moment, but the Lord supported me.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 He set me free, he rescued me because he's happy with me.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 The Lord rewarded me because I do what's right; he repaid me because I am innocent.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 For I have followed the Lord's ways; I have not sinned by turning away from my God.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 I have kept all his laws in mind; I have not ignored his commandments.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 I am blameless in his sight; I keep myself from sinning.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 The Lord rewarded me for doing what's right. I am innocent in his sight.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 You show trust to those who are trusting; you show integrity to those with integrity,
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 You show yourself pure to those who are pure, but you show yourself astute to those who are crafty.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 You save the humble, but your eyes watch the proud to bring them down.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 You, Lord, are my lamp. The Lord lights up my darkness.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 With you, I can charge down a troop of soldiers; with you, my God, I can climb a fortress wall.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 God's way is absolutely right. What the Lord says is trustworthy. He is a shield to all who come to him for protection.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 For who is God except the Lord? Who is a Rock, except our God?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 God makes me strong and keeps me safe.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 He makes me surefooted like the deer, able to walk the heights in safety.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 He teaches me how to fight in battle; he gives me the strength to draw a bronze bow.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 You protect me with the shield of your salvation; your help has made me great.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 You gave me room to walk, and prevented my feet from slipping.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 I chased my enemies, and caught up with them. I did not turn around until I had destroyed them.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 I struck them down—they couldn't get up. They fell at my feet.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 You made me strong for the battle; you made those who rose up against me kneel low before me.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 You made my enemies run away; I destroyed all my enemies.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 They cried out for help, but no one came to rescue them. They even called out to the Lord, but he did not answer them.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 I ground them into dust, like the dust of the earth. I crushed them and threw them out like mud in the street.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 You rescued me from rebellious people; you have kept me as ruler over nations—people I didn't know now serve me.
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Foreigners cower before me; as soon as they hear of me, they obey.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 They lose heart, and come trembling in surrender from their strongholds.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 The Lord lives! Blessed be my Rock! May the God who saves me be praised!
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 God avenges me, he puts peoples under me,
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 He frees me from those who hate me. You keep me safe from those who rebel against me, you save me from violent men.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 That's why I will praise you among the nations, Lord; I will sing praises about who you are.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 You have saved the king so often, showing your trustworthy love to David, your anointed, and to his descendants forever.”
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»

< 2 Samuel 22 >