2 Samuel 1
1 After the death of Saul, David returned from attacking the Amalekites. He stayed in Ziklag for two days.
А по смрти Сауловој, кад се Давид врати побивши Амалике и оста у Сиклагу два дана,
2 Then on the third day a man arrived from Saul's camp. His clothes were torn and he had dust on his head. When he approached David, he bowed before him, and fell to the ground in respect.
Трећег дана, гле, дође један из војске Саулове раздртих хаљина и главе посуте прахом; и дошав к Давиду паде на земљу и поклони се.
3 “Where have you come from?” David asked him. “I got away from the Israelite camp,” he replied.
И рече му Давид: Откуда идеш? А он му рече: Из логора израиљског утекох.
4 “Tell me what happened,” David asked. “The army ran away from the battle,” the man replied. “Many of them died, and Saul and his son Jonathan also died.”
А Давид му рече: Шта би? Кажи ми. А он рече: Народ побеже из боја; и много народа паде и изгибе, погибе и Саул и син му Јонатан.
5 “How do you know Saul and Jonathan died?” David asked the man giving the report.
А Давид рече момку који му донесе глас: Како знаш да је погинуо и син му Јонатан?
6 “I just happened to be there on Mount Gilboa,” he replied. “I saw Saul, leaning on his spear, with the enemy chariots and the charioteers advancing on him.
А момак који му донесе глас рече: Случајно дођох на гору Гелвују, а то се Саул наслонио на копље своје, кола и коњици приближаваху се к њему.
7 He turned around and saw me. He called out and I replied, ‘I'm here to help!’
А он обазревши се натраг угледа ме, па ме викну, а ја му рекох: Ево ме.
8 He asked me, ‘Who are you?’ I told him, ‘I'm an Amalekite.’
А он ми рече: Ко си? А ја му рекох: Амалик сам.
9 Then he told me, ‘Please come over here and kill me! I'm in terrible agony but life is still hanging on.’
А он ми рече: Приступи к мени убиј ме; јер ме обузеше муке, а још је сасвим душа у мени.
10 So I went over him and killed him, because I knew that wounded as he was he couldn't last long. I took the crown from his head and his bracelet from his arm, and I've brought them here to you, my lord.”
И приступих к њему и убих га, јер сам знао да неће остати жив пошто паде; и узех венац царски који му беше на глави и гривну која му беше на руци, и ево донесох господару свом.
11 David grabbed hold of his clothes and ripped them, as did his men.
Тада Давид зграби хаљине на себи и раздре их; тако и сви људи који беху с њим.
12 They mourned and cried and fasted until the evening for Saul and his son Jonathan, and for the army of the Lord, the Israelites, that had been killed by the sword.
И ридаше и плакаше, и постише до вечери за Саулом и за Јонатаном сином његовим и за народом Господњим и за домом Израиљевим што изгибоше од мача.
13 David asked man who brought him the report, “Where are you from?” “I'm the son of a foreigner,” he replied “I'm an Amalekite.”
И рече Давид момку који му донесе глас: Одакле си? А он рече: Ја сам син једног дошљака Амалика.
14 “Why weren't you worried about killing the Lord's anointed one?” David asked.
Рече му Давид: Како те није било страх подићи руку своју и убити помазаника Господњег?
15 David called over one of his men and said, “Go ahead, kill him!” So the man cut the Amalekite down and killed him.
И дозва Давид једног између момака својих и рече: Ходи, погуби га. А он га удари, те умре.
16 David had told the Amalekite, “Your death is your own fault because you testified against yourself when you said, ‘I killed the Lord's anointed one.’”
И рече му Давид: Крв твоја на твоју главу; јер твоја уста сведочише на те говорећи: Ја сам убио помазаника Господњег.
17 Then David sang this lament for Saul and his son Jonathan.
Тада Давид нарица овако за Саулом и за Јонатаном сином његовим,
18 He ordered it to be taught to the people of Judah. It is called “the Bow” and is recorded in the Book of the Just:
И изговори, да би се учили синови Јудини луку, и ето је написано у књизи Истинитог:
19 “Israel, the glorious one lies dead on your mountains. How the mighty have fallen!
Дико Израиљева! На твојим висинама побијени су; како падоше јунаци?
20 Don't announce it in the town of Gath, don't proclaim it in the streets of Ashkelon, so that the Philistine women won't rejoice, so that the heathen women won't celebrate.
Не казујте у Гату, и не разглашујте по улицама аскалонским, да се не веселе кћери филистејске и да не играју кћери необрезаних.
21 Mountains of Gilboa, may no dew or rain fall on you! May you have no fields that produce offerings of grain. For it was there that the shield of the mighty was defiled; Saul's shield, no longer cared for with olive oil.
Горе гелвујске! Не падала роса ни дажд на вас, и не родило поље за принос, јер је ту бачен штит са јунака, штит Саулов, као да није помазан уљем.
22 Jonathan with his bow did not retreat from attacking the enemy; Saul with his sword did not return empty-handed from shedding blood.
Без крви побијених и без масти од јунака није се враћао лук Јонатанов, нити је мач Саулов долазио натраг празан.
23 During their lives, Saul and Jonathan were much loved and very pleasant, and death did not divide them. They were faster than eagles, stronger than lions.
Саул и Јонатан, мили и драги за живота, ни у смрти се не раставише; лакши од орлова беху.
24 Women of Israel, mourn for Saul, who gave you fine scarlet clothes decorated with gold ornaments.
Кћери Израиљеве! Плачите за Саулом, који вас је облачио у скерлет лепо, и китио вас златним закладима по хаљинама вашим.
25 How the mighty have fallen in battle! Jonathan lies dead on your mountains.
Како падоше јунаци у боју! Јонатан како погибе на твојим висинама!
26 I weep so much for you, my brother Jonathan! You were so very dear to me! Your love for me was so wonderful, greater than the love women have!
Жао ми је за тобом, брате Јонатане; био си ми мио врло; већа ми је била љубав твоја од љубави женске.
27 How the mighty have fallen! The weapons of war are gone!”
Како падоше јунаци, и пропаде оружје убојито!
