Romans 11
1 So now I say, God did not reject His people, did He? Of course not! Why I myself am an Israelite, of the seed of Abraham, from the tribe of Benjamin!
Ik vraag dus: Heeft God dan zijn volk soms verstoten? Verre vandaar! Want ook ikzelf ben een Israëliet, uit het geslacht van Abraham, uit de stam van Benjamin.
2 God has not rejected His people whom He foreknew. Do you not know what the Scripture says about Elijah, how he appeals to God against Israel saying:
Neen, God heeft zijn volk niet verstoten, dat Hij uitverkoren had. Of weet gij niet, wat de schrift door Elias zegt, toen deze zich bij God over Israël beklaagde:
3 “Lord, they have killed your prophets and torn down your altars; I am the only one left, and they are trying to take my life!”
"Heer, uw profeten hebben ze gedood, uw altaren omver geworpen; ik alleen ben overgebleven, en ze staan me naar het leven."
4 But what does the divine response say to him? “I have reserved for myself seven thousand men who have not bowed the knee to Baal.”
Welnu, wat antwoordt hem de godsspraak: "Zeven duizend mannen heb Ik Mij voorbehouden, die de knie niet voor Baäl hebben gebogen."
5 Even so then at this present time, there is a remnant according to an election by grace.
Zo is er dan ook in deze tijd een overschot gebleven door de uitverkiezing der genade.
6 Now if by grace, it is no longer from works; otherwise the grace is no longer grace. But if from works, it is no longer grace; otherwise the work is no longer work.
Maar is het door de genade, dan is het niet om de werken; anders zou de genade geen genade meer zijn.
7 What then? What Israel is seeking, this it did not obtain; but the election did obtain it, while the rest were dulled.
Wat volgt daaruit? Wat Israël blijft zoeken, heeft het niet verkregen. Maar de uitverkorenen onder hen hebben het wèl verkregen; de overigen echter werden verhard.
8 Just as it is written: “God gave them a spirit of stupor, eyes that were not to see and ears that were not to hear, to this very day.”
Zó staat er geschreven: "God gaf hun een geest van loomheid; ogen om niet te zien en oren om niet te horen, tot op de huidige dag."
9 And David says: “Let their table be made into a snare and into a trap, into a stumbling block and into a retribution to them.
En David zegt: "Hun tafel zij hun een valstrik en net, Een struikelblok en een straf.
10 Let their eyes be darkened so as not to see, and their back always be bowed down.”
Mogen hun ogen worden verduisterd, zodat ze niet zien; En krom hun de rug voor altijd."
11 So now I say, surely they have not stumbled so as to fall [and stay fallen]? Of course not! Rather, through their transgression the salvation has come to the Gentiles, to provoke them to jealousy.
Ik vraag dan: Zijn ze gestruikeld, om te blijven liggen? Zeer zeker niet! Maar dank zij hun val, is de redding aan de heidenen ten deel gevallen, om hèn naijverig te maken.
12 Now if their transgression means riches for the world, and their loss riches for the nations, how much more their fulfillment!
Welnu, wanneer hun val een schat werd voor de wereld, en hun getalverlies een schat voor de heidenen, -hoeveel te meer zal hun voltalligheid het dan zijn!
13 So I am speaking to you Gentiles (inasmuch as I am ‘apostle to the Gentiles’, I magnify my ministry),
En nu heidenen, spreek ik tot u! Ofschoon ik apostel der heidenen ben, houd ik mijn ambt hoog,
14 if somehow I can provoke my own people to jealousy and save some of them.
juist om mijn rasgenoten tot naijver te prikkelen en sommigen van hen te behouden.
15 For if their being rejected means reconciliation for the world, what will their restoration be but life from the dead?
Want zo hun verwerping de verzoening der wereld geweest is, wat zal dan hun weder-opneming anders zijn, dan een opstanding uit de doden?
16 Now if the ‘firstfruit’ is holy, so is the whole batch; and if the root is holy, so are the branches.
Zijn immers de eerstelingen heilig, dan ook het deeg; en is de wortel heilig, dan ook de takken.
17 Now if some of the branches were broken off, while you, being a wild olive shoot, were grafted in among them, and with them have become a partaker of the root and the rich sap of the cultivated olive,
Welnu, wanneer enige van die takken zijn weggekapt, en gij, wilde olijf, in hun plaats zijt geënt en uw deel hebt gekregen van de wortel en het sap van de olijfboom,
18 do not boast against those branches (since if you do boast—it is not you who support the root but the root you).
gaat dan niet pochen tegen de takken. En zo ge gaat pochen; niet gij draagt de wortel, maar de wortel draagt u!
19 You will say then, “Branches were broken off so that I might be grafted in.”
Misschien zult ge zeggen: de takken zijn weggekapt, opdat ik zou worden geënt.
20 Granted. Because of unbelief they were broken off, but you stand by faith. Do not be arrogant, but fear!
Heel goed; maar de takken zijn weggekapt om hun ongeloof, en gij zit vast door het geloof. -Koester geen hoge dunk van uzelf, maar vrees;
21 Because if God did not spare the natural branches, perhaps He will not spare you either!
wanneer God de echte takken niet heeft ontzien, dan zal Hij ook ú niet ontzien.
22 So consider the kindness and severity of God: upon those who fell, severity; but toward you, kindness, if you continue in that kindness; otherwise you too will be cut off.
Overweegt dus de goedheid, maar ook de strengheid van God: Gods strengheid over hen, die zijn weggevallen, doch zijn goedheid voor u, zo ge door zijn goedheid volhardt; anders zult ook gij worden weggekapt.
23 And even they, if they do not persist in the unbelief, will be grafted back in, because God has the power to graft them in again.
Maar ook die anderen zullen weer worden geënt, wanneer ze niet volharden in hun ongeloof; want God is bij machte, om ze opnieuw te enten.
24 For if you were cut out of a wild by nature olive tree, and were grafted contrary to nature into a cultivated olive tree, how much more will these, the natural branches, be grafted into their own olive tree?
Waarachtig, wanneer gijzelf van een wilde olijf zijt gekapt waartoe ge van nature behoort, en tegen de natuur in, op de tamme olijf zijt geënt; hoeveel gemakkelijker zullen zij op hun eigen olijf worden geënt, waartoe ze van nature behoren!
25 Brothers, I do not want you to be ignorant of this ‘mystery’ (so that you not be conceited): hardening has come upon Israel in part until the full number of the Gentiles has come in.
Welnu broeders, om u te behoeden voor zelfoverschatting, wil ik u niet onkundig laten van dit geheim: een deel van Israël is verhard, totdat de massa der heidenen is binnengegaan;
26 And so all Israel will be saved, just as it is written: “The Deliverer will come out of Zion, and He will turn ungodliness away from Jacob;
en dan zal heel Israël worden gered; zoals er geschreven staat: "De Verlosser zal komen uit Sion, De goddeloosheid verwijderen van Jakob:
27 this is my covenant with them, when I take away their sins.”
En dit zal mijn Verbond met hen zijn, Wanneer Ik hun zonden zal hebben vergeven."
28 On the one hand, regarding the Gospel, they are enemies because of you; on the other, regarding the election, they are beloved on account of the forefathers.
Zeker, met betrekking tot het Evangelie zijn ze vijanden om uwentwil; maar met betrekking tot de uitverkiezing zijn ze de welbeminden om wille der Vaders;
29 Because God's gracious gifts and calling are irrevocable.
want nooit heeft God berouw over genadegaven en roeping.
30 For just as you also were once disobedient to God, but now have been shown mercy through their disobedience,
Zoals gij eertijds ongehoorzaam aan God zijt geweest, maar thans door hùn ongehoorzaamheid barmhartigheid hebt gevonden,
31 so also these have now been disobedient that through the mercy shown to you they also may be shown mercy.
zó zijn ook zij nu nog wel ongehoorzaam om de u betoonde ontferming, opdat eenmaal ook zij op hun beurt barmhartigheid mogen verkrijgen.
32 Yes, God has given everyone over to disobedience so that He might show mercy to all. (eleēsē g1653)
Want God heeft allen onder ongehoorzaamheid gevangen gehouden, om aan allen zijn barmhartigheid te tonen. (eleēsē g1653)
33 Oh, the depth of the riches of God's wisdom and knowledge! How unsearchable His judgments and untraceable His ways!
O afgrond van rijkdom en wijsheid en kennis van God! Hoe ondoorgrondelijk zijn toch zijn raadsbesluiten, hoe onnaspeurlijk zijn wegen!
34 Because “Who has known the mind of the Lord? Or who has been His counselor?”
"Wie toch kent ‘s Heren gedachte, Of wie is zijn raadsman geweest?
35 Or “Who has ever given to Him and has to be repaid?”
Of wie heeft Hem het eerst iets gegeven, Zodat hij terugontvangen moet?"
