Hebrews 3
1 So then, holy brothers, you who share in the celestial calling, do contemplate the Apostle and High Priest of our confession, Jesus Christ!
Heilige broeders, deelgenoten ener hemelse roeping, beschouwt dus den Apostel en Hogepriester onzer belijdenis: Jesus,
2 who was faithful to the One who appointed Him, as also was Moses in all His[F] house.
die getrouw is aan Hem, die Hem gemaakt heeft, zoals ook "Moses in geheel zijn huis."
3 For this One has been counted worthy of more glory than was Moses, just as the builder of a house has more honor than the house itself
Tegenover Moses is Hij immers in die mate groter eer waardig, als de bouwheer meer eer geniet dan het huis.
4 —every house is built by someone, but He who built all things is God—
Elk huis toch wordt door iemand gebouwd; maar de Bouwheer van alles is God.
5 also, Moses was indeed faithful as a servant in all His house, providing evidence of those things that would later be spoken,
Moses nu was wel "getrouw in geheel zijn huis" als dienstknecht, om getuigenis af te leggen van wat verkondigd zou worden,
6 but Christ is faithful as a Son over His house, whose house are we, if, that is, we hold fast the confidence, even the boast, of the Hope firm to the end.
maar Christus is het als Zoon boven zijn huis; zijn huis zijn wij, indien wij de zekerheid der hoop en het roemen daarop ongeschokt bewaren ten einde toe.
7 Therefore—just as the Holy Spirit says: “Today, if you would hear His voice,
Daarom zegt de heilige Geest: Als gij dan heden mijn stem verneemt,
8 do not harden your hearts as in the rebellion, during the time of the testing in the desert,
Verstokt dan uw harten niet als bij de Verbittering, Als op de dag der Verzoeking in de woestijn,
9 where your fathers tested me, proved me and saw my works for forty years.
Toen uw vaders Mij tartten en beproefden,
10 In consequence I became very angry with that generation and said, ‘Their heart always leads them astray; they have not known my ways.’
Ofschoon ze mijn werken hadden aanschouwd veertig jaar lang. Daarom werd Ik toornig op dat geslacht, En Ik sprak: Steeds dwaalt hun hart van Mij af, En mijn wegen kennen ze niet.
11 So I took an oath in my wrath, ‘As if they will ever enter my rest!’”
Daarom zwoer Ik in mijn toorn: Neen, ze zullen niet ingaan in mijn Rust!
12 —take care, brothers, that there not be a malignant heart of unbelief in any of you, so as to go away from the living God;
Broeders, zorgt er voor, dat in niemand van u een boos en ongelovig hart wordt gevonden door de afval van den levenden God;
13 rather, exhort yourselves every day, while it is called ‘today’, so that none of you be hardened through sin's deceitfulness.
maar vermaant elkander iedere dag, zolang het "Heden" nog voortduurt, opdat niemand van u wordt verstokt door de verleiding der zonde.
14 For we have become associates of the Christ, if, that is, we hold fast the beginning of the Endeavor firm to the end,
Want we delen slechts met Christus mee, zo we de aanvankelijke overtuiging ongeschokt bewaren ten einde toe.
15 while it is still being said, “Today, if you would hear His voice, do not harden your hearts as in the rebellion.”
Wanneer er dus wordt gezegd: "Als gij dan heden mijn stem verneemt, verstokt uw harten niet als bij de Verbittering"
16 So who were they who, upon hearing, rebelled? Really now, was it not all those who came out of Egypt by Moses?
wie waren het dan, die vernamen en verbitterden? Waren het niet allen, die, dank zij Moses, Egypte waren uitgetrokken?
17 And with whom was He[F] angry for forty years? Was it not with those who sinned, whose corpses fell in the desert?
Of tegen wie toornde Hij veertig jaar lang? Was het niet tegen hen, die gezondigd hadden, wier lijken neerlagen in de woestijn?
18 Or to whom did He swear that they would not enter His rest, if not to those who disobeyed?
En tegen wie anders heeft Hij gezworen, dat ze niet zouden ingaan in zijn Rust, dan juist tegen de ongehoorzamen?
19 So we see that they were not able to enter because of unbelief.
Zo zien we, dat ze niet konden ingaan om hun ongeloof.
