< 2 Corinthians 10 >

1 Now I, Paul, am myself appealing to you by the meekness and gentleness of Christ (I who am ‘humble when present’ among you, but ‘bold when absent’ toward you).
حال، با تواضع و مهربانی مسیح از شما درخواستی دارم. بله، این درخواست را همان پولس دارد که برخی از شما درباره‌اش می‌گویید: «وقتی از ما دور است، نامه‌های تهدیدآمیز می‌نویسد، اما وقتی نزد ما می‌آید، جرأت نمی‌کند حتی سخنی بگوید!»
2 Yes, I beg you, that when I am present I may not have to be bold with the confidence that I will ‘dare’ to visit upon some who think that we are walking in a fleshly manner.
درخواست من این است که کاری نکنید که وقتی نزد شما می‌رسم، با جسارت با شما رفتار کنم. نمی‌خواهم کار به جایی بکشد که مجبور شوم بعضی از شما را تنبیه کنم، یعنی آنانی را که تصور می‌کنند کارها و سخنان من، غیرروحانی و انسانی است.
3 Well, we do walk about in flesh, but we do not wage war that way,
گرچه من یک انسان عادی و ضعیف هستم، اما برای پیروزی در مبارزات روحانی خود، از نقشه‌ها و روشهای انسانی استفاده نمی‌کنم.
4 because the weapons of our warfare are not physical, but are powerful in God for demolishing strongholds:
اسلحه‌ای که ما برای جنگ به‌کار می‌بریم، اسلحۀ دنیوی نیست، بلکه دارای قدرتی الهی است برای انهدام دژها!
5 demolishing sophistries and every arrogance that sets itself up against the knowledge of God; taking captive every thought to make it obedient to Christ;
ما هر استدلال و ادعای تکبّرآمیز را که در برابر شناخت خدا قد علم کند، در هم می‌شکنیم و هر اندیشۀ طغیانگرانه‌ای را اسیر ساخته، مطیع مسیح می‌گردانیم.
6 being ready to punish every act of disobedience, whenever your obedience is complete.
ما در حال آماده‌باش هستیم تا وقتی اطاعت خودِ شما کامل شد، هر نااطاعتی در دیگران را مجازات کنیم!
7 Do you only look at the ‘face’ of things? If anyone has persuaded himself that he is Christ's, let him consider this again with himself, that just as he is Christ's, so also we are Christ's.
اِشکال شما این است که به ظاهر من نگاه می‌کنید، در نتیجه فقط ضعف و ناتوانی می‌بینید، اما به مسائل باطنی توجهی ندارید. با این همه، اگر کسی از شما ادعا می‌کند که از جانب مسیح، صاحب قدرت و اختیاری است، به یقین من نیز می‌توانم چنین ادعایی بکنم.
8 Now even if I boast a little to excess about our authority (which the Lord gave us for building up, not to tear you down), I will not act ashamed,
اما من این قدرت و اختیار را برای کمک به شما به کار برده‌ام، نه برای آزارتان. شاید تصور کنید که به اختیارات خود بیش از حد افتخار می‌کنم؛ اما چنین نیست.
9 so as not to appear to agree that it is only with letters that I ‘terrify’ you.
این را می‌نویسم تا گمان نکنید که وقتی در نامه‌هایم سرزنشتان می‌کنم، قصدم فقط ترساندن شماست و بس.
10 Because some say, “His letters are ‘heavy’ and forceful, but his physical presence is weak, and his speech can be disdained.”
زیرا بعضی می‌گویند: «نامه‌هایش سنگین و پرقدرت است، اما حضورش ضعیف و موعظه‌هایش بی‌ارزش است!»
11 Let such a person consider this, that what we are in word by letters while absent is just what we will be in action when present.
چنین افرادی باید بدانند که همان‌گونه که در نامه‌هایمان و در غیاب خود سختگیر هستیم، در عمل و در حضور نیز سختگیر خواهیم بود.
12 Now we do not dare to class or compare ourselves with some who commend themselves; but they, measuring themselves by themselves and comparing themselves with themselves, are without understanding.
ما جرأت نداریم خود را در ردیف کسانی قرار دهیم که خودستایی می‌کنند. خود را نیز با آنها مقایسه نمی‌کنیم. کار ایشان عاقلانه نیست که خود را با یکدیگر مقایسه می‌کنند، و خود را با معیارهایی می‌سنجند که خودشان تعیین کرده‌اند!
13 We, however, will not boast beyond proper limits, but will stay within the boundaries that God assigned to us, a field that includes you.
ولی ما به اختیارات و به آنچه متعلق به ما نیست، افتخار نمی‌کنیم؛ بلکه در محدودهٔ کارهایی افتخار می‌کنیم که خدا به ما سپرده است، محدوده‌ای که شامل خدمت در میان شما نیز می‌گردد.
14 For we are not overextending ourselves, as though we had not reached you, because we did indeed get to you with the Gospel of Christ;
پس وقتی ادعا می‌کنیم که اختیاراتی در مورد شما داشته، و حقی به گردن شما داریم، پا را از حد خود فراتر نمی‌گذاریم، چون طبق نقشهٔ خدا، ما نخستین کسانی بودیم که پیام انجیل مسیح را به شما رساندیم.
15 nor do we boast ‘off limits’ in the labors of others, but we have hope that as your faith grows our boundaries will be greatly expanded through you,
در ضمن هرگز نخواسته‌ایم زحماتی را که دیگران برای شما کشیده‌اند، به خود نسبت دهیم و به آنها افتخار کنیم، بلکه آرزوی ما این است که ایمانتان رشد کند و در چارچوب همان نقشه خدا، خدمت ما در میان شما گسترش یابد.
16 so as to evangelize the regions beyond you (not to boast in work already done in someone else's field).
پس از آن می‌توانیم پیام انجیل را به شهرهای دورتر از شما هم برسانیم، به شهرهایی که تا به حال کسی این پیام را به آنجا نرسانیده است؛ به این ترتیب مانند برخی وارد قلمرو کار دیگران نمی‌شویم و به کار دیگران افتخار نمی‌کنیم.
17 “He who boasts, let him boast in the Lord.”
چنانکه در کتب مقدّس نوشته شده: «اگر کسی می‌خواهد به چیزی افتخار کند، به کاری که خداوند انجام داده است افتخار کند.»
18 Because it is not the one who commends himself who is approved, but whom the Lord commends.
زیرا مهم آن نیست که شخص از خود و از کارهایی که انجام داده است تعریف و تمجید کند، بلکه مهم آنست که خداوند او را تحسین نماید.

< 2 Corinthians 10 >