< Psalms 9 >

1 Unto the end, for the hidden things of the Son. A psalm for David. I will give praise to thee, O Lord, with my whole heart: I will relate all thy wonders.
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.
2 I will be glad and rejoice in thee: I will sing to thy name, O thou most high.
تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.
3 When my enemy shall be turned back: they shall be weakened and perish before thy face.
دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،
4 For thou hast maintained my judgment and my cause: thou hast sat on the throne, who judgest justice.
زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.
5 Thou hast rebuked the Gentiles, and the wicked one hath perished: thou hast blotted out their name for ever and ever.
تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.
6 The swords of the enemy have failed unto the end: and their cities thou hast destroyed. Their memory hath perished with a noise.
دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.
7 But the Lord remaineth for ever. He hath prepared his throne in judgment:
خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده
8 And he shall judge the world in equity, he shall judge the people in justice.
تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.
9 And the Lord is become a refuge for the poor: a helper in due time in tribulation.
خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.
10 And let them trust in thee who know thy name: for thou hast not forsaken them that seek thee, O Lord.
خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.
11 Sing ye to the Lord, who dwelleth in Sion: declare his ways among the Gentiles:
در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!
12 For requiring their blood he hath remembered the: he hath not forgotten the cry of the poor.
زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.
13 Have mercy on me, O Lord: see my humiliation which I suffer from my enemies.
ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه
14 Thou that liftest me up from the gates of death, that I may declare all thy praises in the gates of the daughter of Sion.
تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.
15 I will rejoice in thy salvation: the Gentiles have stuck fast in the destruction which they have prepared. Their foot hath been taken in the very snare which they hid.
دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.
16 The Lord shall be known when he executeth judgments: the sinner hath been caught in the works of his own hands.
خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.
17 The wicked shall be turned into hell, all the nations that forget God. (Sheol h7585)
همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)
18 For the poor man shall not be forgotten to the end: the patience of the poor shall not perish for ever.
بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.
19 Arise, O Lord, let not man be strengthened: let the Gentiles be judged in thy sight.
برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.
20 Appoint, O Lord, a lawgiver over them: that the Gentiles may know themselves to be but men.
آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

< Psalms 9 >