Psalms 88
1 A canticle of a psalm for the sons of Core: unto the end, for Maheleth, to answer understanding of Eman the Ezrahite. O Lord, the God of my salvation: I have cried in the day, and in the night before thee.
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Let my prayer come in before thee: incline thy ear to my petition.
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am counted among them that go down to the pit: I am become as a man without help,
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Free among the dead. Like the slain sleeping in the sepulchres, whom thou rememberest no more: and they are cast off from thy hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 They have laid me in the lower pit: in the dark places, and in the shadow of death.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Thy wrath is strong over me: and all thy waves thou hast brought in upon me.
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast put away my acquaintance far from me: they have set me an abomination to themselves. I was delivered up, and came not forth:
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 My eyes languished through poverty. All the day I cried to thee, O Lord: I stretched out my hands to thee.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Wilt thou shew wonders to the dead? or shall physicians raise to life, and give praise to thee?
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Shall any one in the sepulchre declare thy mercy: and thy truth in destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Shall thy wonders be known in the dark; and thy justice in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 But I, O Lord, have cried to thee: and in the morning my prayer shall prevent thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Lord, why castest thou off my prayer: why turnest thou away thy face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I am poor, and in labours from my youth: and being exalted have been humbled and troubled.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Thy wrath hath come upon me: and thy terrors have troubled me.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They have come round about me like water all the day: they have compassed me about together.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Friend and neighbour thou hast put far from me: and my acquaintance, because of misery.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
