Psalms 88
1 A canticle of a psalm for the sons of Core: unto the end, for Maheleth, to answer understanding of Eman the Ezrahite. O Lord, the God of my salvation: I have cried in the day, and in the night before thee.
Een lied; een psalm van de zonen van Kore. Voor muziekbegeleiding; met de fluit. Een klaag- en leerdicht van Heman, den Ezrachiet. Jahweh, mijn God, overdag roep ik om hulp, En schrei des nachts voor uw aanschijn.
2 Let my prayer come in before thee: incline thy ear to my petition.
Laat mijn gebed voor uw aangezicht dringen; Luister toch naar mijn klagen.
Want mijn ziel is zat van ellende, Mijn leven het rijk der doden nabij; (Sheol h7585)
4 I am counted among them that go down to the pit: I am become as a man without help,
Men telt mij bij hen, die ten grave dalen, Ik ben als een man, aan het eind van zijn kracht.
5 Free among the dead. Like the slain sleeping in the sepulchres, whom thou rememberest no more: and they are cast off from thy hand.
Ik ben als de doden verstoten, Als lijken, die in het graf zijn gelegd: Aan wie Gij niet langer meer denkt, En die aan uw hand zijn onttrokken.
6 They have laid me in the lower pit: in the dark places, and in the shadow of death.
Gij hebt mij in de diepe grafkuil gestort, In duisternis en in de schaduw des doods;
7 Thy wrath is strong over me: and all thy waves thou hast brought in upon me.
Uw toorn drukt zwaar op mij neer, Al uw golven slaan over mij heen.
8 Thou hast put away my acquaintance far from me: they have set me an abomination to themselves. I was delivered up, and came not forth:
Gij hebt mijn vrienden van mij vervreemd, En ze van mij laten walgen; Ik zit in de knel, en kan er niet uit,
9 My eyes languished through poverty. All the day I cried to thee, O Lord: I stretched out my hands to thee.
Mijn oog versmacht van ellende. De ganse dag, Jahweh, roep ik U aan, En strek mijn handen naar U uit:
10 Wilt thou shew wonders to the dead? or shall physicians raise to life, and give praise to thee?
Of doet Gij aan de doden nog wonderen, Staan de schimmen soms op, om U te loven?
11 Shall any one in the sepulchre declare thy mercy: and thy truth in destruction?
Zal men in het graf van uw goedheid gewagen, Van uw trouw in de afgrond;
12 Shall thy wonders be known in the dark; and thy justice in the land of forgetfulness?
Zal men in de duisternis uw wondermacht kennen, Uw gerechtigheid in het land van vergeten?
13 But I, O Lord, have cried to thee: and in the morning my prayer shall prevent thee.
Daarom, Jahweh, roep ik U aan, Treedt iedere morgen mijn bede U tegen.
14 Lord, why castest thou off my prayer: why turnest thou away thy face from me?
Waarom zoudt Gij mij dan verstoten, o Jahweh, En mij uw aanschijn verbergen?
15 I am poor, and in labours from my youth: and being exalted have been humbled and troubled.
Van jongsaf ben ik in ellende en zorgen gedompeld, Ik ben radeloos onder de last van uw plagen;
16 Thy wrath hath come upon me: and thy terrors have troubled me.
Uw gramschap slaat over mij heen, Uw verschrikkingen overstelpen mij.
17 They have come round about me like water all the day: they have compassed me about together.
Als water omringen ze mij iedere dag, En sluiten mij helemaal in;
18 Friend and neighbour thou hast put far from me: and my acquaintance, because of misery.
Gij hebt vrienden en makkers van mij vervreemd, En mijn bekenden door mijn ellende.
