Psalms 69

1 Unto the end, for them that shall be changed; for David. SAVE me, O God: for the waters are come in even unto my soul.

برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

2 I stick fast in the mire of the deep: and there is no sure standing. I am come into the depth of the sea: and a tempest hath overwhelmed me.

در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

3 I have laboured with crying; my jaws are become hoarse: my eyes have failed, whilst I hope in my God.

از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

4 They are multiplied above the hairs of my head, who hate me without cause. My enemies are grown strong who have wrongfully persecuted me: then did I pay that which I took not away.

آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

5 O God, thou knowest my foolishness; and my offences are not hidden from thee:

ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

6 Let not them be ashamed for me, who look for thee, O Lord, the Lord of hosts. Let them not be confounded on my account, who seek thee, O God of Israel.

ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

7 Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.

من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

8 I am become a stranger to my brethren, and an alien to the sons of my mother.

نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

9 For the zeal of thy house hath eaten me up: and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.

اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

10 And I covered my soul in fasting: and it was made a reproach to me.

هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

11 And I made haircloth my garment: and I became a byword to them.

وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

12 They that sat in the gate spoke against me: and they that drank wine made me their song.

مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

13 But as for me, my prayer is to thee, O Lord; for the time of thy good pleasure, O God. In the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.

اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

14 Draw me out of the mire, that I may not stick fast: deliver me from them that hate me, and out of the deep waters.

مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

15 Let not the tempest of water drown me, nor the deep swallow me up: and let not the pit shut her mouth upon me.

مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

16 Hear me, O Lord, for thy mercy is kind; look upon me according to the multitude of thy tender mercies.

ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

17 And turn not away thy face from thy servant: for I am in trouble, hear me speedily.

روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

18 Attend to my soul, and deliver it: save me because of my enemies.

نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

19 Thou knowest my reproach, and my confusion, and my shame.

می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

20 In thy sight are all they that afflict me; my heart hath expected reproach and misery. And I looked for one that would grieve together with me, but there was none: and for one that would comfort me, and I found none.

طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

21 And they gave me gall for my food, and in my thirst they gave me vinegar to drink.

به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

22 Let their table become as a snare before them, and a recompense, and a stumblingblock.

بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

23 Let their eyes be darkened that they see not; and their back bend thou down always.

چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

24 Pour out thy indignation upon them: and let thy wrathful anger take hold of them.

خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

25 Let their habitation be made desolate: and let there be none to dwell in their tabernacles.

ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

26 Because they have persecuted him whom thou hast smitten; and they have added to the grief of my wounds.

زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

27 Add thou iniquity upon their iniquity: and let them not come into thy justice.

گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

28 Let them be blotted out of the book of the living; and with the just let them not be written.

نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

29 But I am poor and sorrowful: thy salvation, O God, hath set me up.

اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

30 I will praise the name of God with a canticle: and I will magnify him with praise.

با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

31 And it shall please God better than a young calf, that bringeth forth horns and hoofs.

خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

32 Let the poor see and rejoice: seek ye God, and your soul shall live.

اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

33 For the Lord hath heard the poor: and hath not despised his prisoners.

خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

34 Let the heavens and the earth praise him; the sea, and every thing that creepeth therein.

ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

35 For God will save Sion, and the cities of Juda shall be built up. And they shall dwell there, and acquire it by inheritance.

خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

36 And the seed of his servants shall possess it; and they that love his name shall dwell therein.

فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.