Psalms 69
1 Unto the end, for them that shall be changed; for David. SAVE me, O God: for the waters are come in even unto my soul.
Frelsaðu mig, ó Guð, því að vatnið hækkar sífellt
2 I stick fast in the mire of the deep: and there is no sure standing. I am come into the depth of the sea: and a tempest hath overwhelmed me.
og ég sekk æ dýpra í þessa botnlausu leðju.
3 I have laboured with crying; my jaws are become hoarse: my eyes have failed, whilst I hope in my God.
Ég er útgrátinn og örmagna, hálsinn þurr og sár og augun þrútin. Góði Guð, bjargaðu mér!
4 They are multiplied above the hairs of my head, who hate me without cause. My enemies are grown strong who have wrongfully persecuted me: then did I pay that which I took not away.
Þeir eru margir sem hata mig að ástæðulausu, fjöldi manna sem brugga mér banaráð. Þó er ég saklaus. Þeir heimta að ég bæti það sem ég hef ekki brotið!
5 O God, thou knowest my foolishness; and my offences are not hidden from thee:
Ó, Guð, þú þekkir heimsku mína og syndir.
6 Let not them be ashamed for me, who look for thee, O Lord, the Lord of hosts. Let them not be confounded on my account, who seek thee, O God of Israel.
Drottinn Guð, þú sem ræður hersveitum himnanna, láttu mig ekki verða til hneykslunar þeim sem treysta þér. Þú Guð Ísraels, forðaðu mér frá því að valda þeim vonbrigðum,
7 Because for thy sake I have borne reproach; shame hath covered my face.
þó svo að þín vegna sé ég hæddur og smáður.
8 I am become a stranger to my brethren, and an alien to the sons of my mother.
Jafnvel bræður mínir sniðganga mig!
9 For the zeal of thy house hath eaten me up: and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
Guð, þú ert í huga mér öllum stundum og um musteri þitt hugsa ég. Og vegna þess að ég held uppi málstað þínum, hata þeir mig, rétt eins og þig.
10 And I covered my soul in fasting: and it was made a reproach to me.
Ég hef fastað og iðrast frammi fyrir þér, en þeir hæddu mig engu að síður.
11 And I made haircloth my garment: and I became a byword to them.
Ég klæddist hærusekk – tákni auðmýktar og iðrunar – og þá ortu þeir um mig níðvísu!
12 They that sat in the gate spoke against me: and they that drank wine made me their song.
Ég er nýjasta fréttin í bænum og jafnvel rónarnir spotta mig!
13 But as for me, my prayer is to thee, O Lord; for the time of thy good pleasure, O God. In the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation.
En ég held áfram að biðja til þín, Drottinn, og gefst ekki upp, því að þú hlustar! Svaraðu mér með blessun þinni og miskunnaðu mér.
14 Draw me out of the mire, that I may not stick fast: deliver me from them that hate me, and out of the deep waters.
Dragðu mig upp úr leðjunni, Drottinn, ég finn að ég er að sökkva! Forðaðu mér frá óvinum mínum, úr þessum hræðilega pytti!
15 Let not the tempest of water drown me, nor the deep swallow me up: and let not the pit shut her mouth upon me.
Láttu ekki flóðið taka mig, hringiðuna svelgja mig!
16 Hear me, O Lord, for thy mercy is kind; look upon me according to the multitude of thy tender mercies.
Ó, Drottinn, svaraðu bænum mínum, vegna gæsku þinnar og náðar við mig.
17 And turn not away thy face from thy servant: for I am in trouble, hear me speedily.
Snúðu ekki við mér bakinu, því að ég er í nauðum staddur! Flýttu þér! Komdu og frelsaðu mig!
18 Attend to my soul, and deliver it: save me because of my enemies.
Drottinn, komdu og bjargaðu mér! Leystu mig undan ofríki óvina minna.
19 Thou knowest my reproach, and my confusion, and my shame.
Þú sérð þá og þekkir háðsglósur þeirra, hvernig þeir níða mig niður.
20 In thy sight are all they that afflict me; my heart hath expected reproach and misery. And I looked for one that would grieve together with me, but there was none: and for one that would comfort me, and I found none.
Háðsyrði þeirra hafa sært mig djúpu sári og andi minn örmagnast. Ó, ef einhver hefði sýnt mér samúð og einhver viljað hugga mig!
21 And they gave me gall for my food, and in my thirst they gave me vinegar to drink.
Þeir færðu mér eitraðan mat – malurt – og edik við þorstanum.
22 Let their table become as a snare before them, and a recompense, and a stumblingblock.
Verði gleði þeirra að sorg og friður þeirra að skelfingu.
23 Let their eyes be darkened that they see not; and their back bend thou down always.
Myrkur komi yfir þá, blinda og ringulreið.
24 Pour out thy indignation upon them: and let thy wrathful anger take hold of them.
Reiði þín upptendrist gegn þeim og eldur þinn tortími þeim.
25 Let their habitation be made desolate: and let there be none to dwell in their tabernacles.
Leggðu hús þeirra í rúst svo að þar búi enginn framar.
26 Because they have persecuted him whom thou hast smitten; and they have added to the grief of my wounds.
Því að þeir ofsækja þann sem þú hefur slegið og hlæja að kvöl þess sem þú hefur gegnumstungið.
27 Add thou iniquity upon their iniquity: and let them not come into thy justice.
Skráðu hjá þér allar syndir þeirra, já láttu enga gleymast.
28 Let them be blotted out of the book of the living; and with the just let them not be written.
Strikaðu þá út af listanum yfir þá sem fá að lifa, leyfðu þeim ekki að njóta lífsins með réttlátum.
29 But I am poor and sorrowful: thy salvation, O God, hath set me up.
Ó, Guð, frelsaðu mig úr þessari neyð! Ég veit að þú munt bjarga mér!
30 I will praise the name of God with a canticle: and I will magnify him with praise.
Ég lofa Guð í ljóði, mikla hann með lofsöng.
31 And it shall please God better than a young calf, that bringeth forth horns and hoofs.
Það mun gleðja hann meira en margs konar fórnir.
32 Let the poor see and rejoice: seek ye God, and your soul shall live.
Hinir auðmjúku munu sjá að Drottinn hjálpar mér og þeir munu gleðjast. Já, gleðjist, þið sem leitið Guðs!
33 For the Lord hath heard the poor: and hath not despised his prisoners.
Því að Drottinn heyrir hróp hinna snauðu, og snýr ekki við þeim bakinu.
34 Let the heavens and the earth praise him; the sea, and every thing that creepeth therein.
Himinn og jörð, lofið Drottin, og hafið og allt sem í því er!
35 For God will save Sion, and the cities of Juda shall be built up. And they shall dwell there, and acquire it by inheritance.
Því að Guð mun frelsa Jerúsalem og endurreisa borgirnar í Júda og þjóð hans mun búa við öryggi.
36 And the seed of his servants shall possess it; and they that love his name shall dwell therein.
Börnin munu erfa landið og þeir sem elska Drottin njóta þar friðar og velgengni.
