< Psalms 52 >
1 Unto the end, understanding for David, When Doeg the Edomite came and told Saul David went to the house of Achimelech. Why dost thou glory in malice, thou that art mighty in iniquity?
Ngano nga mangandak ikaw sa kadautan, Oh gamhanang tawo? Ang mahigugmaong-kalolot sa Dios nagapadayon sa kanunay.
2 All the day long thy tongue hath devised injustice: as a sharp razor, thou hast wrought deceit.
Ang imong dila nagalalang ug kadautan gayud, Sama sa mahait nga navaja, nagabuhat nga malimbongon.
3 Thou hast loved malice more than goodness: and iniquity rather than to speak righteousness.
Gihigugma mo ang dautan labaw kay sa maayo, Ug ang kabakakan, labaw kay sa pagsulti sa pagkamatarung. (Selah)
4 Thou hast loved all the words of ruin, O deceitful tongue.
Gihigugma mo ang tanang mga pulong nga makamatay, Oh dila nga malimbongon.
5 Therefore will God destroy thee for ever: he will pluck thee out, and remove thee from thy dwelling place: and thy root out of the land of the living.
Ang Dios magalaglag usab kanimo sa walay katapusan; Pagapuniton ka niya, ug pagalukahon ka gikan sa imong balong-balong, Ug magaibut kanimo gikan sa yuta sa mga buhi. (Selah)
6 The just shall see and fear, and shall laugh at him, and say:
Ang matarung makakita usab niana, ug mahadlok, Ug mokatawa kaniya, nga maga-ingon:
7 Behold the man that made not God his helper: But trusted in the abundance of his riches: and prevailed in his vanity.
Ania karon, kini mao ang tawo nga ang Dios wala himoa niya nga iyang kalig-on, Kondili misalig sa kadagaya sa iyang mga bahandi, Ug nagpalig-on sa iyang kaugalingon sa pagkadautan.
8 But I, as a fruitful olive tree in the house of God, have hoped in the mercy of God for ever, yea for ever and ever.
Apan mahatungod kanako, ako sama sa malunhaw nga oliva nga anaa sa balay sa Dios: Nagasalig ako sa mahigugmaong-kalolot sa Dios sa mga katuigan nga walay katapusan.
9 I will praise thee for ever, because thou hast done it: and I will wait on thy name, for it is good in the sight of thy saints.
Magahatag ako kanimo sa mga pasalamat sa walay katapusan, tungod kay gibuhat mo kini; Ug ako magalaum sa imong ngalan, kay kini maayo, sa atubangan sa imong mga balaan.