Psalms 51
1 Unto the end, a psalm of David, When Nathan the prophet came to him after he had sinned with Bethsabee. Have mercy on me, O God, according to thy great mercy. And according to the multitude of thy tender mercies blot out my iniquity.
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 Wash me yet more from my iniquity, and cleanse me from my sin.
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 For I know my iniquity, and my sin is always before me.
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 To thee only have I sinned, and have done evil before thee: that thou mayst be justified in thy words and mayst overcome when thou art judged.
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 For behold I was conceived in iniquities; and in sins did my mother conceive me.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 For behold thou hast loved truth: the uncertain and hidden things of thy wisdom thou hast made manifest to me.
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Thou shalt sprinkle me with hyssop, and I shall be cleansed: thou shalt wash me, and I shall be made whiter than snow.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 To my hearing thou shalt give joy and gladness: and the bones that have been humbled shall rejoice.
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Turn away thy face from my sins, and blot out all my iniquities.
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 Create a clean heart in me, O God: and renew a right spirit within my bowels.
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 Cast me not away from thy face; and take not thy holy spirit from me.
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 Restore unto me the joy of thy salvation, and strengthen me with a perfect spirit.
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 I will teach the unjust thy ways: and the wicked shall be converted to thee.
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 Deliver me from blood, O God, thou God of my salvation: and my tongue shall extol thy justice.
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 O Lord, thou wilt open my lips: and my mouth shall declare thy praise.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 For if thou hadst desired sacrifice, I would indeed have given it: with burnt offerings thou wilt not be delighted.
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 A sacrifice to God is an afflicted spirit: a contrite and humbled heart, O God, thou wilt not despise.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Deal favourably, O Lord, in thy good will with Sion; that the walls of Jerusalem may be built up.
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Then shalt thou accept the sacrifice of justice, oblations and whole burnt offerings: then shall they lay calves upon thy altar.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
