Psalms 50
1 A psalm for Asaph. The God of gods, the Lord hath spoken: and he hath called the earth. From the rising of the sun, to the going down thereof:
Drottinn er alvaldur Guð. Hann kallar þjóð sína saman úr austri og vestri.
2 Out of Sion the loveliness of his beauty.
Dýrð Guðs ljómar frá musteri hans á Síonfjalli.
3 God shall come manifestly: our God shall come, and shall not keep silence. A fire shall burn before him: and a mighty tempest shall be round about him.
Hann birtist í þrumugný, umlukinn eyðandi eldi og stormviðri.
4 He shall call heaven from above, and the earth, to judge his people.
Hann er kominn til að dæma lýð sinn. Hróp hans heyrist á himni og jörðu:
5 Gather ye together his saints to him: who set his covenant before sacrifices.
„Safnið saman þjóð minni sem með fórnunum á altari mínu hefur gert sáttmála við mig.“
6 And the heavens shall declare his justice: for God is judge.
Guð mun dæma réttláta dóma. Himinninn vitnar um réttlæti hans.
7 Hear, O my people, and I will speak: O Israel, and I will testify to thee: I am God, thy God.
Hlusta þú, þjóð mín! Ég er þinn Guð! Taktu eftir úrskurði mínum:
8 I will not reprove thee for thy sacrifices: and thy burnt offerings are always in my sight.
Fórnir þínar tek ég gildar. Þar hefur þú sýnt trúfesti.
9 I will not take calves out of thy house: nor he goats out of thy flocks.
En ég girnist þó ekki uxa þína og geitur,
10 For all the beasts of the woods are mine: the cattle on the hills, and the oxen.
því að öll dýr jarðarinnar tilheyra mér!
11 I know all the fowls of the air: and with me is the beauty of the field.
Hjarðirnar á fjöllunum og fuglar loftsins – allt er það mitt.
12 If I should be hungry, I would not tell thee: for the world is mine, and the fulness thereof.
Væri ég hungraður, segði ég þér ekki frá því – allt á jörðu er mitt, ekkert er undan skilið.
13 Shall I eat the flesh of bullocks? or shall I drink the blood of goats?
Nei, ég þrái ekki kjötfórnir þínar og blóðfórnir,
14 Offer to God the sacrifice of praise: and pay thy vows to the most High.
heldur þakklæti og orðheldni.
15 And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
Ákallaðu mig á degi neyðarinnar og þá mun ég frelsa þig. Og þú skalt vegsama mig. Já, þetta skaltu gera.
16 But to the sinner God hath said: Why dost thou declare my justices, and take my covenant in thy mouth?
En við hina óguðlegu segir Drottinn: „Hættið að þylja upp lögmál mitt og heimta af mér,
17 Seeing thou hast hated discipline: and hast cast my words behind thee.
þið sem hafnið aga og lítilsvirðið boðorð mín.
18 If thou didst see a thief thou didst run with him: and with adulterers thou hast been a partaker.
Þið aðstoðið þjófinn og samneytið hórkörlum.
19 Thy mouth hath abounded with evil, and thy tongue framed deceits.
Þið bölvið og ljúgið
20 Sitting thou didst speak against thy brother, and didst lay a scandal against thy mother’s son:
og baktalið bróður ykkar.
21 These things hast thou done, and I was silent. Thou thoughtest unjustly that I should be like to thee: but I will reprove thee, and set before thy face.
Þannig ferst ykkur og svo á ég að þegja?! Er ég þá eins og þið? Nei, ég mun hegna ykkur svo ekki verður um villst.
22 Understand these things, you that forget God; lest he snatch you away, and there be none to deliver you.
En þið sem gleymduð Guði, fáið eitt tækifæri enn, síðan læt ég eyðinguna koma og þá er allt um seinan.
23 The sacrifice of praise shall glorify me: and there is the way by which I will shew him the salvation of God.
Sá sem færir þakkargjörð að fórn, heiðrar mig. Og þeir sem breyta eftir orðum mínum fá að sjá hjálpræði mitt.“
