Psalms 44
1 Unto the end, for the sons of Core, to give understanding. We have heard, O God, with our ears: our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm nauczający. Boże! uszami naszemi słyszeliśmy; ojcowie nasi powiadali nam o sprawach, któreś czynił za dni ich, za dni starodawnych.
2 Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them: thou didst afflict the people and cast them out.
Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.
3 For they got not the possession of the land by their own sword: neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance: because thou wast pleased with them.
Bo nie przez miecz swój posiedli ziemię, i ramię ich nie wybawiło ich, ale prawica twoja i ramię twoje, a światłość oblicza twego, przeto, żeś ich upodobał sobie.
4 Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.
Tyś sam król mój, o Boże! sprawże wielkie wybawienie Jakóbowi.
5 Through thee we will push down our enemies with the horn: and through thy name we will despise them that rise up against us.
Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy; w imieniu twojem deptaliśmy powstawających przeciwko nam.
6 For I will not trust in my bow: neither shall my sword save me.
Bom w łuku moim nie ufał, ani miecz mój obronił mię;
7 But thou hast saved us from them that afflict us: and hast put them to shame that hate us.
Aleś nas ty wybawiał od nieprzyjaciół naszych, a nienawidzących nas zawstydzałeś.
8 In God shall we glory all the day long: and in thy name we will give praise for ever.
Przetoż chlubimy się w tobie, Boże! na każdy dzień, a imię twoje na wieki wysławiamy. (Sela)
9 But now thou hast cast us off, and put us to shame: and thou, O God, wilt not go out with our armies.
Ale teraz odrzuciłeś i zawstydziłeś nas, a nie wychodzisz z wojskami naszemi.
10 Thou hast made us turn our back to our enemies: and they that hated us plundered for themselves.
Sprawiłeś, żeśmy tył podali nieprzyjacielowi, a ci, którzy nas mają w nienawiści, rozchwycili między się dobra nasze.
11 Thou hast given us up like sheep to be eaten: thou hast scattered us among the nations.
Podałeś nas jako owce na żer, a między pogan rozproszyłeś nas.
12 Thou hast sold thy people for no price: and there was no reckoning in the exchange of them.
Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.
13 Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.
Podałeś nas na wzgardę sąsiadom naszym, na szyderstwo i na pośmiech tym, którzy są około nas.
14 Thou hast made us a byword among the Gentiles: a shaking of the head among the people.
Wystawiłeś nas na przypowieść między poganami, tak, że nad nami narody głową kiwają.
15 All the day long my shame is before me: and the confusion of my face hath covered me,
Na każdy dzień wstyd mój jest przedemną, a hańba twarzy mojej okrywa mię.
16 At the voice of him that reproacheth and detracteth me: at the face of the enemy and persecutor.
Dla głosu tego, który mię sromoci i potwarza, dla nieprzyjaciela, i tego, który się mści.
17 All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee: and we have not done wickedly in they covenant.
To wszystko przyszło na nas; a wżdyśmy cię nie zapomnieli, aniśmy wzruszyli przymierza twego.
18 And our heart hath not turned back: neither hast thou turned aside our steps from thy way.
Nie cofnęło się nazad serce nasze, ani się uchyliły kroki nasze od ścieżki twojej,
19 For thou hast humbled us in the place of affliction: and the shadow of death hath covered us.
Chociażeś nas był potarł, wrzuciwszy nas na miejsce smoków, i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god:
Byśmyć byli zapomnieli imienia Boga naszego, a podnieśli ręce nasze do Boga cudzego,
21 Shall not God search out these things: for he knoweth the secrets of the heart.
Iazliby się był Bóg o tem nie pytał? gdyż on wie skrytości serca.
22 Because for thy sake we are killed all the day long: we are counted as sheep for the slaughter.
Aleć nas dla ciebie zabijają na każdy dzień; poczytają nas jako owce na rzeź zgotowane.
23 Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.
Ocuć się; przeczże śpisz, Panie! Przebudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?
Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?
25 For our soul is humbled down to the dust: our belly cleaveth to the earth.
Albowiem potłoczona jest aż do prochu dusza nasza, a przylgnął do ziemi żywot nasz.
26 Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name’s sake.
Powstańże na ratunek nasz, a odkup nas dla miłosierdzia twego.
