Psalms 44
1 Unto the end, for the sons of Core, to give understanding. We have heard, O God, with our ears: our fathers have declared to us, The work, thou hast wrought in their days, and in the days of old.
Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:
2 Thy hand destroyed the Gentiles, and thou plantedst them: thou didst afflict the people and cast them out.
Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.
3 For they got not the possession of the land by their own sword: neither did their own arm save them. But thy right hand and thy arm, and the light of thy countenance: because thou wast pleased with them.
Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.
4 Thou art thyself my king and my God, who commandest the saving of Jacob.
Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!
5 Through thee we will push down our enemies with the horn: and through thy name we will despise them that rise up against us.
Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.
6 For I will not trust in my bow: neither shall my sword save me.
Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.
7 But thou hast saved us from them that afflict us: and hast put them to shame that hate us.
Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.
8 In God shall we glory all the day long: and in thy name we will give praise for ever.
Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!
9 But now thou hast cast us off, and put us to shame: and thou, O God, wilt not go out with our armies.
En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.
10 Thou hast made us turn our back to our enemies: and they that hated us plundered for themselves.
Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.
11 Thou hast given us up like sheep to be eaten: thou hast scattered us among the nations.
Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.
12 Thou hast sold thy people for no price: and there was no reckoning in the exchange of them.
Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.
13 Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scoff and derision to them that are round about us.
Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.
14 Thou hast made us a byword among the Gentiles: a shaking of the head among the people.
Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.
15 All the day long my shame is before me: and the confusion of my face hath covered me,
Ég verð fyrir stöðugum skömmum,
16 At the voice of him that reproacheth and detracteth me: at the face of the enemy and persecutor.
mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.
17 All these things have come upon us, yet we have not forgotten thee: and we have not done wickedly in they covenant.
Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.
18 And our heart hath not turned back: neither hast thou turned aside our steps from thy way.
Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!
19 For thou hast humbled us in the place of affliction: and the shadow of death hath covered us.
Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.
20 If we have forgotten the name of our God, and if we have spread forth our hands to a strange god:
Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,
21 Shall not God search out these things: for he knoweth the secrets of the heart.
hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.
22 Because for thy sake we are killed all the day long: we are counted as sheep for the slaughter.
En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!
23 Arise, why sleepest thou, O Lord? arise, and cast us not off to the end.
Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?
24 Why turnest thou face away? and forgettest our want and our trouble?
Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?
25 For our soul is humbled down to the dust: our belly cleaveth to the earth.
Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.
26 Arise, O Lord, help us and redeem us for thy name’s sake.
Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.
