< Psalms 4 >

1 Unto the end, in verses. A psalm for David. When I called upon him, the God of my justice heard me: when I was in distress, thou hast enlarged me. Have mercy on me: and hear my prayer.
برای سالار مغنیان برذوات اوتار. مزمور داود ای خدای عدالت من، چون بخوانم مرا مستجاب فرما. در تنگی مرا وسعت دادی. بر من کرم فرموده، دعای مرا بشنو.۱
2 O ye sons of men, how long will you be dull of heart? why do you love vanity, and seek after lying?
‌ای فرزندان انسان تا به کی جلال من عار خواهد بود، و بطالت را دوست داشته، دروغ را خواهید طلبید؟ سلاه۲
3 Know ye also that the Lord hath made his holy one wonderful: the Lord will hear me when I shall cry unto him.
اما بدانید که خداوند مرد صالح را برای خودانتخاب کرده است، و چون او را بخوانم خداوندخواهد شنید.۳
4 Be angry, and sin not: the things you say in your hearts, be sorry for them upon your beds.
خشم گیرید و گناه مورزید. در دلها بربسترهای خود تفکر کنید و خاموش باشید. سلاه۴
5 Offer up the sacrifice of justice, and trust in the Lord: many say, Who sheweth us good things?
قربانی های عدالت را بگذرانید و بر خداوندتوکل نمایید.۵
6 The light of thy countenance O Lord, is signed upon us: thou hast given gladness in my heart.
بسیاری می‌گویند: «کیست که به ما احسان نماید؟» ای خداوند نور چهره خویش را بر مابرافراز.۶
7 By the fruit of their corn, their wine and oil, they are multiplied.
شادمانی در دل من پدید آورده‌ای، بیشتر از وقتی که غله و شیره ایشان افزون گردید.۷
8 In peace in the selfsame I will sleep, and I will rest: For thou, O Lord, singularly hast settled me in hope.
بسلامتی می‌خسبم و به خواب هم می‌روم زیراکه تو فقط‌ای خداوند مرا در اطمینان ساکن می‌سازی.۸

< Psalms 4 >