Psalms 38

1 A psalm for David, for a remembrance of the sabbath. Rebuke me not, O Lord, in thy indignation; nor chastise me in thy wrath.

مزمور داوود. از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. ای خداوند، هنگامی که غضبناک و خشمگین هستی مرا تنبیه نکن.

2 For thy arrows are fastened in me: and thy hand hath been strong upon me.

تیرهای تو در بدنم فرو رفته و از ضرب دست تو به خاک افتاده‌ام.

3 There is no health in my flesh, because of thy wrath: there is no peace for my bones, because of my sins.

در اثر خشم تو جای سالمی در بدنم نمانده؛ به سبب گناهم استخوانهایم در هم کوبیده شده‌اند.

4 For my iniquities are gone over my head: and as a heavy burden are become heavy upon me.

تقصیراتم از سرم گذشته‌اند و همچون باری گران بر من سنگینی می‌کنند.

5 My sores are putrified and corrupted, because of my foolishness.

به سبب حماقتم، زخمهایم متعفن و چرکین شده‌اند.

6 I am become miserable, and am bowed down even to the end: I walked sorrowful all the day long.

به خود می‌پیچم و به کلی خمیده شده‌ام. تمام روز می‌نالم و به این سو و آن سو می‌روم.

7 For my loins are filled with illusions; and there is no health in my flesh.

از شدت تب می‌سوزم و جای سالمی در بدنم نمانده است.

8 I am afflicted and humbled exceedingly: I roared with the groaning of my heart.

تاب تحمل خود را از دست داده‌ام و به کلی از پای افتاده‌ام؛ غم، دلم را گرفته و از شدت درد می‌نالم.

9 Lord, all my desire is before thee, and my groaning is not hidden from thee.

خداوندا، تمام آرزوهایم را می‌دانی؛ آه و نالهٔ من از تو پوشیده نیست.

10 My heart is troubled, my strength hath left me, and the light of my eyes itself is not with me.

قلب من به شدت می‌تپد، قوتم از بین رفته و چشمانم کم نور شده است.

11 My friends and my neighbours have drawn near, and stood against me. And they that were near me stood afar off:

دوستان و رفقایم به سبب این بلایی که بر من عارض شده، از من فاصله می‌گیرند و همسایگانم از من دوری می‌کنند.

12 And they that sought my soul used violence. And they that sought evils to me spoke vain things, and studied deceits all the day long.

آنانی که قصد جانم را دارند، برایم دام می‌گذارند و کسانی که در صدد آزارم هستند، به مرگ تهدیدم می‌کنند و تمام روز علیه من نقشه می‌کشند.

13 But I, as a deaf man, heard not: and as a dumb man not opening his mouth.

من همچون شخص کری هستم که نمی‌تواند بشنود، مانند شخص لالی هستم که نمی‌تواند سخن بگوید.

14 And I became as a man that heareth not: and that hath no reproofs in his mouth.

مثل کسی هستم که به سبب کری قادر نیست پاسخ دهد.

15 For in thee, O Lord, have I hoped: thou wilt hear me, O Lord my God.

ای خداوند، امیدوارم و یقین دارم که تو به من پاسخ خواهی داد.

16 For I said: Lest at any time my enemies rejoice over me: and whilst my feet are moved, they speak great things against me.

نگذار دشمنانم به ناکامی من بخندند و وقتی می‌افتم خود را برتر از من بدانند.

17 For I am ready for scourges: and my sorrow is continually before me.

نزدیک است از پای درآیم؛ این درد، دائم مرا عذاب می‌دهد.

18 For I will declare my inequity: and I will think for my sin.

من به گناهانم اعتراف می‌کنم و از کردار خود غمگین و پشیمانم.

19 But my enemies live, and are stronger that I: and they hate me wrongfully are multiplied.

دشمنانم سالم و نیرومند هستند؛ کسانی که از من نفرت دارند بسیارند.

20 They that render evil for good, have detracted me, because I followed goodness.

آنها خوبی مرا با بدی پاسخ می‌دهند؛ با من مخالفت می‌ورزند زیرا من کوشش می‌کنم کار نیک انجام دهم.

21 Forsake me not, O Lord my God: do not thou depart from me.

خداوندا، مرا تنها نگذار؛ ای خدای من، از من دور نباش.

22 Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.

ای خداوند، تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، به کمکم بشتاب!