< Psalms 35 >

1 For David himself. Judge thou, O Lord, them that wrong me: overthrow them that fight against me.
مزمور داود ای خداوند با خصمان من مخاصمه نما و جنگ کن با آنانی که با من جنگ می‌کنند.۱
2 Take hold of arms and shield: and rise up to help me.
سپر و مجن را بگیر و به اعانت من برخیز.۲
3 Bring out the sword, and shut up the way against them that persecute me: say to my soul: I am thy salvation.
و نیزه را راست کن و راه را پیش روی جفاکنندگانم ببند و به‌جان من بگو من نجات توهستم.۳
4 Let them be confounded and ashamed that seek after my soul. Let them be turned back and be confounded that devise against me.
خجل و رسوا شوند آنانی که قصد جان من دارند و آنانی که بداندیش منند، برگردانیده وخجل شوند.۴
5 Let them become as dust before the wind: and let the angel of the Lord straiten them.
مثل کاه پیش روی باد باشند وفرشته خداوند ایشان را براند.۵
6 Let their way become dark and slippery; and let the angel of the Lord pursue them.
راه ایشان تاریکی و لغزنده باد. و فرشته خداوند ایشان را تعاقب کند.۶
7 For without cause they have hidden their net for me unto destruction: without cause they have upbraided my soul.
زیرا دام خود را برای من بی‌سبب درحفره‌ای پنهان کردند که آن را برای جان من بی‌جهت کنده بودند.۷
8 Let the snare which he knoweth not come upon him: and let the net which he hath hidden catch him: and let the net which he hath hidden catch him: and into that very snare let them fall.
هلاکت ناگهانی بدو برسد و دامی که پنهان کرد خودش را بگیرد و در آن به هلاکت گرفتار گردد.۸
9 But my soul shall rejoice in the Lord; and shall be delighted in his salvation.
و اما جان من در خداوندوجد خواهد کرد و در نجات او شادی خواهدنمود.۹
10 All my bones shall say: Lord, who is like to thee? Who deliverest the poor from the hand of them that are stronger than he; the needy and the poor from them that strip him.
همه استخوانهایم می‌گویند «ای خداوندکیست مانند تو که مسکین را از شخص قوی تر ازاو می‌رهاند و مسکین وفقیر را از تاراج کننده وی.»۱۰
11 Unjust witnesses rising up have asked me things I knew not.
شاهدان کینه ور برخاسته‌اند. چیزهایی را که نمی دانستم از من می‌پرسند.۱۱
12 They repaid me evil for good: to the depriving me of my soul.
به عوض نیکویی بدی به من می‌کنند. جان مرا بیکس گردانیده‌اند.۱۲
13 But as for me, when they were troublesome to me, I was clothed with haircloth. I humbled my soul with fasting; and my prayer shall be turned into my bosom.
و اما من چون ایشان بیمار می‌بودند پلاس می‌پوشیدم. جان خود را به روزه می‌رنجانیدم ودعایم به سینه‌ام برمی گشت.۱۳
14 As a neighbour and as an own brother, so did I please: as one mourning and sorrowful so was I humbled.
مثل آنکه اودوست و برادرم می‌بود، سرگردان می‌رفتم. چون کسی‌که برای مادرش ماتم گیرد، از حزن خم می‌شدم.۱۴
15 But they rejoiced against me, and came together: scourges were gathered together upon me, and I knew not.
ولی چون افتادم شادی‌کنان جمع شدند. آن فرومایگان بر من جمع شدند. و کسانی که نشناخته بودم مرا دریدند و ساکت نشدند.۱۵
16 They were separated, and repented not: they tempted me, they scoffed at me with scorn: they gnashed upon me with their teeth.
مثل فاجرانی که برای نان مسخرگی می‌کنند. دندانهای خود را بر من می‌افشردند.۱۶
17 Lord, when wilt thou look upon me? rescue thou soul from their malice: my only one from the lions.
‌ای خداوند تا به کی نظر خواهی کرد! جانم را ازخرابیهای ایشان برهان و یگانه مرا از شیربچگان.۱۷
18 I will give thanks to thee in a great church; I will praise thee in a strong people.
و تو را در جماعت بزرگ حمد خواهم گفت. ترا در میان قوم عظیم تسبیح خواهم خواند.۱۸
19 Let not them that are my enemies wrongfully rejoice over me: who have hated me without cause, and wink with the eyes.
تاآنانی که بی‌سبب دشمن منند، بر من فخر نکنند. وآنانی که بر من بی‌سبب بغض می‌نمایند، چشمک نزنند.۱۹
20 For they spoke indeed peaceably to me; and speaking in the anger of the earth they devised guile.
زیرا برای سلامتی سخن نمی گویند و برآنانی که در زمین آرامند سخنان حیله آمیز را تفکرمی کنند.۲۰
21 And they opened their mouth wide against me; they said: Well done, well done, our eyes have seen it.
و دهان خود را بر من باز کرده، می‌گویند هه هه چشم ما دیده است.۲۱
22 Thou hast seen, O Lord, be not thou silent: O Lord, depart not from me.
‌ای خداوند تو آن را دیده‌ای پس سکوت مفرما. ای خداوند از من دور مباش.۲۲
23 Arise, and be attentive to my judgment: to my cause, my God, and my Lord.
خویشتن را برانگیز وبرای داد من بیدار شو، ای خدای من و خداوند من برای دعوی من.۲۳
24 Judge me, O Lord my God according to thy justice, and let them not rejoice over me.
‌ای یهوه خدایم مرا موافق عدل خود داد بده، مبادا بر من شادی نمایند.۲۴
25 Let them not say in their hearts: It is well, it is well, to our mind: neither let them say: We have swallowed him up.
تادر دل خود نگویند اینک مراد ما. تا نگویند او رابلعیده‌ایم.۲۵
26 Let them blush: and be ashamed together, who rejoice at my evils. Let them be clothed with confusion and shame, who speak great things against me.
و آنانی که در بدی من شادند، با هم خجل و شرمنده شوند. و آنانی که بر من تکبرمی کنند، به خجلت و رسوایی ملبس شوند.۲۶
27 Let them rejoice and be glad, who are well pleased with my justice, and let them say always: The Lord be magnified, who delights in the peace of his servant.
آنانی که خواهان حق منند ترنم و شادی نمایند. و دائم گویند خداوند بزرگ است که به سلامتی بنده خود رغبت دارد.۲۷
28 Any my tongue shall meditate thy justice, thy praise all the day long.
و زبانم عدالت تو را بیان خواهد کرد و تسبیح تو را تمامی روز.۲۸

< Psalms 35 >