Psalms 31
1 Unto the end, a psalm for David, in an ecstasy. In thee, O Lord, have I hoped, let me never be confounded: deliver me in thy justice.
Drottinn, þér einum treysti ég. Láttu ekki óvini mína yfirbuga mig. Bjargaðu mér, því að þú ert réttlátur í öllum hlutum.
2 Bow down thy ear to me: make haste to deliver me. Be thou unto me a God, a protector, and a house of refuge, to save me.
Svara mér í skyndi, nú þegar ég hrópa til þín. Beygðu þig niður að mér og hlustaðu á bæn mína. Vertu mér verndarbjarg, skjól fyrir óvinum.
3 For thou art my strength and my refuge; and for thy name’s sake thou wilt lead me, and nourish me.
Já, þú ert klettur minn og vígi, sýndu mátt þinn og gerðu nafn þitt dýrlegt og bjargaðu mér.
4 Thou wilt bring me out of this snare, which they have hidden for me: for thou art my protector.
Forða fæti mínum frá snörunni sem óvinir mínir hafa lagt fyrir mig. Þú einn getur frelsað mig.
5 Into thy hands I commend my spirit: thou hast redeemed me, O Lord, the God of truth.
Í þínar hendur fel ég anda minn. Þú, Guð, sem stendur við öll þín orð, þú hefur bjargað mér. Þig einan lofa ég.
6 Thou hast hated them that regard vanities, to no purpose. But I have hoped in the Lord:
Ég hata alla þá sem dýrka fánýt falsgoð en Drottni treysti ég.
7 I will be glad and rejoice in thy mercy. For thou best regarded my humility, thou hast saved my soul out of distresses.
Ég gleðst mjög, því að þú hefur miskunnað mér, þú gafst gaum að þrengingum mínum og sálarneyð.
8 And thou hast not shut me up in the hands of the enemy: thou hast set my feet in a spacious place.
Þú framseldir mig ekki óvinum mínum, heldur rýmkaðir um mig á alla vegu.
9 Have mercy on me, O Lord, for I am afflicted: my eye is troubled with wrath, my soul, and my belly:
Ó, Drottinn, miskunna mér í neyð minni.
10 For my life is wasted with grief: and my years in sighs. My strength is weakened through poverty and my bones are disturbed.
Augu mín eru grátbólgin, heilsa mín brostin af sorg.
11 I am become a reproach among all my enemies, and very much to my neighbours; and a fear to my acquaintance. They that saw me without fled from me.
Ár mín líða í harmi, hryggðin styttir ævi mína. Syndirnar draga úr mér allan þrótt. Hokinn stend ég – sneyptur af skömm. Óvinirnir spotta mig og nágrannarnir hæða mig. Óhug slær að vinum mínum. Þeir, jafnvel þeir, forðast að mæta mér og líta undan þegar ég geng hjá.
12 I am forgotten as one dead from the heart. I am become as a vessel that is destroyed.
Ég er gleymdur eins og líkið í gröf sinni – eins og brotið ker sem fleygt hefur verið á haug.
13 For I have heard the blame of many that dwell round about. While they assembled together against me, they consulted to take away my life.
Ég frétti hvað um mig var sagt – um baktal óvina minna. Ógn og skelfing var hvert sem ég leit, svik og prettir í öllum hornum!
14 But I have put my trust in thee, O Lord: I said: Thou art my God.
En Drottinn, þér treysti ég! Ég sagði: „Þú einn ert minn Guð, “
15 My lots are in thy hands. Deliver me out of the hands of my enemies; and from them that persecute me.
þú ákveður ævilengd mína. Frelsaðu mig Drottinn, undan þeim sem ofsækja mig.
16 Make thy face to shine upon thy servant; save me in thy mercy.
Láttu velþóknun þína aftur verða augljósa á þjóni þínum. Frelsa mig því að þú ert góður!
17 Let me not be confounded, O Lord, for I have called upon thee. Let the wicked be ashamed, and be brought down to hell. (Sheol h7585)
Drottinn, láttu mig ekki verða til skammar þegar ég ákalla þig um hjálp. Láttu illmennin blygðast sín fyrir það sem þau treysta á. Já, sendu þá sneypta og þegjandi í gröfina (Sheol h7585)
18 Let deceitful lips be made dumb. Which speak iniquity against the just, with pride and abuse.
lygarana sem ásaka réttláta með hroka og fyrirlitningu.
19 O how great is the multitude of thy sweetness, O Lord, which thou hast hidden for them that fear thee! Which thou hast wrought for them that hope in thee, in the sight of the sons of men.
Mikil er miskunn þín við þá sem treysta þér og vitna um trúfesti þína, þá sem elska þig og heiðra í augsýn annarra.
20 Thou shalt hide them in the secret of thy face, from the disturbance of men. Thou shalt protect them in thy tabernacle from the contradiction of tongues.
Vertu ástvinum þínum skjól gegn svikráðum manna, verndaðu þá fyrir illum tungum.
21 Blessed be the Lord, for he hath shewn his wonderful mercy to me in a fortified city.
Lofaður sé Drottinn, því að hann hefur sýnt mér dásamlega náð og verndað mig gegn illu.
22 But I said in the excess of my mind: I am cast away from before thy eyes. Therefore thou hast heard the voice of my prayer, when I cried to thee.
Í fljótfærni sagði ég: „Drottinn hefur yfirgefið mig.“En hann heyrði samt bæn mína og svaraði mér!
23 O love the Lord, all ye his saints: for the Lord will require truth, and will repay them abundantly that act proudly.
Elskið Drottin, öll þið sem honum treystið, því að Drottinn verndar trúfasta, en refsar harðlega þeim sem hafna honum í hroka.
24 Do ye manfully, and let your heart be strengthened, all ye that hope in the Lord.
Verið því glöð og hughraust, öll þið sem vonið á Drottin!
