Psalms 22
1 Unto the end, for the morning protection, a psalm for David. O God my God, look upon me: why hast thou forsaken me? Far from my salvation are the words of my sins.
Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy. Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.
2 O my God, I shall cry by day, and thou wilt not hear: and by night, and it shall not be reputed as folly in me.
Boże mój! wołam we dnie, a nie ozywasz mi się; i w nocy, a nie mogę się uspokoić.
3 But thou dwellest in the holy place, the praise of Israel.
Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.
4 In thee have our fathers hoped: they have hoped, and thou hast delivered them.
W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
5 They cried to thee, and they were saved: they trusted in thee, and were not confounded.
Do ciebie wołali, a wybawieni są; w tobie nadzieję mieli, a nie byli pohańbieni.
6 But I am a worm, and no man: the reproach of men, and the outcast of the people.
Alem ja robak, a nie człowiek: pośmiewisko ludzkie, i wzgarda pospólstwa.
7 All they that saw me have laughed me to scorn: they have spoken with the lips, and wagged the head.
Wszyscy, którzy mię widzą, szydzą ze mnie; wykrzywiają gębę, chwieją głową, mówiąc:
8 He hoped in the Lord, let him deliver him: let him save him, seeing he delighteth in him.
Spuścił się na Pana, niechże go wyrwie; niech go wybawi, ponieważ się w nim kocha.
9 For thou art he that hast drawn me out of the womb: my hope from the breasts of my mother.
Aleś ty jest, któryś mię wywiódł z żywota, czyniąc mi dobrą nadzieję jeszcze u piersi matki mojej.
10 I was cast upon thee from the womb. From my mother’s womb thou art my God,
Na tobie spolegam od narodzenia swego; z żywota matki mojej tyś Bogiem moim.
11 Depart not from me. For tribulation is very near: for there is none to help me.
Nie oddalajże się odemnie; albowiem utrapienie bliskie jest, a niemasz, ktoby ratował.
12 Many calves have surrounded me: fat bulls have besieged me.
Obtoczyło mię mnóstwo cielców; byki z Basan obległy mię.
13 They have opened their mouths against me, as a lion ravening and roaring.
Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.
14 I am poured out like water; and all my bones are scattered. My heart is become like wax melting in the midst of my bowels.
Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.
15 My strength is dried up like a potsherd, and my tongue hath cleaved to my jaws: and thou hast brought me down into the dust of death.
Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię.
16 For many dogs have encompassed me: the council of the malignant hath besieged me. They have dug my hands and feet.
Albowiem psy mię obskoczyły, gromada złośników obległa mię; przebodli ręce moje i nogi moje.
17 They have numbered all my bones. And they have looked and stared upon me.
Zliczyłbym wszystkie kości moje; lecz oni na mię patrząc, przypatrują mi się.
18 They parted my garments amongst them; and upon my vesture they cast lots.
Rozdzielili odzienie moje między się, a o szaty moje los miotali.
19 But thou, O Lord, remove not thy help to a distance from me; look towards my defence.
Ale ty, Panie! nie oddalaj się: mocy moja! na ratunek mój pospiesz.
20 Deliver, O God, my soul from the sword: my only one from the hand of the dog.
Wyrwij od miecza duszę moję, z mocy psiej jedynaczkę moję.
21 Save me from the lion’s mouth; and my lowness from the horns of the unicorns.
Wybaw mię z paszczęki lwiej, a od rogów jednorożcowych wyzwól mię.
22 I will declare thy name to my brethren: in the midst of the church will I praise thee.
Tedy opowiem imię twoje braciom mym; w pośród zgromadzenia chwalić cię będę.
23 Ye that fear the Lord, praise him: all ye the seed of Jacob, glorify him.
Mówiąc: Którzy się boicie Pana, chwalcie go; wszystko potomstwo Jakóbowe wysławiajcie go, a niech się go boi wszystko nasienie Izraelskie.
24 Let all the seed of Israel fear him: because he hath not slighted nor despised the supplication of the poor man. Neither hath he turned away his face from me: and when I cried to him he heard me.
Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.
25 With thee is my praise in a great church: I will pay my vows in the sight of them that fear him.
O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.
26 The poor shall eat and shall be filled: and they shall praise the Lord that seek him: their hearts shall live for ever and ever.
Będą jeść ubodzy, i nasycą się; chwalić będą Pana, którzy go szukają; serce wasze żyć będzie na wieki.
27 All the ends of the earth shall remember, and shall be converted to the Lord: And all the kindreds of the Gentiles shall adore in his sight.
Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie granice ziemi, i kłaniać się będą przed obliczem twojem wszystkie pokolenia narodów.
28 For the kingdom is the Lord’s; and he shall have dominion over the nations.
Albowiem Pańskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.
29 All the fat ones of the earth have eaten and have adored: all they that go down to the earth shall fall before him.
Wszyscy bogaci ziemi będą jeść, i upadać przed nim, przed oblicznością jego kłaniać się będą wszyscy zstępujący w proch, i którzy duszy swej żywo zachować nie mogą.
30 And to him my soul shall live: and my seed shall serve him.
Nasienie ich służyć mu będzie, a będzie przywłaszczane Panu w każdym wieku.
31 There shall be declared to the Lord a generation to come: and the heavens shall shew forth his justice to a people that shall be born, which the Lord hath made.
Zbieżą się, a będą opowiadali sprawiedliwość jego narodowi, który z nich wynijdzie, iż ją on wykonał.
