Psalms 2

1 Why have the Gentiles raged, and the people devised vain things?

چرا قومها شورش می‌کنند؟ چرا ملتها بی‌جهت توطئه می‌چینند؟

2 The kings of the earth stood up, and the princes met together, against the Lord and against his Christ.

پادشاهان جهان صف‌آرایی کرده‌اند و رهبران ممالک با هم مشورت می‌کنند بر ضد خداوند و مسیح او.

3 Let us break their bonds asunder: and let us cast away their yoke from us.

آنها می‌گویند: «بیایید زنجیرها را پاره کنیم و خود را از قید اسارت آزاد سازیم!»

4 He that dwelleth in heaven shall laugh at them: and the Lord shall deride them.

اما خداوند که بر تخت خود در آسمان نشسته، به نقشه‌های آنان می‌خندد.

5 Then shall he speak to them in his anger, and trouble them in his rage.

سپس با خشم و غضب آنان را توبیخ می‌کند و به وحشت می‌اندازد.

6 But I am appointed king by him over Sion his holy mountain, preaching his commandment.

خداوند می‌فرماید: «من پادشاه خود را در اورشلیم، بر کوه مقدّس خود، بر تخت سلطنت نشانده‌ام!»

7 The Lord hath said to me: Thou art my son, this day have I begotten thee.

پادشاه می‌گوید: «من فرمان خداوند را اعلام خواهم کرد. او به من فرموده است:”تو پسر من هستی؛ امروز من پدر تو شده‌ام.

8 Ask of me, and I will give thee the Gentiles for thy inheritance, and the utmost parts of the earth for thy possession.

از من درخواست کن و من همهٔ قومها را به عنوان میراث به تو خواهم بخشید و سراسر دنیا را ملک تو خواهم ساخت.

9 Thou shalt rule them with a rod of iron, and shalt break them in pieces like a potter’s vessel.

تو با عصای آهنین بر آنها حکومت خواهی کرد و آنها را مانند ظروف گلی خرد خواهی نمود.“»

10 And now, O ye kings, understand: receive instruction, you that judge the earth.

بنابراین، ای پادشاهان، گوش دهید و ای رهبران جهان توجه نمایید!

11 Serve ye the Lord with fear: and rejoice unto him with trembling.

با ترس و احترام خداوند را عبادت کنید؛

12 Embrace discipline, lest at any time the Lord be angry, and you perish from the just way. When his wrath shall be kindled in a short time, blessed are all they that trust in him.

پیش از اینکه پسرش خشمگین شود و شما را نابود کند، به پاهایش بیفتید و آنها را بوسه زنید، زیرا خشم او ممکن است هر لحظه افروخته شود. خوشا به حال همهٔ کسانی که به او پناه می‌برند.