Psalms 147
1 Praise ye the Lord, because psalm is good: to our God be joyful and comely praise.
Һәмдусана! Яһни мәдһийиләңлар! Бәрһәқ, бундақ қилиш шериндур; Худайимизни күйләңлар! Мәдһийә оқуш инсанға яришиду.
2 The Lord buildeth up Jerusalem: he will gather together the dispersed of Israel.
Пәрвәрдигар Йерусалимни бена қилмақта; Исраилниң сүргүн қилинғанлирини У жиғип келиду;
3 Who healeth the broken of heart, and bindeth up their bruises.
У көңли сунуқларни давалайду; Уларниң ярилирини таңиду.
4 Who telleth the number of the stars: and calleth them all by their names.
У юлтузларниң санини санайду; Уларниң һәммисигә бир-бирләп исим қойиду.
5 Great is our Lord, and great is his power: and of his wisdom there is no number.
Улуқдур Рәббимиз, зор қудрәтликтур; Униң чүшиниши чәксиздур.
6 The Lord lifteth up the meek, and bringeth the wicked down even to the ground.
Пәрвәрдигар мулайим мөминләрни йөләп көтириду; Рәзилләрни йәргичә төвән қилиду.
7 Sing ye to the Lord with praise: sing to our God upon the harp.
Пәрвәрдигарға тәшәккүрләр билән нахша ейтиңлар; Күйләрни чилтарға тәңшәп ейтиңлар!
8 Who covereth the heaven with clouds, and prepareth rain for the earth. Who maketh grass to grow on the mountains, and herbs for the service of men.
У асманни булутлар билән қаплитиду, Зиминға ямғурни бекитиду, Тағларда от-чөпләрни өстүриду;
9 Who giveth to beasts their food: and to the young ravens that call upon him.
Малларға озуқ, Тағ қарғисиниң җүҗилири зарлиғанда, уларға озуқ бериду;
10 He shall not delight in the strength of the horse: nor take pleasure in the legs of a man.
Ат күчидин У зоқ алмайду; Адәмниң чәбдәс путлирини хурсәнлик дәп билмәйду;
11 The Lord taketh pleasure in them that fear him: and in them that hope in his mercy.
Пәрвәрдигар бәлки Өзидин әйминидиғанларни, Өзиниң өзгәрмәс муһәббитигә үмүт бағлиғанларни хурсәнлик дәп билиду.
12 Praise the Lord, O Jerusalem: praise thy God, O Sion.
Пәрвәрдигарни махтаңлар, и Йерусалим; Худайиңни мәдһийилә, и Зион.
13 Because he hath strengthened the bolts of thy gates, he hath blessed thy children within thee.
Чүнки У дәрвазилириңниң тақақлирини мәһкәм қилиду; Сениңдә туруватқан пәрзәнтлириңгә бәхит-бәрикәт бәрди.
14 Who hath placed peace in thy borders: and filleth thee with the fat of corn.
У чәт-чегаралириңда арам-течлиқ жүргүзиду, Сени буғдайниң есили билән қанаәтләндүриду.
15 Who sendeth forth his speech to the earth: his word runneth swiftly.
У Өз әмир-бешарәтлирини йәр йүзигә әвәтиду; Униң сөз-калами интайин тез жүгүриду.
16 Who giveth snow like wool: scattereth mists like ashes.
У ақ қарни жуңдәк бериду, Қиравни күлләрдәк тарқитиду.
17 He sendeth his crystal like morsels: who shall stand before the face of his cold?
Униң музини нан увақлиридәк қилип парчиливетиду; Униң соғуғи алдида ким туралисун?
18 He shall send out his word, and shall melt them: his wind shall blow, and the waters shall run.
У сөзини әвәтип, уларни еритиду; Униң шамилини чиқирип, суларни аққузиду.
19 Who declareth his word to Jacob: his justices and his judgments to Israel.
У Өз сөз-каламини Яқупқа, Бәлгүлимилирини һәм һөкүмлирини Исраилға аян қилиду;
20 He hath not done in like manner to every nation: and his judgments he hath not made manifest to them. Alleluia.
У башқа һеч бир әлгә мундақ муамилә қилмиғандур; Униң һөкүмлирини болса, улар билип баққан әмәс. Һәмдусана!
