Psalms 147
1 Praise ye the Lord, because psalm is good: to our God be joyful and comely praise.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 The Lord buildeth up Jerusalem: he will gather together the dispersed of Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Who healeth the broken of heart, and bindeth up their bruises.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Who telleth the number of the stars: and calleth them all by their names.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Great is our Lord, and great is his power: and of his wisdom there is no number.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 The Lord lifteth up the meek, and bringeth the wicked down even to the ground.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Sing ye to the Lord with praise: sing to our God upon the harp.
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Who covereth the heaven with clouds, and prepareth rain for the earth. Who maketh grass to grow on the mountains, and herbs for the service of men.
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Who giveth to beasts their food: and to the young ravens that call upon him.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 He shall not delight in the strength of the horse: nor take pleasure in the legs of a man.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 The Lord taketh pleasure in them that fear him: and in them that hope in his mercy.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Praise the Lord, O Jerusalem: praise thy God, O Sion.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Because he hath strengthened the bolts of thy gates, he hath blessed thy children within thee.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Who hath placed peace in thy borders: and filleth thee with the fat of corn.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Who sendeth forth his speech to the earth: his word runneth swiftly.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Who giveth snow like wool: scattereth mists like ashes.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 He sendeth his crystal like morsels: who shall stand before the face of his cold?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 He shall send out his word, and shall melt them: his wind shall blow, and the waters shall run.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Who declareth his word to Jacob: his justices and his judgments to Israel.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 He hath not done in like manner to every nation: and his judgments he hath not made manifest to them. Alleluia.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
