Psalms 147

1 Praise ye the Lord, because psalm is good: to our God be joyful and comely praise.

۱ هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

2 The Lord buildeth up Jerusalem: he will gather together the dispersed of Israel.

۲ خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Who healeth the broken of heart, and bindeth up their bruises.

۳ شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

4 Who telleth the number of the stars: and calleth them all by their names.

۴ عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

5 Great is our Lord, and great is his power: and of his wisdom there is no number.

۵ خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

6 The Lord lifteth up the meek, and bringeth the wicked down even to the ground.

۶ خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

7 Sing ye to the Lord with praise: sing to our God upon the harp.

۷ خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

8 Who covereth the heaven with clouds, and prepareth rain for the earth. Who maketh grass to grow on the mountains, and herbs for the service of men.

۸ که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

9 Who giveth to beasts their food: and to the young ravens that call upon him.

۹ که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

10 He shall not delight in the strength of the horse: nor take pleasure in the legs of a man.

۱۰ در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

11 The Lord taketh pleasure in them that fear him: and in them that hope in his mercy.

۱۱ رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

12 Praise the Lord, O Jerusalem: praise thy God, O Sion.

۱۲ ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

13 Because he hath strengthened the bolts of thy gates, he hath blessed thy children within thee.

۱۳ زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

14 Who hath placed peace in thy borders: and filleth thee with the fat of corn.

۱۴ که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

15 Who sendeth forth his speech to the earth: his word runneth swiftly.

۱۵ که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

16 Who giveth snow like wool: scattereth mists like ashes.

۱۶ که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

17 He sendeth his crystal like morsels: who shall stand before the face of his cold?

۱۷ که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

18 He shall send out his word, and shall melt them: his wind shall blow, and the waters shall run.

۱۸ کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

19 Who declareth his word to Jacob: his justices and his judgments to Israel.

۱۹ کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

20 He hath not done in like manner to every nation: and his judgments he hath not made manifest to them. Alleluia.

۲۰ با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!