Psalms 12

1 Unto the end; for the octave, a psalm for David. Save me, O Lord, for there is now no saint: truths are decayed from among the children of men.

Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśń Dawidowa. Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.

2 They have spoken vain things every one to his neighbour: with deceitful lips, and with a double heart have they spoken.

Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.

3 May the Lord destroy all deceitful lips, and the tongue that speaketh proud things.

Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

4 Who have said: We will magnify our tongue; our lips are our own; who is Lord over us?

Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

5 By reason of the misery of the needy, and the groans of the poor, now will I arise, saith the Lord. I win set him in safety; I will deal confidently in his regard.

Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

6 The words of the Lord are pure words: as silver tried by the fire, purged from the earth refined seven times.

Słowa Pańskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.

7 Thou, O Lord, wilt preserve us: and keep us from this generation for ever.

Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.

8 The wicked walk round about: according to thy highness, thou best multiplied the children of men.

Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.