Psalms 12

1 Unto the end; for the octave, a psalm for David. Save me, O Lord, for there is now no saint: truths are decayed from among the children of men.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، به داد ما برس، زیرا دیگر اثری از خداشناسان نیست و انسان باوفا در دنیا باقی نمانده است.

2 They have spoken vain things every one to his neighbour: with deceitful lips, and with a double heart have they spoken.

همه دروغ می‌گویند و با چاپلوسی یکدیگر را فریب می‌دهند.

3 May the Lord destroy all deceitful lips, and the tongue that speaketh proud things.

ای خداوند، زبان چاپلوسان و متکبران را بِبُر

4 Who have said: We will magnify our tongue; our lips are our own; who is Lord over us?

که می‌گویند: «ما هر چه را که بخواهیم با زبانمان به دست می‌آوریم. هر چه را که بخواهیم می‌گوییم و کسی نمی‌تواند مانع ما شود.»

5 By reason of the misery of the needy, and the groans of the poor, now will I arise, saith the Lord. I win set him in safety; I will deal confidently in his regard.

خداوند می‌گوید: «من برمی‌خیزم و به داد فقیران و درماندگان می‌رسم و آنها را از دست ظالمان نجات می‌بخشم.»

6 The words of the Lord are pure words: as silver tried by the fire, purged from the earth refined seven times.

وعده‌های خداوند، مانند نقره‌ای که هفت بار در کوره تصفیه شده باشد، پاک و قابل اعتماد است.

7 Thou, O Lord, wilt preserve us: and keep us from this generation for ever.

ای خداوند، هر چند پای اشخاص بدکار به همه جا رسیده است و مردم کارهای پلید آنها را ستایش می‌کنند، ولی تو ما را تا ابد از چنین اشخاص حفظ خواهی کرد.

8 The wicked walk round about: according to thy highness, thou best multiplied the children of men.