Psalms 12

1 Unto the end; for the octave, a psalm for David. Save me, O Lord, for there is now no saint: truths are decayed from among the children of men.

Drottinn! Hjálpa þú! Hinum trúuðu fækkar óðum. Hvar eru þeir sem hægt er að treysta?

2 They have spoken vain things every one to his neighbour: with deceitful lips, and with a double heart have they spoken.

Allir ljúga og iðka svik og pretti, en einlægnin virðist fokin út í veður og vind.

3 May the Lord destroy all deceitful lips, and the tongue that speaketh proud things.

En Drottinn mun ekki fara mjúkum höndum um þá sem iðka ranglæti.

4 Who have said: We will magnify our tongue; our lips are our own; who is Lord over us?

Hann mun útrýma þessum lygurum sem segja: „Við skulum ljúga til um áform okkar, enda ráðum við sjálfir hvað við segjum!“

5 By reason of the misery of the needy, and the groans of the poor, now will I arise, saith the Lord. I win set him in safety; I will deal confidently in his regard.

Þessu svarar Drottinn: „Ég mun rísa upp og verja þá kúguðu, fátæku og hrjáðu. Ég mun frelsa þá samkvæmt bænum þeirra.“

6 The words of the Lord are pure words: as silver tried by the fire, purged from the earth refined seven times.

Loforð Drottins eru áreiðanleg. Hvert orð á vörum hans er satt og rétt eins og marghreinsað skíragull.

7 Thou, O Lord, wilt preserve us: and keep us from this generation for ever.

Drottinn, við vitum að þú munt varðveita þitt fólk frá verkum illra manna,

8 The wicked walk round about: according to thy highness, thou best multiplied the children of men.

þó svo þeir vaði alls staðar uppi og njóti heiðurs í landinu.