Psalms 11

1 Unto the end. A psalm for David. In the Lord I put my trust: how then do you say to my soul: Get thee away from hence to the mountain like a sparrow?

۱ برای سالار مغنیان. مزمور داود بر خداوند توکل می‌دارم. چرا به‌جانم می گویید: «مثل مرغ به کوه خودبگریزید.

2 For, lo, the wicked have bent their bow; they have prepared their arrows in the quiver; to shoot in the dark the upright of heart.

۲ زیرا اینک شریران کمان را می‌کشند وتیر را به زه نهاده‌اند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند.

3 For they have destroyed the things which thou hast made: but what has the just man done?

۳ زیرا که ارکان منهدم می‌شوند و مردعادل چه کند؟»

4 The Lord is in his holy temple, the Lord’s throne is in heaven. His eyes look on the poor man: his eyelids examine the sons of men.

۴ خداوند در هیکل قدس خود است و کرسی خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید.

5 The Lord trieth the just and the wicked: but he that loveth iniquity hateth his own soul.

۵ خداوند مرد عادل راامتحان می‌کند؛ و اما از شریر و ظلم دوست، جان او نفرت می‌دارد.

6 He shall rain snares upon sinners: fire and brimstone and storms of winds shall be the portion of their cup.

۶ بر شریر دامها و آتش وکبریت خواهد بارانید، و باد سموم حصه پیاله ایشان خواهد بود.

7 For the Lord is just, and hath loved justice: his countenance hath beheld righteousness.

۷ زیرا خداوند عادل است وعدالت را دوست می‌دارد، و راستان روی او راخواهند دید.