Psalms 109
1 Unto the end, a psalm for David.
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! |
2 O God, be not thou silent in thy praise: for the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful man is opened against me.
| بدکاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گویند. |
3 They have spoken against with deceitful tongues; and they have compassed me about with words of hatred; and have fought against me without cause.
| با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. |
4 Instead of making me a return of love, they detracted me: but I gave myself to prayer.
| من آنها را دوست دارم و برای ایشان دعای خیر می‌کنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. |
5 And they repaid me evil for good: and hatred for my love.
| به عوض خوبی، به من بدی می‌کنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمایند. |
6 Set thou the sinner over him: and may the devil stand at his right hand.
| ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار یکی از بدخواهانش کنار او بایستد و بر ضد او شهادت دهد. |
7 When he is judged, may he go out condemned; and may his prayer be turned to sin.
| بگذار او در محاکمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برایش جرم محسوب گردد. |
8 May his days be few: and his bishopric let another take.
| عمرش کوتاه شود و مقام او را به دیگری بدهند. |
9 May his children be fatherless, and his wife a widow.
| فرزندانش یتیم و زنش بیوه شود. |
10 Let his children be carried about vagabonds, and beg; and let them be cast out of their dwellings.
| فرزندانش آواره شده، در میان ویرانه‌های خانهٔ خود به گدایی بنشینند. |
11 May the userer search all his substance: and let strangers plunder his labours.
| طلبکاران تمام دارایی او را ضبط نمایند و بیگانگان هر آنچه را که او به زحمت اندوخته است، تاراج کنند. |
12 May there be none to help him: nor none to pity his fatherless offspring.
| کسی بر او رحم نکند و برای یتیمان او دل نسوزاند. |
13 May his posterity be cut off; in one generation may his name be blotted out.
| نسلش به کلی از بین برود و دیگر نامی از آنها باقی نماند. |
14 May the iniquity of his fathers be remembered in the sight of the Lord: and let not the sin of his mother be blotted out.
| خداوند گناهان اجدادش را به یاد آورد و گناهان مادرش را نیامرزد. |
15 May they be before the lord continually, and let the memory of them perish from the earth:
| گناهان آنها در نظر خداوند همیشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمین محو گردد. |
16 Because he remembered not to show mercy,
| این دشمن من رحم نداشت. او بر فقیران و بی‌کسان ظلم می‌کرد و آنها را می‌کشت. |
17 But persecuted the poor man and the beggar; and the broken in heart, to put him to death.
| دوست داشت مردم را نفرین کند، پس خودش نفرین شود. نمی‌خواست به مردم برکت رساند، پس خود از برکت محروم شود. |
18 And he loved cursing, and it shall come unto him: and he would not have blessing, and it shall be far from him. And he put on cursing, like a garment: and it went in like water into his entrails, and like oil in his bones.
| تمام وجودش به نفرین آلوده بود، پس باشد که نفرینهای او مانند آبی که می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهایش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گیرد و چون کمربند، به دور او حلقه زند. |
19 May it be unto him like a garment which covereth him; and like a girdle with which he is girded continually.
20 This is the work of them who detract me before the Lord; and who speak evils against my soul.
| ای خداوند، دشمنانم را که درباره من دروغ می‌گویند و مرا تهدید به مرگ می‌کنند، اینچنین مجازات کن. |
21 But thou, O Lord, do with for thy names sake: because thy mercy is sweet. Do thou deliver me.
| اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر محبت عظیم خویش، مرا نجات ده، |
22 For I am poor and needy, and my heart is troubled within me.
| زیرا که من فقیر و درمانده و دل شکسته‌ام؛ |
23 I am taken away like the shadow when it declineth: and I am shaken off as locusts.
| همچون سایه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. |
24 My knees are weakened through fasting: and my flesh is changed for oil.
| از بس روزه گرفته‌ام زانوهایم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. |
25 And I am become a reproach to them: they saw me and they shaked their heads,
| نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بینند، سر خود را تکان می‌دهند و مسخره‌ام می‌کنند. |
26 Help me, O Lord my God; save me according to thy mercy.
| ای خداوند، ای خدای من، مرا یاری فرما؛ مطابق محبت خود، مرا نجات بده، |
27 And let them know that this is thy hand: and that thou, O Lord, hast done it.
| تا بدخواهانم بدانند که تو نجا‌ت‌دهندۀ من هستی. |
28 They will curse and thou will bless: let them that rise up against me be confounded: but thy servant shall rejoice.
| آنها مرا نفرین کنند، اما تو مرا برکت بده. آنها سرافکنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. |
29 Let them that detract me be clothed with shame: and let them be covered with the their confusion as with a double cloak.
| دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گیرد. |
30 I will give great thanks to the Lord with my mouth: and in the midst of many I will praise him.
| خداوند را بسیار سپاس خواهم گفت و در بین مردم او را ستایش خواهم کرد، |
31 Because he hath stood at the right hand of the poor, to save my soul from persecutors.
| زیرا او از بیچارگان پشتیبانی می‌کند و ایشان را از دست ظالمان می‌رهاند. |
