Psalms 105
1 Alleluia. Give glory to the Lord, and call upon his name: declare his deeds among the Gentiles.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing to him, yea sing praises to him: relate all his wondrous works.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Glory ye in his holy name: let the heart of them rejoice that seek the Lord.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek ye the Lord, and be strengthened: seek his face evermore.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his marvellous works which he hath done; his wonders, and the judgments of his mouth.
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 O ye seed of Abraham his servant; ye sons of Jacob his chosen.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is the Lord our God: his judgments are in all the earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He hath remembered his covenant for ever: the word which he commanded to a thousand generations.
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 Which he made to Abraham; and his oath to Isaac:
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And he appointed the same to Jacob for a law, and to Israel for an everlasting testament:
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 Saying: To thee will I give the land of Chanaan, the lot of your inheritance.
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 When they were but a small number: yea very few, and sojourners therein:
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 And they passed from nation to nation, and from one kingdom to another people.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He suffered no man to hurt them: and he reproved kings for their sakes.
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 Touch ye not my anointed: and do no evil to my prophets.
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 And he called a famine upon the land: and he broke in pieces all the support of bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them: Joseph, who was sold for a slave.
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 They humbled his feet in fetters: the iron pierced his soul,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 Until his word came. The word of the Lord inflamed him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent, and he released him: the ruler of the people, and he set him at liberty.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He made him master of his house, and ruler of all his possession.
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 That he might instruct his princes as himself, and teach his ancients wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 And Israel went into Egypt: and Jacob was a sojourner in the land of Cham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he increased his people exceedingly: and strengthened them over their enemies,
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He turned their heart to hate his people: and to deal deceitfully with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses his servant: Aaron the man whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 He gave them power to shew his signs, and his wonders in the land of Cham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness, and made it obscure: and grieved not his words.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their waters into blood, and destroyed their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land brought forth frogs, in the inner chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spoke, and there came divers sorts of flies and sciniphs in all their coasts.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He gave them hail for rain, a burning fire in the land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 And he destroyed their vineyards and their fig trees: and he broke in pieces the trees of their coasts.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spoke, and the locust came, and the bruchus, of which there was no number.
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 And they devoured all the grass in their land, and consumed all the fruit of their ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 And he slew all the firstborn in their land: the firstfruits of all their labour.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 And he brought them out with silver and gold: and there was not among their tribes one that was feeble.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt was glad when they departed: for the fear of them lay upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud for their protection, and fire to give them light in the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 They asked, and the quail came: and he filled them with the bread of heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He opened the rock, and waters flowed: rivers ran down in the dry land.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 Because he remembered his holy word, which he had spoken to his servant Abraham.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he brought forth his people with joy, and his chosen with gladness.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 And he gave them the lands of the Gentiles: and they possessed the labours of the people:
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 That they might observe his justifications, and seek after his law.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
